Bokt.nl

Soepblik schreef:

Ik meld me in dit topic! Ook ik ben er recent achter (de officiele test staat gepland, maar volgens zowel mijn psychotherapeut als praktijkondersteuner als bedrijfsarts is het zo klaar als een klontje) dat ik al mijn hele leven, volledige schoolcarriere, met adhd worstel.


Ik ben momenteel vooral heel boos. Ik begrijp niet waarom nooit iemand, niet één docent in al mijn acht jaren middelbare school (ja, acht; blijven zitten, slechte cijfers, omwegen, enzovoort) nooit heeft opgemerkt van: goh, wellicht moet dit kind een adhd test. Op al mijn rapporten staat: donja is een dromertje, het zit er in maar het komt er niet uit, ze is snel afgeleid... maar waar het "mis" ging? Ik was geen vervelend kind. Het schoolvoorbeeld van de adhd'er is het drukke jongetje wat de klas verstoort. Daar hebben mensen last van, dus daar moet wat aan gedaan worden! Maar nu pas ontdekt de medische wetenschap dat adhd zich anders uit bij meisjes en vrouwen, waardoor zó véél vrouwen zich al zó lang afvragen wat er toch mis met ze is! Waarom ze zelfs de dingen die ze heel graag willen doen niet af weten te maken, zich niet tot hun grootste dromen weten te zetten, tot frustratie en burnout aan toe.

Ik ben momenteel aan het proberen vrede te maken met het feit dat ik al zoveel tijd "verloren" heb, en mezelf aan het vergeven voor alles wat ik nog niet gedaan heb. Want ik weet wel eindelijk: ik ben niet lui, het ligt niet aan mijn inzet of instelling. Ik had al jaren geleden hulp moeten hebben.


Sorry voor deze rant. Ik leef met iedere vrouw hier mee.

Malenka schreef:

Ontzettend herkenbaar! Je bent hierin niet alleen en al deze gevoelens mogen er zijn. Het is tegelijkertijd (of afwisselend) boos zijn rouwen en opluchting. En voor iedereen is de mate daarin en verdeling anders.

Is er iets dat we voor je kunnen doen hier? Ervaringen delen, gewoon je rant 'aanhoren', tips voor boeken en social media kanalen?

Silenna schreef:

Ik kom ook eens rustig meelezen, al vraag ik me af of ik echt ADHD heb. Wat ik in ieder geval wél heb is een enorm concentratieprobleem (tenzij ik iets héél leuk vind, dan kan ik juist weer in een soort hyperfocus raken ), een totaal gebrek aan discipline, ik kan heel snel schakelen tussen diverse taken op werk (maar oh, hoe vaak ik wel niet boodschappen heb besteld bij Picnic, dan afgeleid raakte en de app afsloot zonder te betalen.. en me dan de volgende dag afvroegen waar de boodschappen toch blijven). Ook heb ik het idee dat ik altijd heen en weer pendel tussen HEEL hoog in mijn energie zitten, of HEEL laag: tot overdag dutjes kunnen doen en te "lui" zijn om de was op te vouwen etc.

Ik vraag me vaak af of ik niet gewoon enorm ongedisciplineerd ben Maar ik krijg gewoon zó vaak niet uit mijn handen wat ik wil. Met een kop koffie (of 2) op trouwens wel, ik reageer vrij heftig op cafeïne, dan gaat de motor ineens aan en krijg ik wat taken veel makkelijker gedaan.

Dus ik weet het niet, maar ik lees komende tijd graag rustig mee om te kijken of ik hier herkenbare dingen hoor

Kimbers schreef:

Wellicht een domme vraag, maar hoe laat je het testen?
Ik kan er erg tegenop zien om daar verschillende afspraken voor te moeten maken. Afspraken maken en erheen gaan voelen vooraf als een druk waar ik onrustig van word

Ik zelf het idee een vorm van autisme te hebben of adhd, of beide misschien zit ik er wel helemaal naast..

Maar kan iemand me uitleggen hoe het diagnosticeren gaat? Welke stappen maak je allemaal?

Wennii schreef:

Oh wauw wat een herkenbare verhalen hier.
Ik ben een kleine 1.5 geleden gediagnosticeerd met ADHD tijdens een traject toen ik in een burnout zat. Ik heb gecombineerd, dus hyperactive en inattentive waarbij mijn hyperactieve deel vooral in mijn hoofd zit. Ik was 39 tijdens diagnose. Ik ben er ook doorheen geglipt, net zoals veel vrouwen hier en ik lees het eigenlijk bijna overal wel, doordat ik op school niet opviel buiten dromerigheid en mijn 'zwakke vakken' compenseerde met de sterke (want die zijn WEL heel interessant -> hyperfocus incoming). Daarnaast zijn wij over het algemeen een meester in maskeren .

Heel veel gevallen kwartjes en heel veel rouw om 'wat had kunnen zijn' later, ben ik op een punt dat ik ook wel lol om mezelf kan hebben (niet altijd overigens) en kan ik zelf maar ook mijn vriend en kinderen beter plaatsen waarom ik soms doe wat ik doe. Ik zie er (vooral op mijn werk) ook wel de kracht van bij bepaalde taken die ik heb, dus dat is wel positief. Dat beeld had ik eerder nooit. Ik had alleen maar ruzie met mezelf.

Een van de dingen waar ik erg veel last van ervaar en wat heel veel effect heeft op eigenlijk alles (humeur, zelfbeeld, maar ook gewoon heel praktisch mijn huishouden) is task paralysis. Heel irritant. En overprikkeling, verjaardagen zijn bijvoorbeeld hel.

En wat ik vervelend vind is als je het er dan eens met mensen over hebt; ja ik heb ook 'een beetje' ADHD. We hebben het allemaal wel een beetje. Ik ben ook weleens mijn sleutels kwijt.
Euhm ja leuk Harrie/Truus; iedereen moet ook weleens plassen, maar als je 80 keer per dag moet plassen is er toch iets anders aan de hand (is dan mijn antwoord als ik zin heb de discussie aan te gaan )

Wel grappig dat Silenna heftig aangaat op cafeine, ik ga er heftig op uit

Fijn om ervaringen te lezen van andere vrouwen

Silenna schreef:

Oh, ons huis is ook altijd zo'n enorme bende, zooi in de keuken en stapels en stapels was (of schone was van 4 weken dat gevouwen moet worden).. En ik ZIE het allemaal wel, en ik wil ook graag dat het opgeruimd is, maar het daadwerkelijk doen voelt als zo'n... Opgave? En dan staat er ineens onaangekondigd iemand in de woonkamer en schaam ik me kapot Of doen wij op vrijdag voor het weekend in een 2 uur maar weer het HELE huis. Maar elke dag wat kleine taken uitvoeren om het gewoon behapbaar te houden lijkt echt onmogelijk

heidy_wilco schreef:

Silenna schreef:

Oh, ons huis is ook altijd zo'n enorme bende, zooi in de keuken en stapels en stapels was (of schone was van 4 weken dat gevouwen moet worden).. En ik ZIE het allemaal wel, en ik wil ook graag dat het opgeruimd is, maar het daadwerkelijk doen voelt als zo'n... Opgave? En dan staat er ineens onaangekondigd iemand in de woonkamer en schaam ik me kapot Of doen wij op vrijdag voor het weekend in een 2 uur maar weer het HELE huis. Maar elke dag wat kleine taken uitvoeren om het gewoon behapbaar te houden lijkt echt onmogelijk

Jep, zelfde hier. Ik schaam me inderdaad dood en hoop gewoon dat er geen onverwachte dingen zijn waardoor iemand langs moet komen.

Whizz schreef:

heidy_wilco schreef:

[quote="Silenna"
Oh, ons huis is ook altijd zo'n enorme bende, zooi in de keuken en stapels en stapels was (of schone was van 4 weken dat gevouwen moet worden).. En ik ZIE het allemaal wel, en ik wil ook graag dat het opgeruimd is, maar het daadwerkelijk doen voelt als zo'n... Opgave? En dan staat er ineens onaangekondigd iemand in de woonkamer en schaam ik me kapot Of doen wij op vrijdag voor het weekend in een 2 uur maar weer het HELE huis. Maar elke dag wat kleine taken uitvoeren om het gewoon behapbaar te houden lijkt echt onmogelijk

Jep, zelfde hier. Ik schaam me inderdaad dood en hoop gewoon dat er geen onverwachte dingen zijn waardoor iemand langs moet komen.