Geplaatst 
.Ik eet niet in gezelschap. Niet thuis, nergens niet. Sinds ik in de 1e zit, kan ik niet eten in gezelschap. Zat een jongen op school, vond hem toen leuk (schattig
), maar ik ben altijd dik geweest. Dus ik legte mijn boterhammetje weg, als ik zag dat hij de aula inkwam. Nouja, 6 á 7 jaar later, kan ik het nog steeds niet.
Op school riepen ze dat ik Boulimia had, Anorexia kan niet, veel te dik ben ik daar voor (overgewicht), maar Boulimia riepen ze altijd. Ik at nooit tussen de middag, en als ik honger had, zat ik helemaal achter in de bus, achter mijn jas verscholen, snel een boterhammetje weg te happen.
Thuis heb ik hier ook last van. Het word minder. Ik kan nu mee-eten, maar het kost me ontzettend veel moeite en energie, en oh wee als iemand naar me kijkt
.Ik heb 8 maanden thuis gezeten, en sinds kort aan een soort stage begonnen, mag paar keer meelopen, als gastvrouw. Dit betekent dat je 's middags ook moet eten. Ben er tot nu toe goed van af gekomen, in een hoekje gedoken, snel een hapje, en klaar.
Nu moet ik morgen in het magazijn, en die zit aan de kamer vast waar al de collega's zitten, en mij is gevraagd erbij te komen zitten met eten.
Ik ben ziek van spanning, stress, ik kan wel huilen.
Wie heeft dit ook? Wat doen jullie op zo'n moment?
( 
)
