Geplaatst Sinds eind juni 2008 begon ik pijn te krijgen in mijn voet, precies kramp in mijn voet als ik wandelde. Daarmee naar de dokter geweest en er is toen na een maand pas vastgesteld dat het flebitis was (dmv echo). Daarvoor had ik een gel gekregen en bloedverdunners en het ging echt veel beter, ik voelde het al beter worden de eerste keer dat ik de gel op mijn voet had ingesmeerd. Ik heel blij dus, en ik ging door met normaal leven.
Ongeveer twee weken daarna kreeg ik terug last van mijn zelfde voet, nu deed de knoken aan de onder kant van mijn voet pijn (weet eigenlijk niet hoe dit noemt... middenboom ofzo?). Telkens als ik stapte was het precies of er met naalden ingeprikt werd. Met gevolg dat ik dus ofwel schuin op mijn voet liep ofwel op mijn hiel. Toen kreeg ik er ook nog constant kramp bij in mijn kuit. De dokter zei dat dat was omdat ik altijd schuin liep of op mijn hiel liep. Dus een steunzool voorgeschreven omdat werd vastgesteld dat ik een doorgezakte middenboomvoet had.
Die naaldensteken in mijn voet waren helemaal weg (als ik opsta is mijn voet nog wel altijd gevoelig, maar dit gaat na een tijd over). Maar de kramp bleef, nu had ik ook zo als ik te lang op mijn voet stond mijn voet helemaal wit/geel werd en als ik er een tijd niet op leunde werd hij helemaal rood. Dus terug naar de dokter, nog eens twee echo's, toen zagen ze dat ik bloedklonters in mijn been had, 1 in mijn knieholte en 1 een beetje lager. Met bloedverdunners zou dit zo goed als opgelost zijn.
Na een maand sukkelen (ik kan niet langer dan 100m normaal wandelen en lopen is al helemaal uitgesloten, heel irritant, ik ben nog maar 18 en kan al niet meer meedoen met lichamelijke opvoeding
) blijft de kramp in mijn been en wordt het zelfs nog erger. Zelfs zo erg dat als ik telang snel moet stappen ik tranen in mijn ogen krijg. Ik rij paard zonder schoenen omdat ik met schoenen gewoon geen doorbloeding krijg in mijn voet. Ik wordt doorverwezen naar een specialist en deze zegt dat ze een overbrugging maken en dat ze dit nog nooit gezien hebben bij een meisje van 18 dat dit niet in de familie heeft en die niet rookt. Deze specialist verwijst ons door naar een specialist in het beste ziekenhuis in België. Moest daar 2 dagen op observatie blijven een week voor mijn examens begonnen en dan hadden ze met nog maar eens een echo gezien dat ik een aangeboren afwijking heb. Mijn spier in mijn kuit heeft 3 aanhechtingspunten ipv 2 en door het 3de aanhechtingspunt loopt de slagader van mijn been, dus telkens als ik mijn spier gebruik dan knelt die de ader af en dan loopt er geen bloed meer door (of toch bitter weinig). Zo heb ik ondertussen al 5 bloedklonters in mijn been.Nu heb ik de opdracht gekregen om elke dag 100m goed doorte stappen zodat er nieuwe kleine adertjes kunnen ontwikkelen en als dit na 6 maanden nog altijd even veel pijn doet (eind mei is dit) dan willen ze overwegen om een operatie te doen en een overbrugging te maken met als kans dat als ik 40 ben mijn onderbeen zal moeten worden geamputeerd omdat een overbrugging maar een x aantal jaren meekan en elke keer als er een nieuwe overbrugging wordt ingezet moet er weer een grotere geplaatst worden.
Ik weet dus eigenlijk niet wat ik moet doen... Nooit meer fatsoenlijk kunnen wandelen en na 100m beginnen te manken, of het risico lopen om mijn been te laten amputeren
Wat zouden jullie doen?
Artrose is iets met je kraakbeen.
Had ik niet gedacht. 