Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
wittepit schreef:Mooi omschreven! Ik blijf het raar vinden dat er kennelijk excuses aangeboden moeten worden voor een onderwerp wat bespreekbaar zou moeten zijn. Iedereen belandt ogenblikkelijk in de modus “het is geen recht maar een gunst, je neemt ze niet maar je krijgt ze, blablabla” nou, met de huidige medische kennis is het beperken tot één uitstekend mogelijk. En het forceren van één in veel gevallen ook. Waarbij ik me dan afvraag: als het spontaan niet lukt om je voort te planten is het dan wel verstandig om alles uit de kast te trekken om het wèl voor elkaar te krijgen? Maarja, dat mag ook niet hardop gezegd worden...
BarbaLala schreef:Klopt, ligt een ENORM taboe op. Kwam ik ook gaandeweg achter
Heeft me al een aantal "vriendschappen" gekost van mensen die inderdaad alles uit de kast trekken om maar een kind te hebben.
Voor mij ligt de grens van wat oke is bij hormoonbehandelingen.
Mensen die ivf, zaad/ eicel-donaties, draagmoederschappen, en weet ik wat voor drama's aangaan om maar hun zin door te drijven heb ik geen goed woord voor over.
Ik zal niet zeggen dat het leuk of makkelijk is om te accepteren dat je niet natuurlijk zwanger kan worden als je dat graag wil, maar het kan prima. Hoort bij het leven, accepteren van wat niet mogelijk is.
En ja, ik denk ook dat het een reden heeft als je van nature niet zwanger kunt worden. Natuurlijke selectie.
Je ziet ook vaak vroeggeboortes, miskramen of andere complicaties bij dit soort gezinnen.
Echter tegenwoordig moet alles maar kunnen koste wat kost, letterlijk en figuurlijk gezien moet alles maakbaar zijn en nee of kan niet is geen optie. Alle morele bezwaren moeten daar anno 2018 voor wijken klaarblijkelijk.
Was pasgeleden ook een serie over draagmoeders en eiceldonatie op NPO, daarin kwam ook duidelijk naar voren hoeveel problemen en ellende dat oplevert, en hoe egoïstisch die mensen zijn die dat doen.
Adoptie vind ik trouwens ook heel dubbel want dat levert ook een onwijze bak ellende op, zeker bij kinderen die buiten het land van herkomst worden geplaatst.
Sneu!
BarbaLala schreef:Heeft me al een aantal "vriendschappen" gekost van mensen die inderdaad alles uit de kast trekken om maar een kind te hebben.
Voor mij ligt de grens van wat oke is bij hormoonbehandelingen.
Mensen die ivf, zaad/ eicel-donaties, draagmoederschappen, en weet ik wat voor drama's aangaan om maar hun zin door te drijven heb ik geen goed woord voor over.
Ik zal niet zeggen dat het leuk of makkelijk is om te accepteren dat je niet natuurlijk zwanger kan worden als je dat graag wil, maar het kan prima. Hoort bij het leven, accepteren van wat niet mogelijk is.
!
Magrathea schreef:secricible, ik denk ook niet dat ze anderen erop aanspreekt Da's nogal een verschil.
Ik denk ook wel dat het voor veel stellen goed zou zijn om af en toe in zo'n proces eens stil te staan en je af te vragen: is dit wat we willen? Is dit goed voor ons? Is dit goed voor het kind? En dan eerlijk zijn. In plaats van gewoon maar doorstomen omdat je nu eenmaal hebt besloten dat dat kind er koste wat het kost gaat komen.
Aranel schreef:Ik zag dit artikel een moest meteen aan dit topic denken:
https://www.kekmama.nl/artikel/persoonl ... o_moe_zijn
Vooral die laatste zin
Zo'n typisch artikel van alleen moeders hebben het zwaar/zijn druk/maken zich zorgen.
quera schreef:Omdat ook een kindje met een beperking welkom zou zijn bij ons.