Geplaatst Ik heb het helemaal gehad en moet het even van me afschrijven..
Afgelopen zaterdagavond (1 okt) was ik op mijn werk.. Kids waren verstoppertje aan het spelen, het laatste potje deed ik gezellig mee, dat vinden ze zo vreselijk leuk.. Ik had een van de meiden gevonden en wilde haar 'buurten', echter een ander jongetje probeerde me tegen te houden en sprong zo voor me. In een poging hem te ontwijken ipv te pletten draaide ik raar met mijn been waardoor mijn knie uit de kom vloog, wat ik vervolgens mijn andere voet deed, is een raadsel.
Daar lag ik dan op de grond, met mijn knieschijf op een andere plek dan waar ie hoort en mijn voet die opeens naar binnen wees ipv naar voren.. Het deed zoveel pijn, maar ik moest me groot houden voor de kids. Opstaan was geen optie, en inmiddels was ik gaan hyperventileren van de pijn.. Collega heeft toen ambulance gebeld en geluk bij een ongeluk, was mijn vriend er binnen een paar minuten omdat hij eigenlijk de Tomtom kwam halen.. Ambulance erbij, infuus erin, paardenmiddel erin en hoppa weg was Patricia.. Ze hebben ter plekke mijn knieschijf teruggeplaatst en mijn zere voet ontdaan van mijn schoen.. Toen ze me gingen 'opladen' kreeg ik weer vlagen mee van de hele situatie, ik was compleet waus van de pijnstilling (Ketanest)
Bij de SEH aangekomen nieuwe pijnstilling erin en op voor de foto's. Linkerknie en rechterenkel. Door de tamelijk heftige medicatie viel het mee met de pijn zolang ik maar stil zat. Daar kwam de arts, die pakte mijn voet en begon eraan te friemelen. Ik moest ontspannen want dan kon ik mijn voet recht buigen, nu kon dat niet door de pijn. Waarschijnlijk waren het mijn enkelbanden die een flinke knauw hadden gekregen. Ik heb de arts in kwestie niet zo heel vriendelijk op de hoogte gebracht van het feit dat ik mijn voet écht niet kon bewegen, en dat het alles behalve fijn was dat zij dat wel probeerde te doen.. Aja, toch maar even een foto van de voet dan. Toen de dames van de röntgen even gingen kijken of de foto gelukt was, kon ik al aflezen aan hun hoofd dat het niet helemaal in orde was. Zij mogen niets zeggen, maar kreeg er wel uit dat het niet meer mooi één lijntje was.
Toen kwam DE arts weer terug.. Ditmaal echter poeslief want ja, mijn voet was toch wel een beetje stuk van binnen.. Ze moest gaan overleggen met een chirurg en dan zou ze terug komen.
Het oordeel was niet goed. Mijn voet is kapot, heel erg kapot. Verbrijzeld kapot. Sja, dan kan je em niet buigen he.. De gewrichtjes waar je middenvoetsbeentje op uitkomen onderaan je enkel, die waren bij mij niet meer zichtbaar.. Althans, wel zichtbaar, maar in kleine stukjes. Twintig minuten later lag ik op de OK en zijn ze anderhalf uur bezig geweest om mijn voet enigszins in een betere positie te krijgen. Dit ging erg lastig, omdat alle botjes steeds weer terug schoten aangezien er geen gewrichtjes meer waren om aan te blijven hangen.. Gelijk toen ik bijkwam van de narcose werd me al verteld dat er nog een operatie nodig was.
De volgende dag is er een CT scan gemaakt. Maar aangezien het zondag was kon die maandag pas worden beoordeeld. Ik had bedrust en een hoop pijn..
Maandagochtend is na het overleg de traumachirurg langs gekomen. Mijn voet is er ernstig aan toe, zo ernstig dat ze het niet met een paar plaatjes en schroefjes gaan redden. Nu was ik wel enigszins voorbereid, maar het komt wel hard aan.. Het idee was om het met speciale pinnen en platen aan de bovenkant en zijkant van mijn voet te proberen, mocht dat niet lukken of passen dan zouden ze aan de slag gaan met een extern fixateur (zo'n buitenboortmotor) Ivm zwelling en beursheid werd er gepland dat ze vrijdag onder m'n gips zouden kijken hoe mijn voet eruit zag en dan zou maandag de operatie plaatsvinden.
Gisteravond kwam de zaalarts nog even langs. Ze hadden in een team van traumachirurgen de foto's en ct scan bekeken en beoordeeld. Op de CT scan was te zien dat het nog meer kapot was dan dat in eerste instantie gedacht werd van de foto's. Het plan was nu dat ze vanmorgen naar de huid van mijn voet zouden kijken en dat ik dan als die goed was voor operatie, naar het AMC zou worden gebracht om daar geopereerd te worden.
Vanmorgen dus spannend, maar mijn voet is 'goedgekeurd' en voor ik het wist lag ik al in de ambulance richting het AMC. De afdeling traumatologie ligt echter vol, dus lig nu bij vaatchirurgie.. Niet erg zou je zeggen, t zijn ook echt wel lieve mensen, maar ze liggen hier al heel lang (een van de mevrouwen al 4 maanden) met halve ledematen en een hoop ellende aan open wonden etc, mensen zijn helemaal gehospitaliseerd, ik voel me doodongelukkig hier...
Arts is vandaag al langs geweest (niet degene die me gaat opereren) en morgenochtend plaatsten ze me op de spoedlijst. Als er geen ernstigere spoed komt dan mijn voet dan word ik morgen geopereerd.. Als er wel ergere spoed komt, weet ik niet hoe of wat..
Ze gaan proberen een zo goed mogelijke stand van mijn voet te krijgen.. Doel is dat ik weer kan staan en lopen.. Ze hebben één kans om het goed te doen.. als het niet in één keer goed gaat, dan zal ik mijn voet niet meer kunnen bewegen. Daar gaan we maar even niet aan denken, het komt vast goed. Daarna volgt 3 maanden helemaal niet belasten.. niet staan, niet lopen, net steunen niets. En daarna het proces van weer leren lopen etc..
Het gaat iig nog een hele poos duren.. Ik had het inmiddels voor elkaar dat ik zelf uit bed in een rolstoel kon wippen en dan zelf naar de wc kon, omdat ik inmiddels heel voorzichtig weer kan staan op mijn been waar m'n knie uit de kom was. Hier in t AMC ander bed, brakke rolstoel, naja puntje bij paaltje redde ik het dus net nét niet om over te hupsen en toen lag ik op de grond.. Dat was even de druppel die de emmer deed overlopen.. Ik maak me zo druk over wat komen gaat, niet alleen qua operatie en revalidatie maar ook m'n toekomst aan werk en noem maar op..
Ik hoop dat de operatie goed gaat en dat ik straks over een paar maanden weer kan lopen... Maar nu is het nog zover weg en ook al probeer ik gewoon positief te zijn, het lukt gewoon niet steeds...
Zijn er mensen met ervaring van de afdeling traumatologie of het traumacentrum in zijn algemeen? Ik ben dringend op zoek naar succesverhalen van verbrijzelde voeten
AMC is heeft een prima afdeling traumatologie, succes in elk geval.
Artsen tegenwoordig kunnen een hoop en ik denk dat je in een groot ziekenhuis als het AMC goed geholpen zult worden. Zeker omdat ze daar meer ervaring hebben (denk ik). Ik duim voor je morgen dat alles goed gaat en je over een aantal maanden gewoon weer kunt lopen. Ik ben er voor je meis als je me nodig hebt, dat weet je 
