Citaat:'Ik zit aan tafel, voor mijn neus staat het bord met eten. Ik lust het, ik heb honger, maar bij iedere hap moet ik kokhalzen. Mijn oren zijn gespitst, want dit is het moment van de dag waar ik het minst naar uit kijk. Mijn vader kan ieder moment thuis komen, en dat vind ik nooit leuk, want hij is heel vaak boos. Ik kan gelukkig inmiddels al aan het geluid van de deur en het weg zetten van zijn fiets al vaak inschatten of hij boos is of niet. Oh, daar gaat de deur...
...Ik vind het niet leuk, want hij is volgens mij heel boos. Ik weet niet waar op. Ik durf nu helemaal niet meer te eten, want straks moet ik spugen, en dan wordt hij boos. Maar hij wordt ook boos als ik niet eet, en dan wordt het alleen maar erger.
Hij is boos, bij binnenkomst roept hij meteen dat het aangebrand ruikt. Zijn stem net iets te hard, de deur trekt hij ook harder dicht dan normaal. Ik kijk maar naar mijn bord, dan zegt hij misschien ook niets. Gelukkig ga ik zo meteen met mama naar de gym, want de spanning in huis is om te snijden. Mijn broer was net irritant bezig, maar ook hij is nu stil en drukt zijn eten zonder te kauwen naar binnen.
Nog geen minuut binnen en mijn ouders hebben al weer ruzie. Mijn vader schreeuwt naar mijn moeder, waarom ze iets niet heeft gedaan. Ik snap het niet, want mama zegt dat ze het wel heeft gedaan, alleen anders dan wat papa wilde. Papa blijft maar boos, mama probeert hem te negeren maar dat lukt niet. Oh nee, ze gaat naar boven, haar spullen pakken en ik heb mijn eten nog niet op. Ook mijn broer mag van tafel en gaat naar boven. Nu ben ik alleen beneden met mijn papa, die heel boos is, altijd. Ik weet alleen dat hij nu boos tegen mij gaat zijn, maar ik, ik weet niet wat ik moet doen. Papa is boos dat ik mijn eten nog niet op heb, en schreeuwt pal voor mijn neus dat ik eens door moet eten. Hij weet niet dat dit niet helpt, maar dat zeggen heeft geen nut, dus met heel veel moeite druk ik het eten naar binnen, het kokhalzen onderdrukken. Ik laat het schreeuwen maar over me heen komen, want hij stopt toch niet met schreeuwen, wat ik ook doe. Mijn buik doet zeer, maar mijn eten is op. Voor even ben ik bevrijd van hem, als ik de trap op ren, half kokhalzend maar opgelucht dat ik niet meer alleen met hem ben. Maar dat is maar voor even, want morgen zal er niks veranderd zijn...
Zomaar even een korte quote uit mijn leven met een narcistische vader, en een vermoedelijk narcistische moeder. Dat het mijn leven heeft beschadigd, dat lijkt me wel duidelijk.
Ik ben benieuwd of er anderen zijn die een narcistische ouder of partner hebben, en wat jullie zoal hebben meegemaakt. Hoe uitte het narcisme zich bij diegene? Wat voor schade heb jij er aan over gehouden?