Geplaatst Even de frustraties van me afschrijven en eventueel herkenning/ervaringen/tips gezocht.
Ik ben bezig met een onwijs gave opleiding die aansluit in alles wat ik uiteindelijk wil doen qua werk. Het heeft ook echt even geduurd voordat ik iets tegenkwam waar ik echt mijn passie in kwijt kon! Dus helemaal blij.
Nu werd ik twee jaar geleden onverwachts zwanger (door spiraal heen
), onwijs welkom, dat wel!! Heb nu een prachtige dochter van ruim een jaar. Door haar komst is mijn opleiding een jaar opgeschoven, wat opzich niet zo erg is, want ze is een kadootje 
De planning was dat ik in december opnieuw kans kreeg voor het examen (dat is bijna 1,5 jaar later dan mijn oorspronkelijke examen zou zijn), ik baalde dat het toch weer een halfjaar extra was dan gedacht, maar oke: het zij zo.
Maar toen kwam corona om de hoek kijken.............. Verdomme!!! Weer het examen uitgesteld, nu naar "begin 2021". De data voor het nieuwe jaar komen meestal pas in oktober, dus ik heb echt geen idee of het in bijv januari of april is.
De frustratie is om meerdere redenen.. Ik wil natuurlijk gewoon klaar zijn, ik vind studeren absoluut niet erg, maar ik vind het tegenover mijn 'klanten' - die nu korting krijgen omdat ik nog in opleiding ben - ook vervelend. En natuurlijk blijven mijn inkomsten lager nu ik nog niet het hele bedrag kan rekenen.
Verder is het ook zo dat wij wel een tweede kindje in de planning hebben.. Ik heb altijd gezegd: eerst examen, dan de 2e. Maar nu met een mogelijke tweede corona golf ben ik ergens bang dat het examen misschien pas over een jaar is. Ik vind het écht jammer als de oudste zoveel verschilt met haar broertje/zusje. Mijn vriend en ik hebben het erover gehad en overwegen dan toch om eventueel toch al te proberen.. Want dat kan natuurlijk ook nog een tijd duren! Ik ben bang dat ik spijt krijg als we niet toch al proberen voor nr 2. En ergens denk ik dat ik het heeel zwaar ga krijgen met een examen en twee kiddo's. En wat als ik dan nu een potentieel examen weer moet laten schieten en het eerstvolgende examen niet haal
dan sla ik mezelf ook voor mn kop. Zoveel mogelijke uitkomsten haha. Momenteel staan we er zo in: ik was al met de pil gestopt omdat ik last kreeg van de hormonen. We kijken gewoon waar het schip strandt.. Maar ergens vind ik dat dus spannend haha. Sowieso zijn we blij als er eentje bij komt, maar opleiding-technisch is het (waarschijnlijk) minder praktisch.
Kan me bijna niet voorstellen dat meer mensen in een dergelijke situatie zitten, maar er zijn vast vergelijkbare verhalen, dus.. brand los!
P.S. ik ben de eerste in mijn vriendenkring met een baby, dus iedereen in mijn omgeving roept meteen dat ik voor de studie moet gaan haha. Ergens merk ik dat ik gewoon wat herkenning zoek in mijn/onze denkwijze!
) beginnen. En dat zal wel stressen worden, maar ja dat is dan maar zo. 