Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-09 08:28

Agorafobie, wie heeft het (gehad) ?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-09 08:28

Ik ben benieuwd naar de ervaringen van mensen die Agorafobie (pleinvrees/straatvrees, zie link: http://nl.wikipedia.org/wiki/Agorafobie ) hebben of hebben gehad, of mensen in de familie- of vriendenkring hebben (gehad).
Hoe gaan jullie en de omgeving ermee om?
Hoe is het ontstaan en hoe lang is er mee rondgelopen?
Heb je hulp gezocht?

Voor de mensen die een psychische behandeling hebben gehad; waar bestond deze uit?
Ik ben erg benieuwd naar het "genezingsproces"; hoe snel merkte je resultaat, wat voor oefeningen heb je gedaan en: hoe functioneer je nu NA de behandeling?

Beetje vaag allemaal misschien, maar ben gewoon benieuwd naar je verhaal

(Mag ook per pb uiteraard)

Gaat trouwens niet over mijzelf hoor , maar iemand in de familie

**Geplaatst**: 10-03-09 08:48

Re: Agorafobie, wie heeft het (gehad) ?

Geplaatst: 10-03-09 08:48

Jup, ik heb hier een tijdje last van gehad, al bleef het bij mij in een beginnend stadium. Ik werd panisch als ik ergens liep waar het druk was en ik niet weg kon. Denk dan aan plaatsen als drukke winkels en de markt bijvoorbeeld.
Ik kreeg het benauwd, druk op mijn borst en ik werd paniekerig, ik moest meteen weg van die plekken, weet ik nog wel. Kwam helemaal over de zeik thuis en was gewoon heel erg in paniek.

Hoe het is ontstaan... ik weet het nog steeds niet, van de een op de andere dag raakte ik in paniek toen ik op de makrt liep en ben ik als een speer naar huis gegaan. MIjn moeder vertelde me dat zij er ook een tijdje last van had gehad en ik er niet aan toe moest geven.
Wat mij heel erg hielp was om samen met iemand de stad in te gaan, dan had ik bijna geen last. Diegene was dan mijn rustpunt en afleiding en het maakte niet zoveel uit wie het was, als er maar iemand naast me liep.
Uiteindelijk ging ik zelf weer naar rustige winkels op momenten dat er niet veel mensen in de stad waren. Ook nu heb ik nog weleens last als het heeel erg druk is op straat of in de winkel, maar ik probeer dan kalm te blijven en rustig naar buiten te lopen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-09 08:54

Re: Agorafobie, wie heeft het (gehad) ?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-09 08:54

Oke, dus jij hebt het zelf opgelost.
Hoe lang heb jij er last van gehad?

**Geplaatst**: 10-03-09 09:00

Re: Agorafobie, wie heeft het (gehad) ?

Geplaatst: 10-03-09 09:00

Ik denk dat ik hier toch wel een jaar mee bezig ben geweest, in de periode van mn 18e tot 19e. Het is niet eenvoudig ervan af te komen en heb er echt wel tijd en moeite in moeten steken.
Maar ik had idd een lichte variant die ik zelf uiteindelijk de baas ben geworden door gewoon door te zetten en drukke plaatsen op te blijven zoeken. Ik kan me voorstellen dat het nog veel zwaarder is als je een ernstiger variant hebt en je daar zeker hulp bij nodig hebt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-09 09:04

Re: Agorafobie, wie heeft het (gehad) ?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-09 09:04

Fijn (en knap!) dat het je gelukt is om er vanaf te komen

Heb je er op je werk/studie geen hinder van ondervonden of was het echt puur op pleinen/in winkels enz?
Heb je dit bespreekbaar gemaakt in je omgeving en hoe gingen zij ermee om?

**Geplaatst**: 10-03-09 09:08

Re: Agorafobie, wie heeft het (gehad) ?

Geplaatst: 10-03-09 09:08

Mijn moeder heeft het gehad toen ik nog jong was, was moeilijk om daar mee om te gaan als kind! Nu gaat het gelukkig beter met haar na heel wat therapie, maar gaat ze bv nog niet alleen met het openbaar vervoer, of echt de stad uit. Maar ze durft in ieder geval zelf boodschappen te doen en dat is al heel wat!

**Geplaatst**: 10-03-09 09:09

Geplaatst: 10-03-09 09:09

Ik heb het verteld tegen mijn moeder in eerste instantie, daar was ook geen ontkomen aan want zij trof mij happend naar adem en met een knalrood hoofd aan op de bank

Zij had er zeker begrip voor, omdat zij hier zelf ook last van gehad heeft.

De mensen met wie ik samen de stad in ging heb ik nooit iets vertyeld, omdat ik bang was dat ze teveel rekening met me gingen houden. Zij moesten juist als afleiding dienen (praatje maken enzo) als ze ineens zouden gaan vragen 'gaat het wel?' of zoiets dan was ik bang dat ik teveel na zou gaan denken over hoe ik me voelde en of ik het eng vond in de stad. Die heb ik dus bewust niets verteld, achteraf heb ik het wel met een aantal vriendinnen besproken.

Op mijn werk en studie heb ik er nauwelijk last van gehad moet ik zeggen. Misschien kwam dat omdat ik het heel erg naar mijn zin had op school en op mijn werk, ik voelde me er op mijn gemak en niet bedreigd oid. Bovendien had ik er zoveel afleiding dat ik niet nadacht over of ik het eng vond of dat ik bang was.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-09 09:12

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-09 09:12

shirley1981 schreef:
Mijn moeder heeft het gehad toen ik nog jong was, was moeilijk om daar mee om te gaan als kind! Nu gaat het gelukkig beter met haar na heel wat therapie, maar gaat ze bv nog niet alleen met het openbaar vervoer, of echt de stad uit. Maar ze durft in ieder geval zelf boodschappen te doen en dat is al heel wat!

Wat voor therapie (en hoelang) heeft zij dan gehad?
Ze is er dus nooit helemaal vanaf gekomen?

**Geplaatst**: 10-03-09 09:15

Geplaatst: 10-03-09 09:15

ik heb het 3 jaar gehad en dus ook 3 jaar thuis gezeten.
ik had al moeite als mensen op visite kwamen,dan werd ik duizelig(hypervenlileren)en naar buiten gaan was al helemaal geen optie!
ik was toen 16 jaar oud,en ik kreeg het door dat mijn ouder onverwachts uit elkaar gingen,ik had geen thuis meer was alles kwijt,dus geen veiligheid niks.
ik heb 6 weken in een kliniek gezeten,maar ook dat hielp niks,medicijnen geslikt,maar daar werd ik alleen maar zieker van.
niks hielp.ik wist dat er wel wat was wat mij kon helpen.....
dat was..en dat klink heel raar....maar ik voelde me altijd veilig bij een paard!maar door de scheiding had ik ook geen paard meer,en ook niet de mogenlijkheid om een paard te houden,want als je niet eens naar buitenkunt,hoe wil je dan je paard verzorgen?
ik ben toen gaan werken in de paarden,en ik kon bij de stal wonen,dus geen probleem om er te komen,nou na 3 maand was ik al een ander mens!en na een half jaar kon ik op mijn vrije dag ook een keer naar een winkel,ik ben daana samen gaan wonen,en heb een eigenpaard gekocht,toen kwam ales in een stroom versnelling,ik heb er nu nog wel last van,maar ik weet hoe ik er mee om moet gaan,dus eigenlijk belemmert het mijn leven niet meer,ik rij wedstrijden alles!
bij mij hielp doorzetten niet!hoe meer druk er op mij gezet werd,van je gaat gewoon mee naar de stad!en dan blijf je daar net zolang tot je nergens meer last van hebt,zo van je gaat gewoon mee er is niks aan de hand,dat maakte het alleen maar erger!als ik wist dat ik het kon,dan kon ik het ook,maar als ik van te voren al voelde dat het niet ging,dan hoefde ik ook echt niet ergens heen te gaan,dus je moet iets zoeken waar jij vertouwd mee bent,ik had wel,als ik in de auto zat ging het goed...dan kon je me op een plein neerzetten tussen de mensen niks aan de hand,maar als ik dan de auto uit moest......
ik was bang om flauw te vallen,het is een rare ziekte,die je als ware overvalt.
heb jij er zelf last van?

**Geplaatst**: 10-03-09 09:18

Geplaatst: 10-03-09 09:18

opisop_shop schreef:
shirley1981 schreef:
Mijn moeder heeft het gehad toen ik nog jong was, was moeilijk om daar mee om te gaan als kind! Nu gaat het gelukkig beter met haar na heel wat therapie, maar gaat ze bv nog niet alleen met het openbaar vervoer, of echt de stad uit. Maar ze durft in ieder geval zelf boodschappen te doen en dat is al heel wat!

Wat voor therapie (en hoelang) heeft zij dan gehad?
Ze is er dus nooit helemaal vanaf gekomen?

Nee het blijft altijd een beetje op de achtergrond. Mijn moeder heeft eerst bij een dagbehandeling gezeten, maar dat hielp niet veel. Toen is ze naar wat tegenwoordig GGZ heet gegaan en heeft daar intern therapie gehad van ik geloof 8 maanden. Maar bij mijn moeder zit er ook een voorgeschiedenis aan die ik hier niet neer ga zetten. En ze heeft er ook echt heel lang mee rond gelopen en ik denk dat als je iets al heel lang hebt het moeilijk is om er helemaal vanaf te komen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-09 09:26

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-09 09:26

Knooopje bedankt voor je uitgebreide reactie.
Wel een leuke en luxe therapie eigenlijk; verplicht met paarden werken en een paard aanschaffen, hahaha

Fijn dat het nu weer beter gaat.
Ik kan me voorstellen dat dwang bij sommige mensen niet helpt en juist averechts werkt.

In wat voor kliniek heb je gezeten en met wat voor behandeling?

Nee het gaat hier niet om mijzelf, iemand in mijn naaste omgeving heeft hier al een jaar of 6 last van en kan nu eindelijk hulp krijgen op de psychologische afdeling van het ziekenhuis.
Over een maand ofzo geloof begint de behandeling; een dagbehandeling. Het traject duurt 4 maanden en is 4 dagen van 9 tot 5 geloof ik.
Ik was erg benieuwd of andere mensen een behandeling hebben gehad, wat voor dingen ze daar moesten doen en met welk resultaat. Zelf heb ik door het nauwe contact met diegene heel goed inzicht in diens beperkingen en gedachtengang en heb er daarom ook veel begrip voor. Ik merk wel dat andere mensen er erg vreemd tegenaankijken, hoewel het volgens mij een probleem is dat veel voorkomt?
Er is ook bloedonderzoek gedaan en daar kwam uit dat diegene ook een traagwerkende schildklier had. Dit kan volgens mij ook die paniekgevoelens veroorzaken, dus wellicht is dat ook de oorzaak van dit probleem in dit geval, dat zal nog verder onderzocht moeten worden.

Shirley wat vervelend voor je moeder. Ik kan me voorstellen dat als er een voorgeschiedenis bijzit het nog lastiger wordt om met dit (sowieso al lastige) probleem om te kunnen gaan.

**Geplaatst**: 10-03-09 09:31

Geplaatst: 10-03-09 09:31

Ik heb het, schrik niet, al een jaar of 27

Het achtervolgd me eigenlijk dus meer dan de helft van mijn leven(ben 48) maar ik kan er nu redelijk mee omgaan.
Met het openbaar vervoer ga ik niet,dus ook niet met vakantie.Kleren kopen doe ik niet in dde stad maar heb een leuke winkel net tussen ons dorp en de stad in(eerder zat deze winkel aan de andere kant van de stad en ging ik op dagen dat ik me goed voelde wel eens alleen heen).
Nu is dat dus iets makkelijker geworden.
Alleen in de auto niet verder dan 10 km van huis en de snelweg al helemaal niet,alhoewel ik een paar jaar geleden van hier naar Amsterdam ben gereden toen mijn oom overleden was en mijn moeder en ik graag heenwilden en er niemand anders was die rijden kon.Wonder boven wonder heb ik het overleefd

Wat heel belangrijk is ,is dat je erover praat.Vroeger vertelde ik aan niemand wat er met mij aan de hand is en dan zak je al verder in de put omdat je smoesen gaat verzinnen om iets niet te hoeven doen of ergens niet heen te hoeven.Mensen krijgen dan een raar beeld van je.
Waar je eerst eens mee zou kunnen beginnen is heel goed op je ademhaling te letten.Veel mensen met deze klachten ademen verkeerd.Verder heb ik voor de heel spannende dingen Oxazepam maar ik doe dus met 10 pilletjes bijna een jaar.Zo houdt ik het reddelijk onder bedwang allemaal.Sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-09 09:40

Re: Agorafobie, wie heeft het (gehad) ?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-09 09:40

Jeetje Flair dat is inderdaad al lang zeg!
Ben je nooit in behandeling gegaan hiervoor?
Heb je werk in de buurt dan dat je doet of ben je gewoon thuis?
Heb je een partner/gezin en hoe gaan die ermee om?

Gaat trouwens niet om mijzelf hoor

**Geplaatst**: 10-03-09 09:43

Geplaatst: 10-03-09 09:43

ik ook op de paaz(psychologische afdeling van het ziekenhuis.)
gezeten,ik werd er niet veel wijzer van,moest tekenen(je gevoelens op papier zetten,heel veel bezigheid terrapie(verven knutselen)verder gesprekken natuurlijk,of een wandeling buiten,weet je wat het een beetje is,het zit in jou hoofd en jij moet ook zelf bedenken hoe je het weer uit je hoofd krijgt!
ze kunnen wel allemaal zeggen het moet zus en zo,maar jou probleem en dat kunnen hun niet oplossen,dat moet je zelf doen!
ik maakte zelfs afspraken,als ik mee ging ergens naar toe,ik ging dan mee,maar als ik even naar buiten moest,dan maakte ik een handgebaar,naar mijn vriend en die wist meteen hoe laat het was,en ging dan met me mee naar buiten,wou het echt niet dan gingen we gewoon naar huis,en dan de volgende keer beter!
andere mensen begrepen het niet,en vonden het raar,nou jammer dan!mensen in je omgeving wennen er vanzelf aan,en anders maar niet.
dit overkomt je en je doet je best om er uit te komen.
wil het vandaag niet dan is er morgen weer een dag!
vind het wel heel lief van je,dat je je er zo in verdiept voor je vriendin!

**Geplaatst**: 10-03-09 09:50

Geplaatst: 10-03-09 09:50

Nee ben nooit in behandeling geweest en werk inderdaad op 5 minuten met de auto(en de stal natuurlijk maar die kan ik vanuit mijn raam zien

)
Heb een man en een dochter van ,bijna,18.
Mijn man gaat er gewoon mee om maar dat komt ook doordat ik, hoewel het me wel eens heel veel moeite heeft gekost, alle dagelijkse dingen ben blijven doen.
Ben geen moeder (geweest)van de pretparken en dagjes uit,dat begrijp je misschien wel en natuurlijk was dat niet altijd even leuk voor haar.Gelukkig heb ik een zuster die dit soort dingen wel leuk vind en die heeft haar vaak meegenomen maar ook mijn vader enmoeder toen ze nog klein was.Op vakantie is ze ook geweest.Zelfs met het vliegtuig(dus ze heeft al meer van de werled gezien dan ik)

Heb me vaak afgevraagd waar deze angsten toch allemaal vandaan komen.Ik vind geld uitgeven ,dus winkelen,een van de leukste dingen die er is,vind voor derest alles heel leuk en ben overal voor in.Alleen kost het heel veel energie en omdat ik me van te voren al heel druk maak is vaak de aktiviteit zelf niet leuk meer.

**Geplaatst**: 10-03-09 09:53

Geplaatst: 10-03-09 09:53

Wees maar blij dat jij het niet bent die het overkomt opisop,want ik zeg altijd dat je beter een been kunt breken en dan mank blijven lopen want dan begrijpen mensen je tenminste.
Alhoewel,als je erover praat kom je erachter hoeveel mensen eigenlijk een of andere angst hebben.......

Laatst bijgewerkt door FlairS op 10-03-09 10:06, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-03-09 09:57

Re: Agorafobie, wie heeft het (gehad) ?

Geplaatst: 10-03-09 09:57

yep, toen ik 24 was, inmiddels 7 jaar geleden heb ik het gehad, het begon toen mijn man was overleden, kort daarna kreeg ik last van hyperventilatie en angstaanvallen, ook hypochondrie. Uiteindelijk durfde ik niet meer het huis uit..Ben toen ook tijdelijk bij mijn moeder gaan wonen,die werd er gek van, begreep ook niet dat ik niet mee wilde even wandelen ofzo. Ik ben toen uiteindelijk naar een phsygoloog gegaan en heb accupunctuur behandelingen ondergaan. Verder kreeg ik toen een nieuwe pup en ging weer terug naar mijn eigen huis. Mijn pup moest er natuurlijk toch 6x per dag uit en mede door de accu en phsygoloog ging het toen steeds beter. Ik ben er nu gelukkig al weer ruim 6 jaar vanaf. Maar weet hoe vervelend het is, had ook veel onbegrip in die tijd..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-09 10:01

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-09 10:01

FlairS schreef:
Alhoewel,als je erover praat kom je erachter hoeveel mensen eigenlijk een of andere angst hebben.......

Dat is inderdaad zo!
Er zijn meer mensen met 'issues' dan je zou denken!
flair heb je nooit de behoefte gehad dan om in behandeling te gaan; wat is voor jou de reden om er "slechts" zo goed mogelijk mee om te gaan ipv proberen er vanaf te komen?
De psycholoog zei dat veel mensen er nagenoeg geheel vanaf kunnen komen.

Barbara wat vervelend hoe het bij jou is ontstaan zeg...
Ik wist niet dat er ook met accupunctuur gewerkt werd aan dit soort problematiek; hoe gaat dat in zijn werk? Wat voor behandeling zeg maar heb je bij de psycholoog gehad; heb je gesproken over je angsten of ben je er op uit gegaan ofzo, hoe lang/vaak?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-09 10:02

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-09 10:02

FlairS schreef:
Wees maar blij dat jij het niet bent die het overkomt pisop

Hihi lees net terug en moest wel even lachen om je typfout

**Geplaatst**: 10-03-09 10:04

Geplaatst: 10-03-09 10:04

ik heb hier ook last van gehad, jaren geleden. Ik moest voor de tweede keer eindexamen doen (eerste keer gezakt) en de spanning werd me teveel, waardoor ik straatvrees ontwikkelde.

Ik heb hulp gezocht en gekregen van een psychologe. Mijn vriendinnen en mijn ouders hebben me ook heel veel gesteund... en hoe raar het ook mag klinken... mijn hond was een van de grootste steunpunten hierin.

Ik ben in totaal zo'n 9 maanden bezig geweest om weer normaal te gaan functioneren. Het enige "permanente" dat ik heb overgehouden is dat mijn claustrofobische neigingen wat erger zijn geworden... zo voel ik me bijvoorbeeld nog steeds bijzonder ongemakkelijk in de metro... dit laatste stukje wil ik met hypnose gaan proberen op te lossen

Wat overigens bij mij wel heel erg meehielp was dat de eindexamens op een gegeven moment voorbij waren en dat ik geslaagd was (heb ze thuis mogen maken).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-09 10:05

Re: Agorafobie, wie heeft het (gehad) ?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-09 10:05

Wat voor hulp heeft de psychologe jou geboden Banjer?

**Geplaatst**: 10-03-09 10:06

Geplaatst: 10-03-09 10:06

opisop_shop schreef:
FlairS schreef:
Wees maar blij dat jij het niet bent die het overkomt pisop

Hihi lees net terug en moest wel even lachen om je typfout

even aangepast

**Geplaatst**: 10-03-09 10:10

Geplaatst: 10-03-09 10:10

Nu ik even op je site heb gekeken is je naam ineens veel makkelijker.Op IS op

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-09 10:11

Re: Agorafobie, wie heeft het (gehad) ?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-09 10:11

Inderdaad

**Geplaatst**: 10-03-09 10:11

Geplaatst: 10-03-09 10:11

Hey banjer (vera:p)

Wanneer ga je die hypnose doen? Ik wil dat ook gaan doen voor andere angstklachten die ik heb. Dus ben wel benieuwd naar jouw ervaringen!

Groetjes Shirley ( van Billy:p)