Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-08-25 16:22

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst: 05-08-25 16:22

En therapeutisch werken? Ik bedoel daarmee een paar uurtjes per dag werken. Zo houd je een vast ritme en hebt misschien even wat afleiding?

Het is maar een idee maar misschien heb je er wat aan. Knuffel voor jou :knuffel:

**Geplaatst**: 09-08-25 14:27

Geplaatst: 09-08-25 14:27

Het leven gaat verder...Ik zou ook gaan werken. Weer mee gaan draaien in het alledaagse ritme. Ik denk dat dat beter is dan maar thuis te blijven denken en piekeren. Daar word niemand beter van

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-08-25 10:01

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-08-25 10:01

Ik heb gisteren een gesprek gehad met de psycholoog van A in het ziekenhuis. Het was een beetje een wisselwerking van hen informatie geven over A en zij die mij ook probeerden te helpen. Ze hebben voorgesteld dat ik ga praten met een van de ambulanciers die erbij was, om mijn schuldgevoel ook wat te sussen en wat meer grip te krijgen op wat er precies die dag allemaal gebeurd is. Ze zeiden dat het heel duidelijk is dat ik aan het grijpen ben naar dingen die er die dag gebeurd zijn om er meer controle over te krijgen, maar die dingen zo niet werken. Ook traumatherapie is mij afgeraden, het is nog te vers. Ze hebben mij, net zoals mijn eigen psycholoog, toch ook afgeraden om te werken. Wel met de bedoeling dat ik dingen inplan die mij energie geven.

Ik laat alles nog even bezinken maar ik weet dat de huisarts dit ook liever wil. Ik haal helaas weinig energie uit mijn werk...

**Geplaatst**: 13-08-25 10:05

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst: 13-08-25 10:05

Klinkt als een fijn gesprek.
En dat ze zien waarmee je worstelt.

Rij je nog paard?
Kun je daar energie mee krijgen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-08-25 11:50

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-08-25 11:50

Ja het was een zeer fijn gesprek, ook omdat het een wisselwerking was over ik die hen nieuwe informatie kon bezorgen die ze gingen bespreken om te integreren in haar therapie.

Ik heb nog een paard, maar ik rij daar eigenlijk niet meer mee door praktische redenen. Hij staat in de buurt van mijn ouders, wat dus wel een eindje is voor mij. Ik ben vorige week wel weer gaan wandelen na bijna een jaar niet gereden te hebben door een complexe pols/ellenboog breuk. Ik had er initieel helemaal geen zin in maar was achteraf eigenlijk heel blij, dus ik heb ook voorgenomen om dat terug vaker te doen.

**Geplaatst**: 16-08-25 20:55

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst: 16-08-25 20:55

Hoe is het nu een paar dagen later? Wat doet de informatie met je?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-08-25 14:04

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst door de TopicStarter : 18-08-25 14:04

De laatste dagen gaan beter. Slapen lukt ook beter, maar blijf toch terug gemiddeld 5-6 dagen per week bij mijn vriend. Contract van nieuw appartement wordt normaal deze week getekend, intrekdatum is helaas wel pas 1 november geworden. Huisarts wil dat ik voorlopig toch 1x/week langskom om werken te evalueren. Momenteel werk ik 90% van thuis uit, terug stoppen met werken zie ik (nog) niet zitten. Ik denk wel dat ik een terugval kan verwachten eenmaal ik verhuisd ben. Dat gaat volgens mij wel even binnenkomen.

We gaan dit weekend ook A. haar verjaardag vieren, willen samen met haar schilderen met sponsjes. Echt fijne motoriek lukt nog niet. Communicatie is helaas nu al bijna 2 maanden helemaal stilgevallen. We zien geen vooruitgang meer...

**Geplaatst**: 18-08-25 14:58

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst: 18-08-25 14:58

Dat is wel treurig dat er nu al bijna 2 maanden geen vooruitgang is, hopelijk wordt het toch een gezellig dag als jullie haar verjaardag vieren.

**Geplaatst**: 18-08-25 15:50

Geplaatst: 18-08-25 15:50

Fijn dat je beter kan slapen. Minder fijn dat A al 2 maanden geen vooruitgang meer boekt. Ik hoop wel dat de verjaardag en het schilderen leuk wordt. Mocht het gaat zal dat jouw ook een boost geven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-08-25 16:03

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst door de TopicStarter : 18-08-25 16:03

De bezoekjes zijn zeer confronterend, het is misschien bruut om te zeggen maar ik doe het vooral voor haar. Ze herkent ons wel nog steeds en is altijd heel blij om mij te zien. Maar ik word er zelf helaas niet blij van, ze is er niet echt meer en dat is heel moeilijk en confronterend om te zien...

**Geplaatst**: 18-08-25 16:53

Geplaatst: 18-08-25 16:53

CalipsoLover schreef:
De bezoekjes zijn zeer confronterend, het is misschien bruut om te zeggen maar ik doe het vooral voor haar. Ze herkent ons wel nog steeds en is altijd heel blij om mij te zien. Maar ik word er zelf helaas niet blij van, ze is er niet echt meer en dat is heel moeilijk en confronterend om te zien...

Wat ontzettend moeilijk. Wens je veel sterkte

**Geplaatst**: 18-08-25 16:56

Geplaatst: 18-08-25 16:56

CalipsoLover schreef:
Ik heb gisteren een gesprek gehad met de psycholoog van A in het ziekenhuis. Het was een beetje een wisselwerking van hen informatie geven over A en zij die mij ook probeerden te helpen. Ze hebben voorgesteld dat ik ga praten met een van de ambulanciers die erbij was, om mijn schuldgevoel ook wat te sussen en wat meer grip te krijgen op wat er precies die dag allemaal gebeurd is. Ze zeiden dat het heel duidelijk is dat ik aan het grijpen ben naar dingen die er die dag gebeurd zijn om er meer controle over te krijgen, maar die dingen zo niet werken. Ook traumatherapie is mij afgeraden, het is nog te vers. Ze hebben mij, net zoals mijn eigen psycholoog, toch ook afgeraden om te werken. Wel met de bedoeling dat ik dingen inplan die mij energie geven.

Ik laat alles nog even bezinken maar ik weet dat de huisarts dit ook liever wil. Ik haal helaas weinig energie uit mijn werk...

Je schrijft hier over schuldgevoel. Heb je dat? Kan je dat benoemen?

**Geplaatst**: 18-08-25 16:57

Geplaatst: 18-08-25 16:57

Lief dat jullie haar verjaardag gaan vieren.

En wat verdrietig dat ze niet meer voorruit gaat.

Denk ook aan jezelf hè.
Als het nu niet gaat om er vaker heen te gaan is dat ook oke.
Misschien later in het jaar weer.

**Geplaatst**: 18-08-25 23:11

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst: 18-08-25 23:11

Dikke knuffel :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-08-25 09:13

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst door de TopicStarter : 25-08-25 09:13

Over dat schuldgevoel ga ik hier niet echt meer in detail treden, mede omdat ik het een paar pagina's geleden al wat verduidelijkt heb...

Het bezoek gisteren was weer heel confronterend. Het was ook de eerste keer dat we zolang bij elkaar waren sinds het gebeurt is, en dan wordt duidelijk hoe erg het eigenlijk met haar gesteld is. Wat voor ons zo onduidelijk is, is dat ze op een bepaald punt vragen kon beantwoorden en we wel min of meer volwaardige gesprekken met haar hadden en ze nu eigenlijk niks meer kan. Dokters zeggen daar niks over en hebben daar ook geen verklaring voor, maar denken dat er toch iets in de hersenen in de afgelopen 2,5 maanden is veranderd. Wat of hoe precies doen ze geen uitspraken over. Ik ben er weer even helemaal niet goed van.

**Geplaatst**: 25-08-25 09:54

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst: 25-08-25 09:54

Dikke knuffel voor jou. Het is zwaar om te zien. Maar ik vind het oprecht heel mooi en knap dat ondanks dat ze zo veranderd is je wel heen gaat voor haar.

**Geplaatst**: 25-08-25 11:24

Geplaatst: 25-08-25 11:24

CalipsoLover schreef:
Over dat schuldgevoel ga ik hier niet echt meer in detail treden, mede omdat ik het een paar pagina's geleden al wat verduidelijkt heb...

Het bezoek gisteren was weer heel confronterend. Het was ook de eerste keer dat we zolang bij elkaar waren sinds het gebeurt is, en dan wordt duidelijk hoe erg het eigenlijk met haar gesteld is. Wat voor ons zo onduidelijk is, is dat ze op een bepaald punt vragen kon beantwoorden en we wel min of meer volwaardige gesprekken met haar hadden en ze nu eigenlijk niks meer kan. Dokters zeggen daar niks over en hebben daar ook geen verklaring voor, maar denken dat er toch iets in de hersenen in de afgelopen 2,5 maanden is veranderd. Wat of hoe precies doen ze geen uitspraken over. Ik ben er weer even helemaal niet goed van.

Wat een enorm raadsel… veel sterkte :knuffel:

**Geplaatst**: 25-08-25 13:29

Geplaatst: 25-08-25 13:29

Je zou bijna denken dat ze er in de hersenen een bloeding bij heeft gekregen of zo.
Maar goed dat zouden de artsen wel geweten hebben dan.

Maar is het misschien voor jou zelf beter een tijd niet te gaan.
Ik kan mij voorstellen dat het aan de ene kant niet goed voelt, alsof je haar in de steek laat of zo.
Maar ja, als je er zelf slechter van word, daar heeft ook niemand wat aan met in het bijzonder jij zelf niet

**Geplaatst**: 25-08-25 14:30

Geplaatst: 25-08-25 14:30

Als je het gevoel kan accepteren van het niet op bezoek gaan zou het inderdaad beter zijn als je even niet ging. Maar ik kan ook begrijpen als je het niet kan accepteren.

Zou de verpleging daar weer open staan om een gesprek met jouw te hebben. Hun hebben misschien soort gelijken gevallen gezien en kunnen je misschien iets gerust stellen vooral als je er aan denkt om minder te gaan. Je moet het ook allemaal maar trekken. En ergens denk ik te lezen dat je dat niet goed trekt. :knuffel:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-08-25 22:41

Geplaatst door de TopicStarter : 25-08-25 22:41

Je zou inderdaad denken dat er toch nog iets gebeurd is in die hersenen, maar daar wijzen de dokters niet naar. Ik denk wel dat ze regelmatig nog wel een scan doen. Wat ik intussen geleerd heb van deze situatie en van niet-aangeboren hersenletsels is dat ondanks de scans geen schade aantonen, er wel echt van alles mis kan zijn. Een 'goede' scan is geen garantie op een goed herstel of uitsluiting voor schade. Wat wel vaker voorkomt is een terugval bij zulke zware gevallen, maar in deze mate is wel heel extreem en zorgwekkend voor ons. Haar ouders weten er ook geen raad mee.

Het is ook zeer cru om te zeggen, maar haar korte termijn geheugen is zo slecht dat ze geen tijdsbesef heeft. Dus of ik nu 2x/week langsga of om de 2 weken, ik denk niet dat ze dit merkt. Echter denk ik wel dat ze dit enigszins zal merken als ik dit een langere periode niet op bezoek zou komen. Je merkt ook wel dat ze altijd heel blij is om iemand te zien. Dus dat vind ik wel een beetje dubbel...

**Geplaatst**: 26-08-25 11:23

Geplaatst: 26-08-25 11:23

Heftig om te lezen zeg!

Kan ze wel emoties tonen / uiten? Heb je het gevoel dat ze erg lijdt onder de situatie of dat ze daar niet van bewust is?

Wat zijn we kwetsbaar als mens…

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-25 11:40

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-25 11:40

Ik denk wel dat er een bewustzijn is. Zeker in het begin toen ze paar weken wakker was, ze huilde toen ook toen ik vertelde wat er aan de hand was of wanneer ik haar voorlas. Ze heeft me toen ook eens gebeld omdat ze niet meer wist wat er gebeurd was. Ook dat lijkt nu allemaal zo ver weg.

Nu toont ze weinig emotie, staart vooral voor zich uit, kijkt ons nog wel aan en kan ook wel naar ons glimlachen. Ik denk dat ze zich op sommige momenten wel bewust is, maar op andere weer niet echt. Echt communiceren doet ze niet meer, dus dan is het ook moeilijk om in te schatten wat ze precies meekrijgt en wat niet.

**Geplaatst**: 28-08-25 11:42

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst: 28-08-25 11:42

wat verschikkelijk voor alle betrokkenen zeg!

is ze wel mobiel of kan ze enkel op bed liggen en is ze volledig afhankelijk van anderen voor de verzorging?

**Geplaatst**: 28-08-25 11:44

Geplaatst: 28-08-25 11:44

Zou het niet ook nog een combinatie met depressie kunnen zijn? Dat ze zich veel meer bewust is nog steeds van wat er van buitenaf gedacht word maar dat ze deels door zoiets misschien wel minder communicatief is ook, zich mentaal afsluit? Is maar een aanname hoor, geen idee. Ik kan me niet indenken hoe dit voor haar moet zijn, maar ik kan me wel voorstellen dat je depressief raakt wanneer je dingen bewust wel weet en mee krijgt en er geen vooruitgang zit in je herstel.

In ieder geval heel heftig allemaal dit, voor alle partijen

Elke keer weer heftig om deze updates te lezen.

**Geplaatst**: 28-08-25 11:46

Geplaatst: 28-08-25 11:46

cursebreaker schreef:
Zou het niet ook nog een combinatie met depressie kunnen zijn? Dat ze zich veel meer bewust is nog steeds van wat er van buitenaf gedacht word maar dat ze deels door zoiets misschien wel minder communicatief is ook, zich mentaal afsluit? Is maar een aanname hoor, geen idee. Ik kan me niet indenken hoe dit voor haar moet zijn, maar ik kan me wel voorstellen dat je depressief raakt wanneer je dingen bewust wel weet en mee krijgt en er geen vooruitgang zit in je herstel.

In ieder geval heel heftig allemaal dit, voor alle partijen
Elke keer weer heftig om deze updates te lezen.

Dat heb ik ook gedacht. En rouw om verlies van haar leven.
Maar lijkt mij dat de dokters dat toch zouden weten?