Geplaatst Donderdagavond vorige week kreeg ik bij het stoeien met mijn vriend per ongeluk een tik op mijn mond. Echt gewoon een stom ongelukje, was zeker zijn bedoeling niet. Geen probleem dacht ik eerst.
Zaterdag kreeg ik wat pijn aan mijn linkse voortand maar prima te houden. Zondag was het veel erger en heb ik 's middags en 's avonds een pijnstiller moeten nemen (en die pak ik niet makkelijk. Maandag was een hel: om 4u, 12u, 17u en voor het slapengaan Diclofenac genomen.
Dinsdag bij het ontwaken leek alles goed te gaan, wel pijn maar prima houdbaar, helaas tegen 10u weer zware pijn dus pijnstiller erin en gebeld naar de tandarts, waar ik meteen terechtkon. Gekeken in mijn mond en foto's genomen.
Ondanks 15j geen tandarts gezien te hebben (gruwelijke angst ervoor) waren mijn tandjes in prima staat
. Aangename verrassing!De pijnlijke tand was echter een mysterie. Niks aan te zien van ontsteking ofzo. Geen breuk, geen stukjes af, enkel verkleurd. Wortelkanaal is door een klap vele jaren terug blijkbaar volledig dichtgegroeid. Moest in de namiddag nog eens terugkomen om het met zijn collega te bekijken en hij wou dan een wortelkanaalbehandeling doen.
Worst nightmare... Ik heb een gruwelijke doodsangst voor tandartsen. Met mijn vriend weergekeerd voor de morele support en een serieuze paniekaanval gekregen. Braakneigingen, trillen als een idioot, met gierende snikken huilen, hartslag en ademhaling schoten de lucht in, hartkloppingen... (ben hartpatiënt)
Eenmaal op de stoel testen gedaan. Volgens de foto is er geen zenuw meer in die tand. Hebben ze een test gedaan met ijskoud water en ook daarbij geen gevoel in die tand (bij anderen wel).
Dus ze weten het niet goed. Ene TA denkt dat de pijn door de klap is en wilt het laten rusten, andere wilt een wortelkanaalbehandeling starten en proberen of ze toch nog ergens een flintertje zenuw vinden. Ik ben zelf heel bang voor spuiten maar ook heel bang voor het geluid van werktuigen (als mijn vriend in de schuur bezig is krijg je me daar echt niet binnen) en ik denk eerlijk gezegd met mijn hysterische paniekaanvallen dat ze het niet voor elkaar gaan krijgen. Als ik nu een goede slaagkans krijg om direct van die pijn af te zijn wil ik het ze wel laten proberen, maar "een poging doen om een restje zenuw te vinden" terwijl heel die tand is dichtgegroeid geeft me weinig tot geen vertrouwen... En mezelf onnodig die paniek laten doorstaan heb ik helemaal geen zin in. Vriend kan ook niet mee, moet werken, dus sta er alleen voor.
Vandaag is het lang goedgegaan, nog tijdje in de auto gezeten en een sollicitatiegesprek gehad maar rond de middag helaas weer last gekregen. Vrijdag hebben ze voor de zekerheid een afspraak gepland voor die wortelkanaalbehandeling,maar als ik me beter voelde moest ik die afbellen.
Ik voel me beter, pijn is lichter en ik geraak nu rond op 1 pijnstiller per dag maar ben zeker niet pijnvrij, dus weet niet goed wat te doen...
Moest ik toch gaan, zou het mss een idee zijn een kalmeerpil op voorhand te nemen? Ik denk dat ik anders gewoon heel de boel onderkots van de stress
ook een dode zenuw. Dat word dan wel even spannend.