Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-07-25 01:34

Geplaatst: 31-07-25 01:34

Oh wat is ze lief!

Karlijn wat naar van je rug, fijn dat er in ieder geval ook pluspunten zijn zoals dat je medicatie goed afgestemd is. Alle beetjes helpen om lekkerder in je vel te kunnen zitten ga ik van uit, maar mentaal is wel al een heel sterke als dat meewerkt.

Ik krijg leuke reacties op mijn scootmobiel, ik word behoorlijk bekeken en nagekeken wanneer ik ermee op stap ben

winkels ben ik nog niet in geweest.

Het proces van mijzelf aanleren om ermee te rijden duurt wat langer als dat ik had verwacht, ik loop regelmatig tegen mijn eigen beperkingen aan. Maar ik heb voor mijzelf afgesproken dat ik hem gewoon een paar keer per week pak om een stuk ermee te rijden, waarheen maakt niet uit, hoe ver maakt ook niet uit, als ik maar rij. Want ik wil mijn vrijheid echt terug

Dus kilometers maken en ervaring op doen.

**Geplaatst**: 31-07-25 10:46

Geplaatst: 31-07-25 10:46

Ooooh wat een muppie Tallie.

Hier slapen de honden gewoon op bed trouwens als ze dat willen.
Er staat wel een poef/hocker bij het voeteneind zodat de Shih Tzu zelfstandig op- en van het bed af kan ipv te gaan zitten krijsen dat ik hem moet helpen.
Das beter voor mijn nachtrust en daarmee mijn mentale welzijn.

Telpeva, ik denk dat dat ook gewoon de beste aanpak is; kilometers maken en daarmee steeds vertrouwder raken met je nieuwe vervoersmiddel.

Karlijn, balen van je rugklachten maar wat fijn dat mentaal zo stabiel bent momenteel.

Hier gaat het na mijn ziekenhuisopname in mei steeds beter.
Bloedsuikerspiegel is redelijk onder controle, een enkele keer te hoog en heel soms te laag.
Ik ben inmiddels weer (wit) brood gaan toevoegen aan mijn dieet omdat ik zo vaak veel te laag zat. :')

En beter brood met pindakaas (naast het hartige beleg) dan gaan snoepen om de suikerspiegel weer op te krikken, ook omdat die boterham met pindakaas langzame koolhydraten zijn tov snoep waardoor je minder schommelt.
En ja, soms pak ik alsnog iets van snoep als mijn bloedsuikerspiegel laag genoeg is, maar dan gewoon als tussendoortje.
Ik heb ook de laurierdrop vd Kruidvat ontdekt, bevat 2 gram suiker en 63gr koolhydraten per 100gr dus alsnog wel een beetje opletten met de hoeveelheid maar je moet zo ongeveer het hele bakje (75gr) leegeten wil je het echt gaan zien in je bloedsuikerspiegel.

Ik heb 4x daags beeldzorg vd thuiszorg, dan checken we mijn bloedsuikerspiegel, hoe het met me gaat, in de ochtend spuit ik de langzaamwerkende insuline onder hun toezicht en bij de andere rondes de snelwerkende insuline indien nodig.

Neurologisch gaat het ook een stuk beter, nog wel lichte tintelingen in mijn voetsool rechts maar ik kom van een 24/7 compleet slapend been.
Meer restless legs dan voor de medische ellende maar met compressiekousen en wat calcium en magnesium is dat goed te doen.
En waar ik net na de epileptische episodes moeite had met praten, lezen, schrijven etc lukt dat nu weer goed, inmiddels kan ik ook weer Engelstalige audioboeken en podcasts luisteren zonder steeds te moeten terugspoelen omdat ik hele stukken miste, de context niet meekreeg etc.
Kost nog wel wat meer moeite dan voorheen merk ik, maar de tijd zal uitwijzen of het nog verder verbeterd.

Ik merk wel dat ik soms wat meer moeite heb om op woorden te komen, maar met even rustig zoeken of aangeven dat ik het woord kwijt ben vormt dat verder weinig gedoe in de communicatie.
Schrijven/uittypen gaat makkelijker omdat ik dan niet de druk ervaar van iemand die tegenover me zit of aan de telefoon ofzo die op mijn antwoord wacht.

De errors in mijn hoofd en het schudden van een snow globe aan de randen van mijn blikveld heb ik inmiddels ook niet meer, al ben ik nog wel heel voorzichtig met stress etc.
Juist omdat ik dat gevoel nogal eng vind, dat was immers een voorbode van een opkomende epileptische aanval.

**Geplaatst**: 31-07-25 21:48

Geplaatst: 31-07-25 21:48

Wat fijn Lor dat het beter gaat. Elke stap is er één.

Ik vind het niet gek dat je veel bekijks trekt met je scootmobiel Telpeva. Het is ook een stoer ding.

Ik was vandaag weer in het pijncentrum van het ziekenhuis voor opvolging van mijn schouder maar de anesthesist was meer bezig over mijn rug. Hij heeft andere pijnstillers voorgeschreven en in november krijg ik weer een nieuwe facet denervatie in de hoop dat het deze keer meer effect heeft.
Ik mocht kiezen maar elke kans dat het minder wordt grijp ik graag aan. Ik vond het echt een fijne meedenkende man die mij heel serieus nam. De röntgenfoto's liegen er helaas ook niet om.

**Geplaatst**: 04-08-25 11:18

Geplaatst: 04-08-25 11:18

Even een beetje ego-spam.

Niet fair misschien maar ik heb even een plek nodig om te kunnen spuien bij mensen die snappen wat het is om chronisch ziek te zijn.

Ik hoop dat het mag voor deze ene keer.

--

Ik ben al heel lang chronisch ziek.
Heb dat ook eerder in dit topic al geschreven.

Ik zit al een jaar of 6 in de wia 80-100 (ofwel volledig afgekeurd maar nog geen definitieve status.

Maar in januari schoof een verzekeringsarts vrijwel al mijn klachten en eerdere diagnoses aan de kant.

Dat leverde extreem veel stress op bij mij. En (uiteraard wil ik haast zeggen) een enorme verergering van klachten.

In overleg met huisarts ben ik dit jaar al mijn diagnoses dus opnieuw aan het ophalen. Opnieuw de diagnostiek in. Opnieuw alles op papier laten zetten, met recente gegevens.
Ik moest wel.

Dat kost mij zo veel energie dat de opleiding die ik deed (op eigen initiatief en zelf betaald en met veel ruimere deadlines dan normaal, die mensen normaal naast hun baan doen en ik dus zonder baan ernaast)
Dat ik nu de laatste deadline alsnog niet haal.
Bijna klaar.
Alle beetjes energie en geld dàt ik had zit er in over de laatste 4 jaar.

Overigens komen de diagnoses langzaamaan wel degelijk gewoon opnieuw op papier.

Een aantal specialisten waar ik kom reageert ook heel geirriteerd richting verzekeringsarts.
Alsof die in een gesprek van een uur 22 jaar aan diagnoses van verschillende artsen aan de kant kan schuiven.
En alsof de zorg niet al overbelast genoeg is

De whiplash achtige klachten en neurologische klachten die ik al 6 jaar na heb zijn opnieuw op papier gekomen.
PCS (post commotioneel syndroom) als officiele diagnose deze keer.

Daarmee naar een revalidatiearts gestuurd die mijn totale belastbaarheid ivm andere problemen te laag vindt om uberhaupt een revalidatie te gaan volgen.

Mijn beide enkels zijn kapot, dat staat nu door een orthopeed op papier.
Geen operatie mogelijk, leven aanpassen op de beperking.

Al in 2003 kreeg ik de diagnose CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom)
Dat moest onderhand maar over zijn, waarom zou die diagnose nog gelden? :roll:

Die diagnose kreeg ik afgelopen week ook weer opnieuw van een internist.
Plus wat aanvullingen gezien het verloop de laatste jaren;

Conclusie
De hoofdklacht van mevrouw 'Femke_Tweety' is: vermoeidheid. Diagnose: met het geheel van
klachten wordt voldaan aan de criteria voor ME/CVS bij long covid syndroom, met PEM
en MCAS."

Ik word nog getest if POTS bij mij ook speelt.

Ik ben hiermee ongeveer halverwege al mijn oudere diagnoses.

(Alsof dit al niet beperkend genoeg zou zijn zeg maar)

Er speelt nog een pijnprobleem fibromyalgie of EDS dat is niet helemaal helder, is discussie over.
(Eerdere diagnose is fibro, maar directe familie heeft afgelopen jaar EDS diagnose gekregen. Alles bij elkaar is het veel waarschijnlijker dat het dat bij mij ook is, maar ik trof een reumatoloog die geen jota van EDS begrijpt en mij wegstuurde met 'psychisch' (ietwat ongenuanceerd, maar wel de basis)

Dus dat loopt nog.

En dan nog een aantal dingen. (En die zijn ook serieus zat... Denk aan geschiedenis met burnout, levertumoren... en een stuk ptss en nog wat dingen)

Ik ben erg blij met neuroloog, revalidatiearts, ergotherapeut internist en huisarts tot nu toe.

(Reumatoloog en verzekeringsarts heb ik minder goede woorden voor maar die zijn niet bokt proof)

Ik hoop zo verschrikkelijk dat dit gezeik binnenkort over is, dat ik niet steeds opnieuw moet bewijzen dat ik wel ziek ben.
Want het kost mij nu net dat kleine beetje energie dat ik heb.
Dat gaat volledig op aan dit alles.

En er blijft dus 0 ruimte over om mét al die beperkingen nog te proberen om een beetje leuk te leven.

-

Het is zo ontzettend onzinnig allemaal.
Ik word echt niet beter, ik ga enorm achteruit door stress, de zorg is al overbelast en zit helemaal niet te wachten op allerlei her-diagnostiek.

En waarom? Omdat een verzekeringsarts de oude diagnoses niet erkend en mij niet op mijn woord gelooft als ik mijn klachten uitleg.
(Waarbij ik doorgaans eerder te voorzichtig ben in het omschrijven van mijn klachten dan dat ik overdrijf... Maar zelfs de milde omschrijving werd al niet geloofd.

Ik hoop enorm dat er ooit een eind komt aan steeds voor anderen moeten bewijzen dat ik ziek ben.
Want het haalt het beetje levensvreugde wat ik normaal gesproken wel kan voelen écht helemaal weg uit mijn leven.

Lang verhaal.
Poos getwijfeld of ik het openbaar wou delen.
Maar ik heb behoefte aan mijn verhaal kwijt kunnen en op dit moment vind ik het niet erg als mensen kunnen meelezen.
Verandert mijn situatie in de toekomst zodanig dat ik het niet open op een forum wil hebben, dan vraag ik een moderator om dit specifieke bericht te wissen.
Liefst níet quoten dus

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-08-25 11:23

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst door de TopicStarter : 04-08-25 11:23

Wat een hork van een verzekeringsarts zeg. En onwijs balen dat je de hele diagnostiek weer door moet. Confronterend lijkt mij dat ook.
Ik hoop echt van harte voor je dat je nu gewoon volledig wordt afgekeurd. En dat het je de rust geeft die je juist zo hard nodig hebt :(:)

**Geplaatst**: 04-08-25 11:33

Geplaatst: 04-08-25 11:33

@Femke_Tweety: :knuffel:

Wat hoop ik dat je snel weer alles op papier hebt, dat de verzekeringsarts er niet omheen kan en dat je gewoon rust krijgt.

Het blijft vervelend als bepaalde dingen volgens bepaalde artsen "niet bestaan".
Hier ook wel herkenning op dat gebied.. voor de ene bestaat het niet en voor de andere krijg je iets juist goedgekeurd daarop terwijl je het op een andere diagnose probeert te spelen (voordeel van er meerdere hebben zeker? :roll:

)

Je hele leven/bestaan lijkt af te hangen van de willekeur van degene die voor je zit, ookal zeggen specialisten andere dingen.

Voorlopig zit ik nog niet in die molen, mijn doel is nog steeds terug te gaan werken, maar ik vrees de dag dat het niet anders kan..

**Geplaatst**: 04-08-25 12:44

Geplaatst: 04-08-25 12:44

Rohesia schreef:
@Femke_Tweety:

Wat hoop ik dat je snel weer alles op papier hebt, dat de verzekeringsarts er niet omheen kan en dat je gewoon rust krijgt.

Het blijft vervelend als bepaalde dingen volgens bepaalde artsen "niet bestaan".
Hier ook wel herkenning op dat gebied.. voor de ene bestaat het niet en voor de andere krijg je iets juist goedgekeurd daarop terwijl je het op een andere diagnose probeert te spelen (voordeel van er meerdere hebben zeker? )

Je hele leven/bestaan lijkt af te hangen van de willekeur van degene die voor je zit, ookal zeggen specialisten andere dingen.

Voorlopig zit ik nog niet in die molen, mijn doel is nog steeds terug te gaan werken, maar ik vrees de dag dat het niet anders kan..

Snap ik, ik heb ook altijd steeds terug willen gaan werken.
En ik hoop van harte voor jou dat dat er nog (of weer) in zit en bestendig blijkt.

Voor mijzelf, Ik ben in mijn 45 jaar inmiddels 6x langdurig uitgevallen en heb er meer dan 22 jaar aan continue behandelingen opzitten bij allerlei therapeuten (zowel op het mentale als fysieke vlak)
Mijn klachten liggen ook zowel fysiek (autoongeluk, levertumoren) als mentaal (burnouts, ptss) als het grijze gebied van overlap (cvs oa)

Ergens komt het moment dat het genoeg geweest is, je eigenlijk gewoon klaar bent met allerlei behandelingen en therapien,
En je moet realiseren dat niet alles maakbaar is.
Dat behandelingen op een gegeven moment meer energie kosten dan dat ze opleveren aan rendement in de vorm van vooruitgang.

Voor mijzelf kan ik dat.
Is die realisatie er.

Maar dan veegt een verzekeringsarts gewoon àlles aan de kant.
Vindt dat je nog niet àlles geprobeerd hebt. Vindt het nog steeds niet genoeg.

Terwijl een deel van therapien juist al gericht is geweest op acceptatie.

Ik voel me soms net een menselijke proefkonijn waar je zelfs na 22 jaar aan allerlei behandelingen nóg van kunt eisen dat ze 'dat nog proberen, en dat nog proberen, en dat nog proberen'

Maar ergens houdt het gewoon op.

Ik voel mij by far het beste als ik zonder stress en druk zélf mijn tempo en grenzen mag bewaken.

Alleen ligt dat tempo en die grenzen dus lager dan dat de maatschappij eist.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-08-25 14:57

Geplaatst door de TopicStarter : 04-08-25 14:57

Ja lastig is dat, dat er andere verwachtingen zijn dan dat je aan kunt.
Waarom ben je eigenlijk niet voor 100% afgekeurd eigenlijk?

Hier weer een afspraak gemaakt met mijn haptotherapeut. Echt een hele fijne man waar ik graag naar toe ga. Ik zat het steeds uit te stellen, maar binnenkort krijg ik het echt paasei met theatervoorstellingen en dan wil ik toch iets meer rust voor mezelf kunnen creëren. Of eigenlijk meer ontspanning. Want ik sta nog steeds teveel aan, ik observeer nog steeds teveel, hoor teveel, zie teveel, voel teveel. Mijn lichaam mag nu echt in de ruststand en niet meer in de overlever. En er is al een groot deel van die overlevingsstand uitgezet, maar nog lang niet genoeg. Dus nog wat werk aan de winkel.

En ik wil en hoop toch ook werk te hervatten volgend jaar. Ik heb al een soort van baan aangeboden en ik merk dat ik daar allerlei ideeën over krijg en dat ik het leuk vind om daar over na te denken en mee bezig te zijn (programmeur voor een poppodium).
Ik merk ook dat ik een beetje richting een bore-out ga, dus het is zaak om op te passen dat ik niet de andere kant op val straks.

En ik ben verder bang dat ik in de overgang zit

Ik heb het niet elke dag maar sommige dagen zweet ik me helemaal het schompes, dat had ik nooit. Dan staan de druppels zweet me op het gezicht, terwijl ik bijna niks geks doe

's nachts kan ik echt helemaal doorweekt wakker worden dat ik echt mijn kleding moet vervangen. Stemmingswisselingen voel ik zelf niet heel duidelijk, maar ik zal het eens aan mijn man vragen _O-

**Geplaatst**: 04-08-25 15:05

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 04-08-25 15:05

Wb je vermoeden dat je mss in de overgang zit; dat kan getest worden.
Ik geloof dmv bloedafname en het bekijken vd hormoonwaardes.
Zou het even bespreken met je gynaecoloog als je die hebt.
Zo niet kan ik dr vd Wiel aanraden bij het ZGT, heel fijne arts die alles met geduld en begrip oppakt en aanpakt, daar nog even wat meer op let als je aangeeft moeite te hebben met bepaalde handelingen etc.
En wat ik zelf heel fijn vind ivm bepaalde ervaringen in het verleden is dat het een vrouw is, voelt net wat relaxter ofzo.

**Geplaatst**: 04-08-25 18:57

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 04-08-25 18:57

Hoihoi

Ondanks dat ik hier in dit topic niet actief post kruip ik even achter de grote meeleessteen
Ook ik wilde op een gegeven moment graag weten of ik in de overgang zat, zou jong zijn maar net niet te jong voor vervroegde overgang en geen baarmoeder meer maar wel opvliegers etc
Ik heb idd een bloedonderzoek aangevraagd en zat idd in de overgang.

**Geplaatst**: 04-08-25 19:05

Geplaatst: 04-08-25 19:05

Ik heb hier voorheen ook gereageerd en lees nog steeds mee.
Voor de overgang heb je de premenopauze. Daar zit ik nu waarschijnlijk ook in (44 jaar).
Ik wilde ook laten bloedprikken om er achter te komen, maar volgens de arts heeft dat niet zoveel zin omdat de resultaten niet altijd betrouwbaar zijn.
Wel adviseerde hij om meer calciumrijk te gaan eten omdat je vatbaarder wordt voor botontkalking.

Gelukkig heb ik eigenlijk weinig klachten, behalve dat mijn menstruatie opeens heel onregelmatig is en soms een maand of langer weg blijft.

**Geplaatst**: 04-08-25 21:20

Geplaatst: 04-08-25 21:20

Ik ben al een jaar of 14 van die maandelijks hormonale ellende af, was 26 toen ze me in de overgang hielpen ivm hormoongevoelige borstkanker.
Eerst alleen met pillen, maar daar bleef mijn cyclus doorheen komen dus toen elke 3 maanden een spuit in mijn buik.
En toen ik 29 was zijn mijn eierstokken eruit gegaan.
Deels om de oestrogenen zo laag mogelijk te houden, deels omdat ik tijdens de menstruatie zo van het padje ging dat ik hele gekke en gevaarlijke dingen ging doen.

Ik had ook het gevoel dat opnieuw eem cyclus krijgen mijn dood zou worden uiteindelijk.
Daarnaast stabiliseerde ik mentaal/psychisch enorm toen de cyclus platgegooid was, het ging nog steeds niet goed met me maar ik kreeg ademruimte en kon aan mezelf gaan werken ipv te overleven zegmaar.

**Geplaatst**: 04-08-25 23:18

Geplaatst: 04-08-25 23:18

Wat rot Femke tweety. Zo wordt alles overhoop gegooid door een verzekeringsarts die niet waarover hij praat.

De overgang ligt al een tijdje achter mij maar ik herken de klachten wel. De opvliegers met zweten waren voor mij wel echt de herkenning dat het zover was.

**Geplaatst**: 05-08-25 07:26

Geplaatst: 05-08-25 07:26

Femke, verschrikkelijk.
Echt dat 1 arts daar de macht tot heeft. Dat is toch idioot.

Overgang.
Ben 51 en voor het eerst was ik vorige maand 1 dag te vroeg en deze keer een week te laat. Eerder nog stipt op tijd.
Mag wel eens gedaan zijn..
Klachten vallen voor nu ook nog mee.

**Geplaatst**: 05-08-25 16:44

Geplaatst: 05-08-25 16:44

Dikke knuffel Femke Tweety, ik weet even niet wat te zeggen, het roept vooral herinneringen op. Zo bijzonder dat zulke mensen het advies van artsen zo naast zich neer leggen, en wat ontzettend ruk dat jij daardoor nu extra stress en ellende hebt.

Ik ben vandaag voor het eerst met de scootmobiel de supermarkt in geweest

ik kreeg wel blikken maar niks negatiefs, mensen hielden eerder heel lief rekening met mij. Tot nu toe krijg ik alleen leuke opmerkingen, complimenten en vragen over dat apparaat.

**Geplaatst**: 05-08-25 19:43

Geplaatst: 05-08-25 19:43

Cayenne schreef:
Ik heb hier voorheen ook gereageerd en lees nog steeds mee.
Voor de overgang heb je de premenopauze. Daar zit ik nu waarschijnlijk ook in (44 jaar).
Ik wilde ook laten bloedprikken om er achter te komen, maar volgens de arts heeft dat niet zoveel zin omdat de resultaten niet altijd betrouwbaar zijn.
Wel adviseerde hij om meer calciumrijk te gaan eten omdat je vatbaarder wordt voor botontkalking.

Gelukkig heb ik eigenlijk weinig klachten, behalve dat mijn menstruatie opeens heel onregelmatig is en soms een maand of langer weg blijft.

Dan weet je huisarts meer dan mijn huisarts en gynaecoloog.
Ik ben nl bij de gynaecoloog geweest omdat de huisarts mij als vervroegd in de overgang zag. Volgens mijn gynaecoloog niet maar wel zeker op dat moment in de premenopauze.
Hoe het nu is dus geen flauw idee… ik heb nog steeds regelmatig opvliegers. Ik heb de hormonen in de kast gegooid want na alle hormonen (ook voor IVF/ICSI) stond mij dat vies tegen.
En tja meer calcium staat gelijk aan meer eiwit en met een eiwitbeperkend dieet ook niet zo handig.
Wel ben ik mij bewust dat ik sowieso meer kans had op botontkalking door ook de langdurige hormoongebruik waaronder lucrin

**Geplaatst**: 08-08-25 15:19

Geplaatst: 08-08-25 15:19

Dankzij de osteoporose lig ik weer eens in het ziekenhuis. Gestruikeld en heup gebroken.
De pijn is niet fijn. Straks krijg ik een zenuw blokkade en morgen een nieuwe heup.

Nu loop ik morgen het feest van vrienden mis waar ik me zo op verheugd had.

**Geplaatst**: 08-08-25 15:50

Geplaatst: 08-08-25 15:50

Jeetje Percy, nee zeg!

Digitale knuffel :knuffel:

**Geplaatst**: 08-08-25 15:58

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 08-08-25 15:58

Ach nee toch Percy. :knuffel:

**Geplaatst**: 08-08-25 16:00

Geplaatst: 08-08-25 16:00

jakkes wat een narigheid. Hopelijk gaat de operatie en het herstel redelijk soepel.

**Geplaatst**: 08-08-25 16:03

Geplaatst: 08-08-25 16:03

Percy schreef:
Dankzij de osteoporose lig ik weer eens in het ziekenhuis. Gestruikeld en heup gebroken.
De pijn is niet fijn. Straks krijg ik een zenuw blokkade en morgen een nieuwe heup.

Nu loop ik morgen het feest van vrienden mis waar ik me zo op verheugd had.

Ohh nee! Wat rot voor je! Veel sterkte en beterschap :(:)

**Geplaatst**: 08-08-25 16:28

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 08-08-25 16:28

Oh wat erg...
Hopelijk gaat het snel beter met je met de nieuwe heup.

En extra balen van het feest.

Veel beterschap :knuffel:

**Geplaatst**: 08-08-25 16:38

Geplaatst: 08-08-25 16:38

Percy schreef:
Dankzij de osteoporose lig ik weer eens in het ziekenhuis. Gestruikeld en heup gebroken.
De pijn is niet fijn. Straks krijg ik een zenuw blokkade en morgen een nieuwe heup.

Nu loop ik morgen het feest van vrienden mis waar ik me zo op verheugd had.

Jeetje wat een pech! Beterschap!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-08-25 21:11

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst door de TopicStarter : 08-08-25 21:11

Ach jeetje wat klote zeg, heel veel sterkte ermee! Beterschap. Y;(

**Geplaatst**: 08-08-25 22:15

Geplaatst: 08-08-25 22:15

Oh nee! Wat ontzettend rot zeg! -O-

Beterschap en heel veel sterkte!