Moderators: Essie73, ynskek, Ladybird, Polly, Muiz, Telpeva, NadjaNadja
Wiesje schreef:Hoe hard het ook is. je hebt ook nog een eigen leven en zet dat alsjeblieft niet 100% aan de kant.
Alet74 schreef:Slechte vooruitzichten dus. Zijn jullie al bij Visio geweest? Mijn moeder heeft daar wel veel aan gehad.
Merk nu wel dat ze erg veel moeite heeft met het idee dat ze misschien wel echt blind wordt. Die kans acht ik zelf behoorlijk groot. Kan me er niet zoveel bij voorstellen, mijn moeder is nog behoorlijk zelfstandig en actief. Vergeet soms gewoon dat ze slechtziet.
Hoe verwerken jullie het slechtziendzijn van jullie geliefde(n)?
Alet74 schreef:Het is ook niet niks, lijkt me als partner ook moeilijk om daar je evenwicht in te vinden. Met mijn moeder is dat op zich weer iets makkelijker, die zie ik ongeveer een keer in de week. Je neemt dan toch weer wat afstand, als het je vriend is gaat dat niet zo makkelijk.
Alet74 schreef:In principe laat ik het ook aan mijn moeder over om aan te geven wanneer ze hulp nodig is. Soms spring ik ook eerder in (bijv. met boodschappen doen met de auto), omdat ze vaak ook niet om hulp vragen terwijl het maar een kleine moeite is (wij moeten tenslotte ook eten en dus boodschappen doen).
Alet74 schreef:Mooi gedicht Zwieke!
En wat doet het emotioneel met jullie dat jullie dierbare blind of slechtziend is/wordt? Meestal heb ik er niet zo'n moeite mee, maar soms kan het me ineens aanvliegen 'mijn moeder wordt misschien wel echt blind'! Dat is dan wel heftig. Maar op zich kan ik me er niet zoveel bij voorstellen hoe dat dan zou zijn. Nu ziet ze ook niet zo heel veel meer, maar omdat ze zich nog zo goed red, sta ik er soms ook helemaal niet bij stil dat ze niet goed ziet. Vraag me dan wel eens af of ik dat wel zou moeten, wel lastig. Zelf heeft ze met idee dat ze misschien/waarschijnlijk nog eens helemaal blind wordt, heel veel moeite. (logisch ook)