Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-04-18 21:19

Geplaatst: 17-04-18 21:19

coldsummers schreef:
Janneke2 schreef:
Juridisch gezien is het natuurlijk niet 'vrij nemen', maar ziekteverlof.
...maakt dat iets uit?

Rot hoor, dat ze je 2 dingen aanbieden waar je 2x niet enthousiast over bent.

Ja dat is ook zo, maar ik denk niet dat mijn baas daar heel erg blij mee is. En daarbij word ik er ook niet heel erg blij van als ik niet kan werken. Het leven is soms moeilijk, ik ga het er zometeen met mijn ouders overhebben.

Je baas heeft er helemaal niks van te vinden. Ik vind het altijd zo jammer dat mensen de angst hebben om de ziektewet in te gaan omdat ze denken dat het allemaal niet kan. Daarom reageer ik zo geirriteerd over dit onderwerp. En niet vanwege jullie, maar vanwege de huidige werksfeer, dat pretendeert dat ziek melden echt een zonde is ofzo.
Bij je werk krijg je gewoon volledig uitbetaald in het eerste jaar. Pas daarna ga je omlaag.

Ik zou therapie en mijn eigen ontwikkeling een stuk belangrijker vinden dan werk, maar dat ben ik

**Geplaatst**: 17-04-18 21:22

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 17-04-18 21:22

Joolien, daar heb je helemaal gelijk in. Maar ik werk altijd liever, ben erg gedreven en werk staat echt voor alles (is niet gezond, dat weet ik ook).

Het liefste had ik bij mijn andere baan gezeten nu, dan was het makkelijk en kon ik zo vrij krijgen en geen gezeuer en gezeik. Waar ik nu werk wordt lastiger, meer gezeik denk ik. Ook omdat er enkele een burn-out hebben en we eigenlijk 1 man tekort komen in ons team.

**Geplaatst**: 17-04-18 21:29

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 17-04-18 21:29

Laat ik even je gezonde stemmetje in je hoofd zijn

1: werk staat voor alles, als het een gegronde reden heeft. Dan nog kun je je afvragen of het gezond is om werk als allerbelangrijkste te zien. Werk je m te leven, of leef je om te werken?
2: niemand mag zeiken over je ziek melding. Je belt bij wijze van spreke morgen op en zegt ik meld me ziek en waarschijnlijk voor langere tijd. Meer hoef je niet te zeggen en mogen ze ook niet vragen. Alleen een bedrijfsarts mag weten wat je allemaal mankeert, alleen om een goede inschatting te maken of je evt kunt werken. Maar dan nog ben jij diegene die bepaalt of je wel of niet kunt werken.
3: het is niet jouw probleem dat andere mensen problemen hebben. Jij zit wellicht net zo hard in een burn-out, maar heb jij minder recht om voor jezelf te zorgen dan die ander?
4: dan komen ze straks 2 mensen tekort in jouw team, maar jij bent een heel mens en kunt volledig voor je herstel gaan.
5: Als je nu niet voor jezelf kiest, houdt je de boel wellicht in stand. Nu heb je nog invloed op wat je wil en kunt, voor hetzelfde geld gooit je lijf de handdoek in de ring en zit je met een paar maanden alsnog thuis, maar dan omdat je echt niet meer kunt.
6: Iedereen is onmisbaar, ook jij.

**Geplaatst**: 18-04-18 10:33

Geplaatst: 18-04-18 10:33

coldsummers schreef:
Janneke2 schreef:
Juridisch gezien is het natuurlijk niet 'vrij nemen', maar ziekteverlof.
...maakt dat iets uit?

Rot hoor, dat ze je 2 dingen aanbieden waar je 2x niet enthousiast over bent.

Ja dat is ook zo, maar ik denk niet dat mijn baas daar heel erg blij mee is. En daarbij word ik er ook niet heel erg blij van als ik niet kan werken. Het leven is soms moeilijk, ik ga het er zometeen met mijn ouders overhebben.

Je baas heeft er weinig van te vinden en is er voor verzekerd. Kom... geef niet zomaar je inkomen weg! Jij hebt ook jaren gewerkt zodat je iets opbouwd. Dus ook jij mag gebruik maken van de ziektewet!

Je krijgt spijt als je hiervoor vrij neemt. Je doet jezelf tekort.. geloof mij.

**Geplaatst**: 18-04-18 19:10

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 18-04-18 19:10

Helaas, misschien wel beter, wordt het geen deeltijd behandeling maar gaan we verder 1 op 1 (ookal heeft het geen zin en komen we niet verder).

**Geplaatst**: 18-04-18 19:17

Geplaatst: 18-04-18 19:17

...er is natuurlijk ook de vraag 'wat is voor jou genezend?'.
De engelse zin 'Stay true to your own sense of who you are and what you want' is mij aan het hart gebakken.

Als jij die gesprekken 1 op 1 prettig vind - hoezo 'heeft het dan geen zin'...?
>;)

En 'verder komen' - je voelt je verre van tof en ik gun het je dat dat verandert, maar "ik moet verder komen" kan ook weer zo'n prestatiekramp worden....

**Geplaatst**: 18-04-18 19:20

Geplaatst: 18-04-18 19:20

Janneke2 schreef:
...er is natuurlijk ook de vraag 'wat is voor jou genezend?'.
De engelse zin 'Stay true to your own sense of who you are and what you want' is mij aan het hart gebakken.

Als jij die gesprekken 1 op 1 prettig vind - hoezo 'heeft het dan geen zin'...?

En 'verder komen' - je voelt je verre van tof en ik gun het je dat dat verandert, maar "ik moet verder komen" kan ook weer zo'n prestatiekramp worden....

Daar heb je gelijk in, ik heb goed contact met mijn psychologe en voel me wel fijn bij haar. Ze is nog jong, maar een paar jaar ouder dan ikzelf ben. Maar er komt geen vooruitgang met het eetprobleem.

**Geplaatst**: 18-04-18 21:38

Geplaatst: 18-04-18 21:38

Nou - dat is toch prachtig...?

(Accoord, ik citeer hier mijn vader.
Soms kwamen Kralingse (kak) ouders op hoge poten bij hem klagen "dat Marietje of Pietje 'maar' een zes had...!?"

)

Uiteraard zou het op termijn goed zijn als jouw eetproblemen opgelost raken...
Maar wellicht 'moet' er dan eerst iets anders gebeuren...?
Wellicht heb je de basis van deze gesprekken gewoon nog een poos nodig...?
Misschien is 'het eten' een indirecte uiting van weer een ander probleem, dat wellicht wel in deze 1 op 1 gesprekken opgelost zal blijken te worden...?

Ik noem maar wat dwarsstraten...

**Geplaatst**: 20-04-18 08:14

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 20-04-18 08:14

Coldsummers, ik herken wat jij doet, het vantevoren al saboteren door te zeggen dat het geen zin heeft. En die prestatiekramp die Janneke benoemt is dan zeker aan de orde. Ik kijk werkelijk uit naar de gesprekken met mijn psycholoog en ervaar deze als zeer prettig maar daarna heb ik altijd last van het knagende stemmetje dat zegt helpt dit nu echt? Als gezonde volwassene concludeer ik ja het helpt maar het gaat stapje voor stapje. Als gefrustreerd en boos en verdrietig kind jengel ik dat het te lang duurt en ik te weinig vooruitgang zie.

Ik krabbel heel langzaam weer uit het dal, en heb goede hoop op betere dagen in het verschiet. Maar dan is er altijd de angst dat de dip weer komt. Niet erg zegt mijn psycholoog als ik me er maar niet naar ga gedragen.
Wat maken we toch allemaal moeilijke processen mee. Maar er is hoop!
Ik luister deze dagen vaak naar het liedje van Shawn Mendes, en dat op mijn 46e, It isn't in my blood, zeertreffende tekst voor mij!

**Geplaatst**: 20-04-18 08:24

Geplaatst: 20-04-18 08:24

coldsummers schreef:
Joolien, daar heb je helemaal gelijk in. Maar ik werk altijd liever, ben erg gedreven en werk staat echt voor alles (is niet gezond, dat weet ik ook).

Het liefste had ik bij mijn andere baan gezeten nu, dan was het makkelijk en kon ik zo vrij krijgen en geen gezeuer en gezeik. Waar ik nu werk wordt lastiger, meer gezeik denk ik. Ook omdat er enkele een burn-out hebben en we eigenlijk 1 man tekort komen in ons team.

De eerste alinea is de reden dat je nu uitgeblust thuis zit....

En alinea twee; er is iets structureel mis op je werk. Je zit zeker in de zorg? Of het onderwijs? Dan is het systeem laten crashen de beste optie en niet jezelf laten crashen.

**Geplaatst**: 20-04-18 10:08

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 20-04-18 10:08

Ik werk nog gewoon fulltime, niet in de zorg of onderwijs. Ik werk als ondersteunende factor bij een logistiek en transportbedrijf.

Het is nu zover dat ik gewoon geen zin heb om te eten en het nut er niet van inzie, ik ben er gewoon helemaal klaar mee. De vooruitgang is te weinig, er is nog geen behandeling gestart en alles gaat me echt veel te langzaam. Soms wil ik gewoon stoppen met therapie en mezelf verder de vernieling inwerken en doorblijven gaan met werk, paard en sporten.

**Geplaatst**: 22-04-18 19:46

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 22-04-18 19:46

Jeetje CS, hoe is het nu?

Krijgen jullie de psychologische hulp vergoed? Ik wil zo graag beginnen maar ben bang dat ik straks met dikke rekeningen zit die ik niet kan betalen...

**Geplaatst**: 22-04-18 20:35

Geplaatst: 22-04-18 20:35

Amy schreef:
Jeetje CS, hoe is het nu?

Krijgen jullie de psychologische hulp vergoed? Ik wil zo graag beginnen maar ben bang dat ik straks met dikke rekeningen zit die ik niet kan betalen...

Ik krijg het gewoon vergoed, even naar je zorgverzekeraar bellen

**Geplaatst**: 22-04-18 21:40

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 22-04-18 21:40

Ik krijg het ook gewoon vergoed.

**Geplaatst**: 23-04-18 20:53

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 23-04-18 20:53

Het gaat nog steeds niet goed, ik was vandaag werken maar het ging ook maar net (kon elk moment gaan huilen), het systeem was traag, er was gezeur en gezeik en de staigair die altijd voorgetrokken wordt en zijn werk niet goed doet, werken allemaal niet echt mee.

Het eten gaat nog steeds moeizaam en heb soms weer hele nare gedachten, morgen gelukkig naar de psychologe, zal wel niet veel worden want ik hou natuurlijk weer mijn mond dicht of zorg ervoor dat alles wat ik zeg het hele gebeuren laat overkomen alsof het niets is.

**Geplaatst**: 23-04-18 20:55

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 23-04-18 20:55

Misschien nu vast een brief maken voor morgen. Dan weet je zeker dat je alles zegt.

**Geplaatst**: 24-04-18 09:13

Geplaatst: 24-04-18 09:13

Heb je met de psycholoog gesproken over 'overlevingsstrategieën'?

Dit lijkt mij er eentje. "Nee hoor -
met mij is niets aan de hand!(glimlach)".

En voor alle duidelijkheid: stevig vasthouden aan je overlevingsmechanismen -
"je kunt beslist stommere dingen doen!" +:)+

En je kunt die dingen stapje voor stapje afbouwen - zonder dat het superzwaar wordt.

De simpelste techniek die ik ken om dit aan te pakken komt uit NLP, de 6 staps herkadering.
Stel vast, welke positieve doelen dit ongewenste 'gedrag'/ het overlevingsmechanisme heeft.
...dat kan een rare gewaarwording zijn, maar een beetje psycholoog kan je hierbij goed helpen.
"...bedank dit gedrag voor de positieve bedoelingen."

(tjonge.... voelt van tijd tot tijd vreemd, kan ik je zeggen!)
Volgende stap: word creatief! !

Je weet uit stap 1 wat een positief doel is, en je weet hoe je het niet wil - bedenk tenminste drie andere opties. Lekker brainstormen, dagdromen, geef jezelf de vrije teugel.

Daarna ga je logisch nadenken (....dus niet direct het verstand er op, dan rem je jezelf, zo leert de ervaring) - welke fantasieën kan ik met enige logische beperking uitvoeren, wat past bij mij, waar sta ik echt achter....?
Wat dan goed voelt, ga je uitproberen en hetzij bij succes herhalen, hetzij bijschaven. (aldus nlp.)

...en als je op basis van dit soort werk zelf alternatieven verzint is de uitvoering de eerste keer ook wellicht griezelig of vreemd - maar voelt toch veiliger dan wanneer je tegen heug en meug dingen doet 'omdat ze zeggen dat het goed voor me is'.

**Geplaatst**: 24-04-18 11:08

Geplaatst: 24-04-18 11:08

coldsummers schreef:
Het gaat nog steeds niet goed, ik was vandaag werken maar het ging ook maar net (kon elk moment gaan huilen), het systeem was traag, er was gezeur en gezeik en de staigair die altijd voorgetrokken wordt en zijn werk niet goed doet, werken allemaal niet echt mee.

Het eten gaat nog steeds moeizaam en heb soms weer hele nare gedachten, morgen gelukkig naar de psychologe, zal wel niet veel worden want ik hou natuurlijk weer mijn mond dicht of zorg ervoor dat alles wat ik zeg het hele gebeuren laat overkomen alsof het niets is.

Je moet echt de ziektewet in. Dit komt zo niet goed hoor. Neem die stap eens en laat die zogenaamde verantwoordelijkheden eens los.

Hoe lang wil je dit nog doen dan?

**Geplaatst**: 24-04-18 13:39

Geplaatst: 24-04-18 13:39

coldsummers schreef:
Het gaat nog steeds niet goed, ik was vandaag werken maar het ging ook maar net (kon elk moment gaan huilen), het systeem was traag, er was gezeur en gezeik en de staigair die altijd voorgetrokken wordt en zijn werk niet goed doet, werken allemaal niet echt mee.

Het eten gaat nog steeds moeizaam en heb soms weer hele nare gedachten, morgen gelukkig naar de psychologe, zal wel niet veel worden want ik hou natuurlijk weer mijn mond dicht of zorg ervoor dat alles wat ik zeg het hele gebeuren laat overkomen alsof het niets is.

Stoppen. Je lichaam geeft aan dat het niet gaat. -O-

Ik weet dat het makkelijker klinkt dan het is maar je kunt echt niet zo doorgaan.

**Geplaatst**: 24-04-18 21:18

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 24-04-18 21:18

Ik moet morgen naar de poh. Maar totaal geen zin in...

**Geplaatst**: 24-04-18 22:00

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 24-04-18 22:00

Sessie bij de psych ging wel aardig, ik blijf werken (wanneer ik stop met werken, wordt alles nog erger; en dit wil ik juist voorkomen). Ik weet niet wat ik nu moet, ik weet niet wat ik moet vertellen (zelfs niet bij de psychologe), ik ben vooral enorm bang om mij compleet open te stellen naar anderen, daar is mijn vertrouwen te vaak voor beschadigd. Het liefste wil ik op een onbewoond eiland wonen, geen mensen om mij heen en lekker mijn eigen ding doen, helaas gaat dat niet.

**Geplaatst**: 24-04-18 22:12

Geplaatst: 24-04-18 22:12

coldsummers schreef:
(...) ik ben vooral enorm bang om mij compleet open te stellen naar anderen, daar is mijn vertrouwen te vaak voor beschadigd. Het liefste wil ik op een onbewoond eiland wonen, geen mensen om mij heen en lekker mijn eigen ding doen, helaas gaat dat niet.

Herkenning hier...!

Compleet open hoeft vaak niet.

Jouw beschadigde vertrouwen :(:)

is natuurlijk wel heel belangrijk - en ingewikkeld.
Het is tegelijkertijd 'een wond', trauma dus - en daar zou je aan kunnen werken als de tijd rijp is;
en een hinderpaal in de communicatie.
En als dingen tegenzitten: loopt de communicatie fout en in mijn ervaring kreeg ik dan de kous op de kop (want spreker was naar eigen zeggen normaal en ik abnormaal; of ik moest maar niet zo moeilijk doen, etc etc) en dat is niet best voor je vertrouwen...
(Not to mention dat ik ooit een psycholoog vroeg 'wat dan toch precies normaal was', maar dat was voor die malloot maar een rare vraag...)

Wel fijn dat je 'wel een aardig' gesprek hebt gehad!!

@ Purny: toitoitoi...!

**Geplaatst**: 24-04-18 22:16

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 24-04-18 22:16

Zie het open zijn als een proces, niet als doel op zich. Dan ga je er al heel anders tegen aan kijken

**Geplaatst**: 25-04-18 20:07

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 25-04-18 20:07

Ik heb deze week intakes bij het centrum waar ik in behandeling ga. Heb al een gesprek gehad met de case manager, en gister met zowel psycholoog als fysiotherapeut. Morgenochtend met de revalidatiearts. Vooral gister was een hele zware dag, eigenlijk van 2 tot half 5 een zo compleet mogelijk beeld geschetst van mij en mijn verleden. Dan haal je toch dingen naar boven..

**Geplaatst**: 26-04-18 15:28

Geplaatst: 26-04-18 15:28

ik val ook even binnen. 3 jaar geleden ben ik overspannen geraakt van het werk en een relatiebreuk. Sindsdien kan ik mijn draai niet goed vinden. Ik heb toen cognitieve gedragstherapie gevolgd en psychomotorische therapie. Sinds kort ben ik bij een nieuwe praktijk. Ik zit nu 4 maand werkeloos thuis en waar ik vooral tegen aan loop is, niet veel zin in dingen hebben, geen keuze kunnen maken qua werk(of toch weer een studie) en tegen veel dingen op zien en daarvan gespannen raken. Mij is aangeraden om AD te nemen. Echter zie ik hier enorm tegen op. En vraag ik mij af of mijn problemen groot genoeg zijn. Bij de praktijk vinden ze echter van wel. Het is niet zo dat ik zo depri ben dat ik tot niks meer kom. Maar ik heb niet veel zin om dingen met bijvoorbeeld vriendinnen te doen of dingen te ondernemen.

Wat denken jullie? En wat zijn jullie ervaringen? Kan mij dit helpen? Ik ben vooral huiverig voor AD, de bijwerkingen en de gevolgen.

ik heb geen behoefte aan negatieve ervaringen met AD, die heb ik genoeg gelezen