Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-08 15:26

En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-08 15:26

Ik heb lang getwijfelt om dit topic te openen...............
Maar het gaat dan toch gebeuren, even lekker van me af te schrijven........

Het begon in April... hoofdpijn, stress.. last van mijn ogen.. snel geirriteerd...
Tijdje later slecht slapen, slecht eten, en ga zo maar door....
Na een tijdje zo door gegaan te zijn stond ik 's ochtends al op met tranen en ging ik slapen met tranen. Ik had een 'kapot' gevoel.
Naar de huisarts, doorgestuurd naar een psychologenpraktijk... Daar elke week op gesprek maar het ging maar slechter en slechter...

We hadden een contract opgesteld samen. Als het niet meer zou gaan, zou ik bellen, was 1 van de belangrijkste punten.
Ik weet het nog heel goed, na nachten niet kunnen slapen en alleen maar zelfmoordgedachtes te hebben, heb ik die volgende morgen die stap gezet. ik heb gebelt. Een stap die heel moeilijk voor me was. Punt 1 heb ik telefoonvrees, ik haat dat ding. Punt 2 dacht ik dat ik het zelf allemaal wel zou kunnen.
Maar ik wilde dood, maar ook niet....... Er was iets in mijn hoofd dat zei dat zelfmoord niet hetgene was wat ik wilde.
Dus ik heb gebelt, en dat is een moment van mijn leven dat ik nooit meer vergeet...
Ik belde, kreeg het voor elkaar diezelfde dag een afspraak te krijgen met mijn psycholoog....
Ik weet het nog goed, mama zou wachten in de wachtkamer, ik zat met mijn (geweldige,lieve) psychologe in het kamertje... ze begon over opname.
Ik dacht dat ik door de grond zakte......... opname??????????/
Hoe moet dat in godsnaam? Ik run een winkel, dat kan niet zonder mij!!!!
Ze stelde voor om mama erbij te halen... en mama kwam erbij.
Ook mama schrikte zich een hoedje bij het horen van 'een opname'.... maar ondanks dat ik dacht dat ze 'boos' zou worden... begreep ze het. Ik was belangrijk....
In de terugweg in de auto kon ik alleen maar huilen.... Mama kon me alleen vertellen dat alles goed kwam. Dat het met de winkel wel allemaal goed kwam. Dat er wel wat te regelen viel...
Vrijdag (2 dagen later) zou ik een nieuwe afspraak hebben met de psycholoog. Dan zou ik horen wanneer de opname zou gebeuren.
Die donderdag avond had ik nog een verjaardagsfeestje van een vriendin... Ik twijfelde om te gaan, maar ben gegaan. Vooral omdat mijn beste vriendin haar zoontje vlak daarna zijn verjaardag vierde. Ik moest haar vertellen dat ik daar waarschijnlijk niet bij zal zijn........
De hele avond stil geweest, ik voelde me raar, zat gezellig tussen mijn vriendinnen, maar wist niet hoe ik me moest gedragen, ik wist dat ik binnenkort 'weg' zou zijn, maar zij niet......
Tegen het einde van de avond met heel veel twijfel en spannig die vriendin apart geroepen en het haar verteld....... een hele hoop steun gekregen, gelukkig.
De volgende dag was het vrijdag en om 12.00 uur had ik een afspraak bij mijn psycholoog...... Ik ging samen met mama, en er werd verteld dat we om 15.00 uur verwacht werden op de Paaz afdeling van het ziekenhuis....... Wat er toen door me heen ging is onbeschrijfelijk.
Ik dronk graag, veel.... ben naar huis gegaan, heb meteen een fles open getrokken, ben gaan drinken...'de laatste keer'... en mijn spullen gaan pakken.

In het ziekenhuis aangekomen was ik heel erg bang....... ik dacht dat alle mensen gek waren en ik daar niet tussen hoorden....
Maar wat viel het allemaal mee. Ze waren allemaal mensen. Zelfs veel mensen metzelfde soort 'klachten' als ik...
We kregen een rondleiding en toen moest mama weg.... daar bleef ik dan, alleen.....

Vervolgens heb ik 10 weken op de Paaz-afdeling gezeten. Ik heb mensen zien komen en gaan. Vrienden gemaakt, vijanden gemaakt... Het ergste moment was toen mijn komplete therapiegroep in één keer met ontslag ging en ik overbleef........ Ik bleef me maar vergelijken met anderen...

Na 6 weken begon ik te praten over mijn alcoholgebruik. Ik schaamde me ervoor. Ik ben 21, en verslaafd. Voor mij ongelofelijk. En ik schaamde me kapot.
Om een lang verhaal kort te houden....
Ik mocht inmiddels in het weekend met verlof, dat betekende van vrijdag avond t/m zondag avond thuis zijn.
Als ik de fout in zou gaan, zou ik ontslagen worden, kreeg ik te horen van mijn behandelende psychiater...
Ik voelde een hoop onbegrip....... Maar ik snapte het wel......

En toen is het gebeurt.... Ik heb in mijn verlof gedronken. Dit was 1,5 week geleden. Ik heb het eerlijk toegegeven, maar werd voor mijn eerlijkheid gestraft..
Ik moest bij mijn psychiater komen. Hij vertelde me dat ik nu naar huis kon gaan, zonder pardon....... Het werd zwart voor mijn ogen, ik was woedend op mezelf, heb mezelf met mijn hoofd tegen de muur geslagen.. ben naar huis gegaan, per direct. Kwamen erachter dat ik mezelf nog een hersenschudding gebonkt had ook...........

Heb dagen op bed gelegen.... Ben toenertijd doorgestuurd naar de Novadic.. (verslavingszorg) Maar oh wat gaat het langzaam allemaal.
Ik zit nu thuis, met mijn medicatie die ik ontiegelijk veel gebruik omdat ik niet weet wat ik moet...
Ze hebben me laten vallen als een baksteen, het was de afspraak, dat weet ik, maar het heeft me zo'n grote klap gegeven........
Bij de Novadic vinden ze me psychisch te zwaar om op te nemen, dus ik zit maar thuis.......... ik probeer er het beste van te maken..
Maar het pijnlijkste is nog, dat ik zo ineens weggestuurd ben. Ik heb 10 weken daar doorgebracht. Voor mij een belangrijk deel van mijn leven. Mensen leren kennen waar ik om geef, waar ik nu onmogelijk nog ooit contact mee zal hebben...... Geweldige verpleegkundige gehad die ik oh zo graag had willen bedanken, net zoals de theraupeuten....... Maar nee, het is in één klap over, en dat maakt het oh zo veel moeilijker.......

Het is een heel erg lang verhaal geworden.. heel erg lang.. dus áls je het al gelezen hebt, bedankt daarvoor.
Het was me meer om het van me af te typen... tips zijn er waarschijnlijk niet.. maar ik ben blij dat ik het kwijt ben....

En wat ik vooral kwijt wil........ dit ben ik, en ik schaam me er niet voor.
Ik heb lang niks durven typen op bokt door angst voor anderen. Maar dit ben ik nou eenmaal....... (ja dat is toch iets wat ik overgehouden heb aan mijn opname, ik ben ik en dat kan niemand veranderen....)

**Geplaatst**: 05-12-08 15:36

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 05-12-08 15:36

Jeetje meid, wat een verhaal!

Heel dapper dat je verhaal toch zo neer durft te zetten! Ach gut

Wat moet je het moeilijk hebben, maar je ziet gelukkig wel in dat je hulp nodig hebt en dat is opzich al een grote stap. En hoe moeilijk het is, je moet toch blijven vechten en doorgaan met die hulp zoeken. Het is natuurlijk absurd dat je weg gestuurd wordt door je eerlijkheid. Je zit daar toch om geholpen te worden?!

Meid, hou vol en blijf er voor gaan..

Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 05-12-08 15:37

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 05-12-08 15:37

Wat een verhaal meid en wat waardeloos dat je nu de mensen die je hebt leren kennen waarschijnlijk niet meer zult zien... Afspraak is natuurlijk afspraak, maar hard is het wel, ik hoop dat je toch nog de hulp krijgt die je nodig hebt om er weer bovenop te komen.

**Geplaatst**: 05-12-08 15:42

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 05-12-08 15:42

Meid, ik ben geen psycholoog, heb er niet voor gestudeerd en hoop dat ik niet verkeerd op je overkom. Ook ik heb me niet altijd even lekker in mijn velletje gevoeld maar ben er nooit zo heftig aan toe geweest als jij.
Heb jij wel leuke dingen in je leven? Leuke uitdagingen? Kun jij wel genieten van kleine dingen? Dat moet je namelijk zien terug te vinden lijkt mij. Genieten van de kleine dingen die je hebt, die je meemaakt en die je beleeft, mee kunnen genieten van anderen, van de ondergaande zon, van een leuk nummer op de radio etc.
Er zijn genoeg leuke dingen in het leven en het leven heeft je nog zo vreselijk veel te bieden. Alleen tja, niets komt voor niets. Je moet voor alles vechten en soms heel hard ook maar je zult zien: op den duur wordt je moeite beloond en niet zo n klein beetje ook. Op het moment dat dan tot je doordringt dat je inderdaad even heerlijk opgelucht kunt zuchten bij die prachtige lucht die er zo mooi staat; dan besef je het pas, of die héérlijke voorjaarslucht die je kunt opsnuiven, noem maar op!

Het zal gerust wel vaker tegen je gezegd zijn hoor (maarja, dan juist zit er een kern van waarheid in moet je je maar bedenken). Je bent PAS 21! Je hele leven nog voor je. Het is één grote uitdaging. Bedenk voor jezelf wat jou gelukkig zou kunnen maken en streef dat na! Probeer het niet morgen al te bereiken maar doe iedere dag een stapje dichter naar je doel en al duurt het 10 jaar…eens zul je je doel bereiken, zolang het maar een redelijk gesteld doel is natuurlijk!

Stel niet te hoge eisen aan jezelf, wel dingen die je kunt waarmaken. Wonderen kun je verrichten, maar onmogelijkheden duren iets langer!
Kom op wijffie, je kunt het! Hard werken aan jezelf, tyf alle alcohol het huis uit. Doorzakken is een keertje leuk maar verslaving is nooit goed en geloof me, het is echt ontzettend leuk om uit je dak te gaan op pure spa blauw!

Maak er wat van en geef die rottige gevoelens in je hoofd en in je lijf niet de kans om de overhand te krijgen. Zoek uitdagingen maar zorg dat je ook aan je rust komt en wees gezegend met zo n lieve moeder en lieve vriendinnen. Maak er gebruik van dat ze er (voor je) zijn!
Heel veel sterkte met jezelf!

**Geplaatst**: 05-12-08 15:45

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 05-12-08 15:45

Jeetje meis wat een verhaal, ik had dit nooit achter je gezocht!!
Ik ben er eigenlijk een beetje stil van...

Ik hoop voor je dat je snel weer de nodige hulp kan krijgen en dat je je snel weer lekkerder in je vel gaat voelen.

**Geplaatst**: 05-12-08 15:45

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 05-12-08 15:45

wat een verhaal..
heel veel succes in deze moeilijke tijd!
xx

**Geplaatst**: 05-12-08 15:47

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 05-12-08 15:47

Allereerst wil ik je veel sterkte wensen. Verschrikkelijk wat je nu allemaal moet doorstaan...

Ik vind het erg raar dat je daar zonder pardon bent weggestuurd. Ik heb een aantal keer stage gelopen in de psychiatrie, maar heb er nog nooit van gehoord dat mensen na zoiets zijn weggestuurd. Meestal wordt er dan naar een andere oplossing gezorgd, bijvoorbeeld overplaatsing.

Misschien is er een andere psychiatrische instelling waar je terecht kunt?

Heel veel sterkte de komende tijd.

**Geplaatst**: 05-12-08 15:49

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 05-12-08 15:49

@Nathalie: ik vind het ontzettend knap van je dat je hier je verhaal gezet hebt.
Ontzettend zwaar voor je.
Kun je contact opnemen met de psychologenpraktijk waar je "begonnen" bent, zodat zij jou kunnen helpen hoe nu verder?

Je bent sterk, ik hoop dat je alle hulp krijgt die je nodig hebt, je zult jezelf gaan (her-)vinden en ook zal je leven dan pas echt kunnen beginnen. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 05-12-08 15:51

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 05-12-08 15:51

Dat is inderdaad zwaar kl*te dat je zo ver gekomen was en dan door je eigen eerlijkheid naar huis bent gestuurd. Maar afspraak is afspraak, zo werkt dat nu eenmaal. Ik weet niet of je nu nog teveel drinkt, maar misschien is dat het eerste waar je je op moet gaan richten. Met alcohol verdring je je gevoelens en dat werkt averechts in op je therapie. Maar dat zal je zelf ook vast wel weten. Heel veel sterkte en erg dapper van je dat je hier zo open hebt durven zijn.

**Geplaatst**: 05-12-08 16:00

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 05-12-08 16:00

Dapper dat je je verhaal hier neerschrijft.
Wens je alle sterkte toe!!

**Geplaatst**: 05-12-08 16:00

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 05-12-08 16:00

Echt geweldig dat je het vertelt hier op bokt! Je zit in een moeilijke periode. Je heb onder ogen gezien dat je een drank probleem heb en dat vind ik hatstikke knap van je! Ik vind het raar dat ze je weg sturen voor je eerlijkheid. Nou moet je het zonder hulp maar verder uitzoeken? Gelukkig heb je er spijt van en misschien werkt dat juist wel dat je het niet meer zomaar zal doen.

Echt.. Respect meid!

**Geplaatst**: 05-12-08 16:05

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 05-12-08 16:05

jeetje wat een verhaal heel veel sterkte en ik weet zeker dat je het red! hou vol!!!

**Geplaatst**: 05-12-08 16:54

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 05-12-08 16:54

Goed van je dat je dit topic hier uiteindelijk hebt geopend! In het ziekenhuis zul je er vast ook al genoeg over gepraat hebben maar het kan altijd wel fijn zijn om je verhaal ook nog ergens anders kwijt te kunnen Ondanks alle ellende heb je wel hele moedige en eerlijke beslissingen genomen. Eerst al om je psycholoog te bellen en te vertellen dat het écht niet meer ging, en daarna om te vertellen dat je thuis gedronken hebt. Opzich snap ik wel dat ze de regel hebben dat ze je eruit gooien als je drinkt. Maar dat ze je daarna eigenlijk maar aan je lot over laten (want dat doen ze toch? begrijp ik uit je verhaal) dat vind ik eigenlijk niet kunnen. Je was aan therapie bezig en moet het nu in één klap zelf doen, dat kan niet ineens. Ookal heb je het wel zelf gedan, maar toch, ze hadden misschien wel met een andere oplossing kunnen komen... Wil je wel naar een andere 'inrichting' (weet niet zo goed hoe ik het moet noemen) als dat zou kunnen?
Heel veel sterkte met alles, kop op! Als je hieruit komt ben je waarschijnlijk sterker dan ooit!

**Geplaatst**: 05-12-08 17:09

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 05-12-08 17:09

Ik vind het dapper dat je je verhaal hebt neergezet!
Ik heb ook in een PAAZ gezeten, herken me grotendeels in jouw verhaal, alleen gebruikte ik drugs ipv alcohol maar kon het verdoezelen zodat ze niets vinden.

Ze testen niet voor niets mensen die na hun 'verlof' weer binnenkomen op alcohol en drugs. Zo'n mensen zijn een gevaar voor de patienten. En bovendien helpt het helemaal niet als je drinkt tijdens je opname, daar dient het niet voor.

Anyway, ik hoop dat je ingezien hebt dat het niet zo slim was maar daar ben je nu niets mee. Nu moet je je herpakken, ga terug naar de psycholoog, vraag desnoods een nieuwe opname aan en laat zien dat je het echt wel kan!

Jammer dat je niet begeleid werd na je ontslag maar zo werkt dat eenmaal.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-08 18:20

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-08 18:20

Wat een hoop reacties in eens! Weet nu al niet meer wat ik allemaal gelezen heb. Bloos

Novadic (de verslavingszorg waar ik nu in behandeling ben) had het ziekenhuis opgebelt en gezegd dat ze het raar vonden omdat ik er psychisch volgens hun nog lang niet goed genoeg aan toe was. Ziekenhuis heeft hen verteld dat ik anders toch 2 dagen later met ontslag zou gaan. Met mij was de afspraak 2 weken later, maargoed. Lips are sealed

Bij ons controleerden ze niet op alcoholgebruik. En het jammer is. Er was eens een patiente die elke dag tot half 10 naar buiten ging en dronken terug kwam en daar over loog. Zij heeft haar hele behandeltijd uit mogen 'zitten'. En ik die er eerlijk over was, wordt ineen klap weggestuurd.. Dat is 1 ding dat al niet klopt in mijn hoofd.... Voor mijn gevoel heb ik een straf gehad voor het eerlijk zijn. Achteraf gezien had ik beter kunnen liegen.

Wat ik nog even wil zeggen is dat ik verschillende diagnoses gekregen heb en dat het niet zo simpel zit als ik hierboven gelezen heb als 'gehniet van kleine dingen'.
Ik kan nl heel erg goed genieten van kleine dingen. Héél erg goed. Zou alleen willen dat dat met minder paniekaanvallen, angstaanvallen, spanningsaanvallen, denken voor andere, jezelf wegcijferen en ga zo maar door ging......... Dus nee, zo simpel is het niet.

Waar ik nu 'loop', de Novadic, daar helpen ze me zo goed als ze kunnen. Ik heb daar nu twee keer een gesprek gehad met een geweldige behandelaar, voel me erg op mijn gemak bij haar dus dat is erg fijn, en als het goed is hoor ik volgende week wat hun advies is...
Want ja, het ziekenhuis heeft me echt ineens weggestuurd, een receptje voor mijn medicatie voor 6 dagen, en er heeft zelfs niemand doei of weet ik veel wat gezegd....... toen na 6 dagen de medicatie op was heb ik 2 dagen zonder gezeten omdat we er niet aan konden komen.....nu heb ik gelukkig toch nog via de Paaz voor 2,5 week medicatie.

**Geplaatst**: 05-12-08 18:28

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 05-12-08 18:28

nathalie................. toen jij de foto's plaatse van jou en je vriend een paar jaar geleden kreeg ik het heel koud......... ijskoud...... ik wist dat er iets ging gebeuren met je......

Ik heb daar nog heel intensief pb contact over gehad met een medebokker (die nu gebanned is) en die had precies hetzelfde...........

Ik krijg zo een gevoel omdat ik weet dat ik dus wat met je moet NU...... ergens "pak" je me.........

als je dat wilt dan geef ik je mijn telefoonnummer.........

Ik kan het niet uitleggen, maar er is iets! er is een reden voor waarom ik dat toen zo sterk voelde

Echt lief!! op een of andere manier ben jij een bijzondere bokker voor mij........

kweetnietzogoed hoe ik het onder woorden moet brengen wat me gevoel me nu zegt

**Geplaatst**: 05-12-08 18:37

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 05-12-08 18:37

Ik weet gewoon niks te zeggen, echt niet.. Geen woorden kunnen nu beschrijven hoe erg ik dit voor je vind.
*Geeft een knuffel* Ach gut

Meisje, ik hoop dat je er bovenop komt, met hulp die jou ook écht helpen, en jou niet laten stikken..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-08 23:29

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-08 23:29

Kiwiko ik heb je even een PB gestuurd!

Bedankt voor de rest van de lieve reacties. Ook voor de vele PB's maar heb erge moeite met het beantwoorden daarvan. Ik lees ze wel en als ik er aan toe ben zal ik ook echt wat terug sturen. Lachen

Bedankt!

**Geplaatst**: 05-12-08 23:35

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 05-12-08 23:35

jeetjes meis wat een verhaal.
ten eerste vind ik het fout dat ze je zo zonder pardon de deur wijzen je zit daar toch om geholpen te worden...? soms snap ik die mensen niet. wel heel knap dat je je verhaal gewoon zo op bokt zet.
heel veel sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-08 23:38

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-08 23:38

Overigens las ik hierboven de vraag of ik nog steeds zoveel drink. Nee, daar ben ik hard mee bezig. Voor mijn opname dronk ik dagelijks een hoop weg en dacht daar verder niet bij na. Wist 'stiekem' wel dat het misschien ene verslaving was natuurlijk...... Door een hele hoop andere klachten hebben we ons niet meer op het alcoholprobleem gericht in het begin van de opname. Het was wel aanwezig, want ik had sterke drang, maar daar werd vrijwel niets mee gedaan. Na 6 weken had ik een hele hechte groep en ben ik gaan vertellen in therapiesessies over mijn alcoholgebruik. Pas toen is het eruit gekomen. Vanaf toen heb ik het gevoel gekregen dat ze op de Paaz vinden/denken dat mijn andere klachten komen door de alcoholverslaving. Ikzelf (en bij de Novadic) vinden dat die twee dingen gewoon los van elkaar staan.

Maar ik ben hard aan het werk met mezelf thuis. Ik probeer mijn eigen therapieen te doen zeg maar. Knipoog

Heb wat opdrachten van Novadic waar ik veel aan heb en ik vecht elke minuut van de dag tegen de drang van alcohol.
Voor de rest van de klachten heb ik gelukkig nog medicatie...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-08 23:40

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-08 23:40

nikita_benno schreef:
jeetjes meis wat een verhaal.
ten eerste vind ik het fout dat ze je zo zonder pardon de deur wijzen je zit daar toch om geholpen te worden...? soms snap ik die mensen niet. wel heel knap dat je je verhaal gewoon zo op bokt zet.
heel veel sterkte

Was idd een hele stap...... Vond het erg eng omdat dit toch een openbaar forum is. Maar ach, iedereen in mijn omgeving wist het toch al en waar kan ik beter mijn hart luchten dan hier.
En het is nou eenmaal zo, ik heb me de eerste weken kapot geschaamt in het ziekenhuis, maar het is nou eenmaal zo gelopen, klaar. Dus de schaamte is gewoon weg. Het gevoel van 'normaal' willen zijn is wel sterk aanwezig... en wat andere mensen wel niet van me zullen denken...... maar ook dat komt wel weer goed.

**Geplaatst**: 05-12-08 23:42

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 05-12-08 23:42

Nathalie schreef:
nikita_benno schreef:
jeetjes meis wat een verhaal.
ten eerste vind ik het fout dat ze je zo zonder pardon de deur wijzen je zit daar toch om geholpen te worden...? soms snap ik die mensen niet. wel heel knap dat je je verhaal gewoon zo op bokt zet.
heel veel sterkte

Was idd een hele stap...... Vond het erg eng omdat dit toch een openbaar forum is. Maar ach, iedereen in mijn omgeving wist het toch al en waar kan ik beter mijn hart luchten dan hier.
En het is nou eenmaal zo, ik heb me de eerste weken kapot geschaamt in het ziekenhuis, maar het is nou eenmaal zo gelopen, klaar. Dus de schaamte is gewoon weg. Het gevoel van 'normaal' willen zijn is wel sterk aanwezig... en wat andere mensen wel niet van me zullen denken...... maar ook dat komt wel weer goed.

wan andere mensen van je denken moet je je niet mee bezig houden. ik vind het knap van je dat je ook bezig blijft om je drang bezig te houden ken genoeg mensen die ontslagen zijn en gewoon weer roekeloos naar de fles grijpen. blijf zo doorgaan en dan komt het vast wel goed

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-12-08 07:33

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst door de TopicStarter : 06-12-08 07:33

Die kans was bij mij ook groot geweest. Ik heb nl een hele lange tijd toen ik opgenomen was gedacht als ik hier weg ben dan drink ik lekker verder, ik stop wel als dit of dat.....
Maar ik heb toen een erg goede therapeut leren kennen die ontzettend veel ervaring heeft in de verslavingszorg en die heeft me er eigenlijk een beetje uitgetrokken. Zijn therapiesessies deden me heel veel, zo veel dat ik daarna uren stil was en alleen maar na kon denken. Zijn gesprekken hebben me doen besluiten om het nú te doen. En vooral omdat ik een erg sterke toekomstdroom heb. Ik heb net de sleutel gekregen van mijn huisje (eindelijk, want door de opname waren daar ook een hoop problemen mee..) en ik heb een erg sterke kinderdroom. Ik wil die drank niet meer nodig hebben om te ontspannen, ik ben hard op zoek naar een andere manier. Het is echt heel zwaar en daar staat vaak niemand bij stil. Ik vecht echt zowat elke minuut tegen de drang en héél soms gaat het mis. Dan denk ik 'die ene keer kan toch geen kwaad?' En opzich kan het geen 'kwaad' want het maakt het gelukkig niet nog moeilijker voor me. Kans was groot geweest dat na 1 keer drinken de drang nog veel sterker zou zijn.
Ik wil er vanaf dat ik drink in mijn eentje, als ontspanning. Eens een glaasje wijn met een feestje moet kunnen. Maar niet meer een fles wodka in mijn eentje achter de computer omdat ik anders niet kan ontspannen.

De wil is sterk, en ik krijg ontzettend veel steun hier thuis, wat me ook heel veel waard is. Dus dat gaat me wel lukken.

Nu nog het advies afwachten van Novadic aankomende week. Maar ik zit nu bijna twee weken thuis en in die twee weken heb ik één keer gedronken; ik denk niet dat daar nog opname voor nodig is, gelukkig.
Hoe het met het psychische zit dat moet ik afwachten.. Ik kom de dag door, maar kan zo niet mijn leven doorgaan. Ik móet bijv 's middags een paar uur gaan slapen, anders wordt het me teveel. IKk heb de medicatie nog steeds nodig. Ik durf niet goed alleen op straat. En nu heb ik ook nog eens een klap gehad van de Paaz, als ik al naar de dingen kijk die ikdaar bij therapie gemaakt heb, kan ik al uren zitten te huilen......alleen omdat ik het niet af heb kunnen sluiten...

**Geplaatst**: 06-12-08 09:17

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 06-12-08 09:17

Nathalie schreef:
Vanaf toen heb ik het gevoel gekregen dat ze op de Paaz vinden/denken dat mijn andere klachten komen door de alcoholverslaving. Ikzelf (en bij de Novadic) vinden dat die twee dingen gewoon los van elkaar staan.

Ik vind het een hele logische gedachtegang van de PAAZ, (veel) alcohol op jonge leeftijd beschadigd te hersenen en beïnvloed je gedachten en functioneren behoorlijk.
Die schade is door de PAAZ zeker niet te behandelen......

**Geplaatst**: 06-12-08 10:56

Re: En dan...........na 10 weken opname....

Geplaatst: 06-12-08 10:56

Wat een verhaal meid, ik vind het erg knap en dapper van je dat je je verhaal zo neerzet!

Wat moet jij een vreselijke tijd doormaken,je wil graag je problemen oplossen.dat is stap 1! Alleen hoe je dat moet doen,daar zit je knoop als het ware...

Ik heb ooit iets gelezen over je dat je nog steeds graag met paarden bezig bent,doe je dat nog steeds of staat dat ook op een laag pitje? Zoja, ga eens lekker paardrijden.. Kom desnoods naar mijn stal toe, pak een paard en ga eens lekker de duinen in.. cross alle frustratie van je af.. Ik wil niet zeggen dat daarmee alles is opgelost..maar zoek voor jezelf eens punten waar je zin in kan hebben,waar je je op kan verheugen.. een leuk toneelstuk.een leuke vakantie in het uitzicht...

Ikzelf heb ook vaak de neigingen om depressieve dingen te denken..en ook ik kwijn dan helemaal in mezelf weg..

Meid ik denk aan je,en je mag me altijd pben...