Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-03-24 14:59

Geplaatst: 19-03-24 14:59

Weet je wat het ook is, Brit........ wie weet komt er ooit nog wel een 'oplossing'. Nu is dat nog niet mogelijk en blijven we in een palliatief traject, maar de wetenschap staat ook niet stil. Hoop doet leven

Germie, ik snap wel dat het dingen zijn waar je over nadenkt. Dat doet iedereen weleens. En mensen die iets onder de leden hebben, doen dat misschien nog wel veel meer.
De vraag is vooral: er is overal een tijd en moment voor en om nu zo andermans topic binnen te vallen met zulke confronterende vragen vind ik eigenlijk niet gepast. Iets met timing enzo en niet het juiste moment enzo.

**Geplaatst**: 19-03-24 15:03

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 19-03-24 15:03

Dank je wel Oscar voor je fijne opmerking. Ik zat er op te broeden hoe nu het een en ander te gaan verwoorden.
Je hebt het in mijn ogen perfect verwoord!

Geweldig hé Britt 80 % minder nu. Zo gaaf .
Inderdaad de ontwikkelingen gaan zo razendsnel Oscar. Dat geeft ook hoop.

**Geplaatst**: 19-03-24 15:15

Geplaatst: 19-03-24 15:15

BritHittepit schreef:
Bo_Y schreef:
@germie of dit topic de juiste plaats is weer ik niet. Maar snap je vraag. Mijn oom en zwager hebben beide afgezien van levenverlengende chemo ivm kwaliteit van leven. Beide zagen het niet zitten de laatste maanden extra ziek van de chemo te worden. Maar kan ook heel goed voorstellen dat je alle strohalmen aangrijpt om beter te worden of ‘langer’ te leven.

Ik heb ook wel mijn euthanasie in orde want ik wil wel comfortabel zijn als ik ziek ben en er is echt geen behandeling mogelijk of enkel voor een paar weken/maanden, dan hoeft het ook niet voor mij…

Maar ik ben inmiddels bijna 2 jaar ziek en vorig jaar dacht ik echt dat het het einde was… en zie waar ik nu sta… slaat de ziekte morgen om, met geen slagingskans op beterschap dan kies ik voor euthanasie

Maar ik had nooit gedacht dat 80% weg zou zijn van de ziekte! Dus ik blijf doorgaan, ondanks de ongemakken omdat de prognose wel ‘goed’ is

Vind je super stoer! En snap dat je knokt.

**Geplaatst**: 19-03-24 16:45

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 19-03-24 16:45

@Germie, ik begrijp je wel en dacht er voordat ik ziek werd ook zo over. Neemt niet weg dat ik je vraag behoorlijk lomp vind.
Maar goed, als je nagaat dat ik gewoon nog paardrijd, zojuist na mijn chemo nog 7,5 km in een flink tempo gewandeld heb, ik elke week naar de sportschool ga. Door de chemo's is de pijn weg en kan ik veel meer dan enkele maanden geleden. Dus eigenlijk is mijn levenskwaliteit juist verbeterd. Had ik niet voor chemo's gekozen, dan was het binnenkort voor mij voorbij geweest. En nu heb ik nog hoop op jaren erbij. Jaren waarin ik mijn kinderen zie opgroeien.
De keuze is niet zo zwart-wit als dat het van buitenaf lijkt.
En ja, kwaliteit van leven staat voorop. Maar als ik 10% aan energie moet inleveren om nog een flinke tijd vooruit te kunnen, dan is dat niet eens een keuze.
Heel anders misschien, maar wat doe je als je ouder wordt en slechter ter been? Ook maar een spuitje omdat je niks wilt inleveren op levenskwaliteit?

**Geplaatst**: 19-03-24 17:17

Geplaatst: 19-03-24 17:17

Niet eens verder op reageren.
Jij, Brit en Oscar staan geweldig in het leven. Zoals jullie al zeggen je gaat anders denken. Je verlegd je grenzen en gaat genieten van kleine dingen. Je kunt schoonheid in dingen zien die je eerder niet zag. Tenminste zo is dat voor mij wel.

Toppers zijn jullie stuk voor stuk

Wat betreft dingen regelen. Ik heb vorrig jaar ineens een testament aangemaakt. Daar was ik voorheen niet eens mee bezig.

**Geplaatst**: 19-03-24 17:35

Geplaatst: 19-03-24 17:35

BeFunny schreef:
Niet eens verder op reageren.
Jij, Brit en Oscar staan geweldig in het leven. Zoals jullie al zeggen je gaat anders denken. Je verlegd je grenzen en gaat genieten van kleine dingen. Je kunt schoonheid in dingen zien die je eerder niet zag. Tenminste zo is dat voor mij wel.

Toppers zijn jullie stuk voor stuk

Wat betreft dingen regelen. Ik heb vorrig jaar ineens een testament aangemaakt. Daar was ik voorheen niet eens mee bezig.

In dat topper rijtje hoor jij ook thuis lieve BeFunny!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-03-24 17:55

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst door de TopicStarter : 19-03-24 17:55

Dit is gewoon een topperstopic

**Geplaatst**: 20-03-24 03:25

Geplaatst: 20-03-24 03:25

Andere ziekte maar 1 op 3 gaat dood.
Cold turkey op mijn verjaardag dat dit mijn laatste optie was.
En ook dit heeft bijwerkingen gehad echt niet zuinig en ik heb geen garantie dat ik het haal.
Je weet pas wat je doet als je de dood in de ogen kijkt, ik kan de vraag van Germie beter hebben.
Maar dat is vandaag, mijn fysio zegt ook ik knok met je mee zolang jij dat wil.
Als het op is, sta ik achter je.
Ik ben praktisch zo oud als Brit, en snap haar heel goed net als moeders met kinderen die alles aangrijpen.

Ik vind het zeer heftig je bijwerkingen en hoe je tandvlees bloedt, maar ik zeg zolang Brit wil sta ik achter elke keus al gelooft ze in dat komkommers eten zinvol is.

Aan alle vechters die vind ik net als Brit hun ervaring delen, diep respect.
Het lijkt zo makkelijk even dat papierwerk fixen voor euthanasie.
Tot je ervoor staat, dan ineens is er zoveel wat op je af komt van wat naar wie gaat, huisdieren, echt je beseft het als je het meemaakt.

Brit, ik had je uitslag niet durven dromen.
Net als bij de rest met onverwacht onderzoeken met effect: het is jullie zo gegund.

**Geplaatst**: 20-03-24 10:05

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 20-03-24 10:05

Ik ben een stille meelezer, maar wil toch even reageren. Niemand kan voor een ander bepalen welke behandeling hij/zij wel of niet zou doen. Sterker nog, ook voor jezelf weet je het niet totdat je er middenin zit. Mijn schoonzus heeft longkanker in een hele slechte vorm, momenteel kan ze weinig meer, maar ze grijpt elke behandeling aan die maar mogelijk is en enkel de patiënt zelf kan bepalen hoe ver die gaat. Mijn schoonmoeder heeft uiteindelijk voor euthanasie gekozen en ook dat is een keuze.

Ik kan me absoluut voorstellen dat je grenzen opschuiven, want je lééft nog, bovendien, wat kwaliteit van leven is bepaald ook elk persoon voor zich.

Ik wil jullie allemaal heel veel sterkte wensen, het is een slopende en onvoorspelbare ziekte.

Britt, ook echt heel klote dat jullie relatie nu ook niet lekker loopt, terwijl jullie elkaar nu juist zo hard nodig hebben. Maar ik denk ook dat dat normaal is, jullie gaan allebei door je eigen proces momenteel. Voel je vrij om hier te spuien, wij zijn er voor jou!

**Geplaatst**: 20-03-24 10:18

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 20-03-24 10:18

Misschien vanwege andere topics waar Germie reageert met bepaalde opvattingen schieten deze vragen bij mij een beetje verkeerd.
Misschien vat ik het verkeerd op, mijn excuses dan.
Maar ik denk niet dat dit een geschikt topic voor je is Germie.

Ik kruip weer onder mijn meeleessteen, iedereen die met deze vreselijke rotziekte te maken heeft, heel veel sterkte.
Ik vind het dapper hoe goed jullie je uiten hier. En ook hoe er met jullie word meegeleefd, echt super.

**Geplaatst**: 20-03-24 11:45

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 20-03-24 11:45

Had haar al een PB gestuurd dat dit geen gepaste plek is. Ze heeft niet gekeken in welk topic ze reageerde, alleen maar naar de post.
Geadviseerd om niet meer te reageren, want dat haalt alleen alles maar op. Dus als we verder kunnen zonder Germie haar in mijn ogen ongepaste post op te halen, dan zijn we er denk ik wel ;-)

Hoe is het Brit? Praten jullie nog wel?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-03-24 12:07

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst door de TopicStarter : 20-03-24 12:07

Ja, intussen gaat het iets minder stroef, ik wil er echt nog voor gaan want ik zie hem doodgraag maar het vertrouwen langs mijn kant is weg, helemaal… er is echt iets gebroken… ik hoop dat we dit kunnen herstellen. Want we zijn wel een goed koppel en wat hij voor mij doet heeft nog niemand voor mij gedaan maar als het mis loopt, loopt het ook goed mis… en dat laatste kan ik wel missen

**Geplaatst**: 20-03-24 12:12

Geplaatst: 20-03-24 12:12

kiki1976 schreef:
Misschien vanwege andere topics waar Germie reageert met bepaalde opvattingen schieten deze vragen bij mij een beetje verkeerd.
Misschien vat ik het verkeerd op, mijn excuses dan.
Maar ik denk niet dat dit een geschikt topic voor je is Germie.

Ik kruip weer onder mijn meeleessteen, iedereen die met deze vreselijke rotziekte te maken heeft, heel veel sterkte.
Ik vind het dapper hoe goed jullie je uiten hier. En ook hoe er met jullie word meegeleefd, echt super.

Zoals gezegd, ik dacht dat ik reageerde in een ander topic. Dus excuses. Maar de vraag was niet beledigend of wat dan ook bedoeld. Maar wel van waarom maakt iemand een keuze? Ik heb het van dichtbij meegemaakt met iemand en bij die persoon waren niet alle opties genoemd. Daar moest hij via internet achter komen, er werd druk uitgeoefend om een behandeling te starten met bleomycine, terwijl er een net zo goede behandeling was zonder bleomycine (maar zou 1 maand langer duren, dus 4 maanden i.p.v. 3), maar bleomycine kan het einde van je duikcarriere betekenen, dus dat wil je als duiker niet hebben. Hij koos voor wat was voorgesteld en stoppen met duiken, maar dat was achteraf dus niet nodig geweest. Misschien dat zoiets in een ander topic past, waarom maakt iemand keuzes in het leven? (en dat kan dan weer breder getrokken worden).

Het is zeker een geschikt topic voor mij, iedereen mag overal alles volgen als die dat wil, en op een openbaar forum mag je ook reageren. Dat bepaalt een ander niet. Dat wil ik nog wel even zeggen. Ik heb niets beledigend geschreven en niemand willen kwetsen.

Verder wens ik iedereen die er mee zit veel sterkte met deze rotziekte. En Brit, sorry dat ik in jouw topic reageerde.

**Geplaatst**: 20-03-24 12:18

Geplaatst: 20-03-24 12:18

Een poging:

In vrijwel elke relatie Britt gebeurt het dat een partner voor de ander over de grens gaat. Dat "cross the line" gevoel is heel verdrietig en zwaar vaak voor beiden als het gevoel van liefde nog aanwezig is.
Vaak heeft het met een breuk in vertrouwen te maken.
Veel praten hierover is belangrijk. Op een gegeven moment komt het punt waarop jij Britt voor jezelf kunt voelen of je door wil gaan of niet. Dat punt kan pas komen als jullie uitgebreid er over gesproken hebben en de ander begrijpt waarom het zo'n pijn doet.
Het is een heel lastig proces in een moeilijke situatie/ periode waarin jullie zitten en dat maakt het extra moeilijk. Ik wens jullie veel sterkte en wijsheid toe.
Het is niet niets allemaal waar jullie voor staan en mee te.dealen hebben.

Ik geef je/ jullie een knuffel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-03-24 12:27

Geplaatst door de TopicStarter : 20-03-24 12:27

pien_2010 schreef:
Een poging:

In vrijwel elke relatie Britt gebeurt het dat een partner voor de ander over de grens gaat. Dat "cross the line" gevoel is heel verdrietig en zwaar vaak voor beiden als het gevoel van liefde nog aanwezig is.
Vaak heeft het met een breuk in vertrouwen te maken.
Veel praten hierover is belangrijk. Op een gegeven moment komt het punt waarop jij Britt voor jezelf kunt voelen of je door wil gaan of niet. Dat punt kan pas komen als jullie uitgebreid er over gesproken hebben en de ander begrijpt waarom het zo'n pijn doet.
Het is een heel lastig proces in een moeilijke situatie/ periode waarin jullie zitten en dat maakt het extra moeilijk. Ik wens jullie veel sterkte en wijsheid toe.
Het is niet niets allemaal waar jullie voor staan en mee te.dealen hebben.

Ik geef je/ jullie een knuffel.

Dank je wel, het is gewoon heel moeilijk voor mij omdat dit niet de eerste keer is dat hij die grens overgaat…

ik denk dat veel mensen het zouden opgeven en voor hunzelf zouden kiezen maar ik hou echt zielsveel van hem…

En als ik voor mezelf zou kiezen weet ik niet of ik gelukkiger word… heel stom dat ik daar aan denk maar ik kan geen huisje meer kopen want door die ziekte krijg ik (hoogstwaarschijnlijk) geen lening meer… een nieuwe partner vinden is ook niet zo evident en ik weet niet eens of ik dat zou willen omdat ik weet hoe zwaar het is…

Ik zie hem gewoon graag, we passen ook bij elkaar en we hebben een goed leven samen en dat wil ik niet kwijt maar telkens opnieuw gekwetst worden is niet fijn en ik merk aan mezelf dat ik heel achterdochtig en controlerend word en ik kan dat niet van me af zetten…

**Geplaatst**: 20-03-24 12:45

Geplaatst: 20-03-24 12:45

Fijne reactie Pien en zeker waar.

Moeilijk hoor Brit. Ik hoop ook voor jullie dat je er uit komt met elkaar. Jullie zijn zo'n fijn stel en er is zoveel liefde te lezen in je berichten. Hold tight!

Hebben jullie ook samen gesprekken Brit, met een hulpverlener, over dit onderwerp?

**Geplaatst**: 20-03-24 12:50

Geplaatst: 20-03-24 12:50

Jeetje Brit.
Ik had niet in de gaten dat het over zo iets ging in je relatie.

Ik ga mee met Pien. Jullie staan onder enorme druk jij hebt te dealen met die poedersuiker ziekte waarbij het nu gelukkig veel beter gaat maar je bent er nog niet. En hij heeft je gesteund waar kon maar ook de ups en downs gezien en mee gemaakt, dat doet iets met een partner. Mijn zus was 42 toen ze overleed aan de K. Zij heeft totaal 7 lange jaren gestreden met de partner en 4 kinderen aan haar zeide. We zagen aan hem en de kinderen ook echt wat een invloed dat is geweest en nog steeds.
Haar echtgenoot is haar altijd trouw gebleven daar heb ik diep respect voor. Want zij had 24/7 zorg nodig. De hele dag zonde voeding . Het laatste jaar lag ze vooral op bed die in de woonkamer stond omdat ze niet meer naar boven kon. Mijn zus heeft tot het laatst gestreden voor haar gezin. Want ze wilde zo lang mogelijk bij haar kinderen zijn.

Maar wat heeft dat gezin het zwaar gehad en ik durf echt te zeggen dat het voor een partner even zwaar is.

Dus dat daar dan ook problemen ontstaan dat vind ik eigenlijk niet eens verwonderlijk. Maar je moet er wel samen uit kunnen komen en daar samen achterstaan alleen zo hou je de relatie sterk. Wat er ook gebeurd

En er moet wel vertrouwen zijn.

Brit jij hebt laten zien dat je een krachtige vrouw bent. Maar het is ok als er momenten zijn dat je dat niet bent, laat dat ook gebeuren.

Sterkte.

**Geplaatst**: 20-03-24 13:03

Geplaatst: 20-03-24 13:03

Citaat:
ik denk dat veel mensen het zouden opgeven en voor hunzelf zouden kiezen maar ik hou echt zielsveel van hem…

En als ik voor mezelf zou kiezen weet ik niet of ik gelukkiger word… heel stom dat ik daar aan denk maar ik kan geen huisje meer kopen want door die ziekte krijg ik (hoogstwaarschijnlijk) geen lening meer… een nieuwe partner vinden is ook niet zo evident en ik weet niet eens of ik dat zou willen omdat ik weet hoe zwaar het is…

Ik zie hem gewoon graag, we passen ook bij elkaar en we hebben een goed leven samen en dat wil ik niet kwijt maar telkens opnieuw gekwetst worden is niet fijn en ik merk aan mezelf dat ik heel achterdochtig en controlerend word en ik kan dat niet van me af zetten…

Je reactie laat zien dat je niet alleen een fijne vrouw bent maar ook een volwassen verstandige vrouw.
Je bent heel duidelijk de balans op aan het maken en dat is verstandig. Het leven, een relatie is niet zwart of wit. Het ligt meestal in het midden.
Dus waar jullie vooral denk ik het over moeten gaan hebben is hoe fijn jullie het hebben en hoe belangrijk hij en jij voor elkaar zijn, maar ook over dat stukje kwetsen wat telkens gebeurt.
Wellicht dat jullie daar afspraken over kunnen maken zodat jij niet hoeft te controleren en achterdochtige gevoelens hebt. Dat is zo naar.
Wellicht dat op dat gebied openheid en praten over helpend kan zijn.
Ook niet gemakkelijk want duidelijk is dat het moeilijk is voor je en wellicht door iets anders door j partner ermee om te gaan, dat het al helpend kan zijn.
Wellicht openheid voordat het kwetsen gaat komen ook kan helpen als het om wantrouwen gaat.

Pfffff Britt, ga er maar aan staan, niet gemakkelijk hoor. Waarbij ook nog eens komt dat jullie zo jong zijn.
Ik vind het juist getuigen van kracht en volwassenenheid, dat je duidelijk in beeld hebt wat je aan enorm verlies extra krijg, verlies aan comfort bv etc.

In elke relatie heb je iets bij de ander dat niet fijn is. Dat accepteren is een heel proces!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-03-24 13:11

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst door de TopicStarter : 20-03-24 13:11

Ja we praten er wel over, ook met een psycholoog samen en dan kunnen we goed praten en begrijpen we elkaar maar als het gebeurt praat hij over niets en sluit hij zich af… en dan loopt het uit de hand…

**Geplaatst**: 20-03-24 13:15

Geplaatst: 20-03-24 13:15

Helpt het als je dat bespreekbaar maakt? Dus dat jij gaat aangeven dat hij wel moet blijven praten er over ook als hij de grens over is gegaan. Maar naar wat ik begrijp is hij vaker een grens over gegaan en daar zou ik zelf een duidelijke grens gaan trekken en dat kenbaar maken. Want als hij van jou houd moet hij die grens ook respecteren. En dan kan er misschien wel gesproken worden om iets meer flexibiliteit als jij dat zelf zou willen zodat er wat meer ruimte komt tot die grens maar dan alsnog openheid erover. Want dat is wat jij duidelijk verlangd

**Geplaatst**: 20-03-24 13:37

Geplaatst: 20-03-24 13:37

BritHittepit schreef:
Ja we praten er wel over, ook met een psycholoog samen en dan kunnen we goed praten en begrijpen we elkaar maar als het gebeurt praat hij over niets en sluit hij zich af… en dan loopt het uit de hand…

Dat is goed dat jullie bij een psycholoog erover praten.
Het is dus belangrijk dat jullie bij de psycholoog in kaart gaan brengen waardoor hij zich afsluit met als gevolg dat het uit de hand loopt en hoe hij daar iets aan kan doen en hoe jij hem eventueel erbij kan helpen opdat hij blijft praten.

**Geplaatst**: 20-03-24 13:54

Geplaatst: 20-03-24 13:54

... in het kader van 'dit is een toppers topic':

Britt, eerst voor jou een hele dikke virtuele knuffel :(:)

-
boven op alles ook nog 'uit de hand gelopen', 'een grens gepasseerd' en 'vertrouwen weg'.
Huuuu.... Heel verdrietig!
Meis, wat naar voor jou - en voor jullie.

En ik sluit me aan bij de woorden van de toppers Pien, Marlies en BeFunny.

Goed dat jullie praten met een hulpverlener.
Ik hoop van harte dat het 'ruimte' geeft en dat de ellende gerepareerd gaat worden!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-03-24 17:30

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst door de TopicStarter : 20-03-24 17:30

Uit dat stukje ‘waarom hij zich afsluit’ zijn we echt nog niet uit, ook de trigger waarom het uit de hand loopt niet… dat weet hij zelf niet, zegt hij…

Maar hij is ook heel zwaar pijnpatiënt en dat weegt natuurlijk ook zwaar…

Mijn grenzen heb ik echt al een paar keer duidelijk aangegeven maar toch helpt dit niet… daarom dat ik ook zo kwaad ben dat ik hem zo graag zie

van een ander zou ik het niet pikken…

Als iemand met mijn verhaal naar mij toe zou komen, zou ik zelf de raad geven, dumpen die handel! Maar ik hou echt zielsveel van hem…

We gaan wel een notaris raadplegen en een contract laten opstellen want ik wil financieel geen risico lopen als hij echt domme dingen zou doen… dat is echt wel een must wil hij nog verder met mij. Ik moet mezelf beschermen…

**Geplaatst**: 20-03-24 17:47

Geplaatst: 20-03-24 17:47

Britt neem van mij aan, vrouw van 65 jaar, mannen zijn af en toe echte idioten, of net kinderen, of onvolgroeide pubers.
Je bent goed bezig.

Ik heb een man van 81 jaar. En zoals vanmiddag denk ik ook: " gast waar ben je?" Zie je dit nu echt niet?
Nee, Pien , denk ik dan
......"dat ziet hij dus echt niet".
En dan heb ik het over een leuke lieve man.

**Geplaatst**: 21-03-24 09:12

Geplaatst: 21-03-24 09:12

Ik lees al een poos mee en heb veel bewondering voor je Britt. Het valt ook allemaal niet mee.

Het is zo belangrijk om elkaar niet te verliezen nu. Ik kreeg in 2017 de diagnose borstkanker. Na amputatie volgende chemo en hormoontherapie. Gelukkig waren er geen uitzaaiingen waardoor er naar genezing gestreefd werd. In die tijd zag ik mijn lichaam veranderen in dat van een bejaarde…….energie 0,0 (of iiig hee weinig) en alles deed zeer. Ik heb een ontzettend lieve man die me door dik en dun steunde. Ondanks die steun was ik vaak boos op hem. Nu is boos eigenlijk niet het juiste woord…….ik was vooral gefrustreerd omdat hij alles kon en ik dus niet. Ik was ‘jaloers’ omdat hij naar z’n werk ging en ik Ien, zwak en misselijk thuis bleef. Het is in die tijd best wel een aantal keren goed geklapt, ondanks dat ik zag, wist en voelde dat hij alles voor me deed. Ik heb in die tijd ook echt tegen hem gezegd dat ik zo lelijk op hem reageerde vanuit mijn eigen frustratie …….boos op m’n lijf ipv boos op hem. Gelukkig zijn we er samen goed doorheen gekomen…..ik zou niet weten wat ik zonder hem moet. Ik wens je veel kracht :knuffel:

Die vraag van Germie bracht hier ook weer het een en ander naar boven. Mijn chemo was preventief…..om uitzaaiingen te voorkomen dus. Het heeft echter zoveel kapot gemaakt in mijn lijf dat ik volledig afgekeurd ben vanwege de restschade. Ik heb mezelf heel vaak afgevraagd of het het allemaal waard was. Had ik de chemo toen niet moeten weigeren? ie gedachte is makkelijk natuurlijk want ik kan het niet terugdraaien en het was preventief. Wat als……..zul je nooit weten.

Vorige zomer kreeg ik de diagnose eierstokkanker er bovenop. Een zeldzame vorm waar weinig tot geen behandelmogelijkheden voor zijn, anders dan chirurgisch. MMij eerste gedachte was: Thank God……geen nabehandeling. Tot ik me er in ging verdiepen en lotgenotencontacten kreeg. Toen besefte ik pas wat dat eigenlijk inhoudt……Ik zie lotgenoten wanhopig chemo en andere vormen proberen zonder dat iets werkt. Gelukkig zijn mijn controles. Tot nu toe goed. De kans op recidive is 50% waarbij niet te voorspellen valt wie, wat waar en wanneer. 1 lotgenootje is 2 weken geleden overleden….zij is ruim 1 jaar ziek geweest. Een ander lotgenootje had na 32!!! jaar haar eerste terugval. Je lijft dus levenslang onder controle maar ik weiger om mijn leven te laten leiden door de mogelijkheid dat het fout gaat.

Hou vol Britt….je bent het zo waard!