Geplaatst Wat is er gebeurd? Dat zal ik proberen uit te leggen.. Lekker van me afschrijven is fijn, vooral gezien het feit ik nog wel even wat tijd plat mag liggen!
Ik ben gisteren vroeg opgestaan, mee naar de KWPN merrie keuring! Leukleuk, ik had er al een hele tijd zin in!
Ik zou mee helpen met de 3jarige merrie, straatje gelopen, ging allemaal nog goed. Daarna moesten we door naar de binnenbak, om al klaar te staan voor het losgooien.
Paardje moet dan peesbeschermers om. Zoals ongeveer heel bokt weet, ga je bij een jong paard door je hurken, zodat je elk moment weer kunt opstaan als ze ineens wel bewegen. Paard was het wel gewend, heeft al zo vaak beschermers om gehad. Maar andere omgeving, drukte en paarden maken dat ze toch altijd wat kijkerig zijn. Prima, dat zijn we wel gewend.
Tot het moment dat ik van hurkpositie ineens moest opstaan omdat paard omdraait richting mij. Niets aan de hand zul je denken...
Toch niet... Want op het moment dat ik wil opstaan hoor en voel ik een gigantische KNAK! Ik dacht nog, "dit kan niet waar zijn, dit was niet mijn enkel, niet mijn bot, dit was mijn zool van mijn schoen die zo knak zei, niet mijn bot, niet mijn bot".... Begeleider van het paard stond ongeveer 1,5 a 2 meter verder en dacht dat ik het klitteband van de peesbeschermer kapot trok, totdat ze zag dat ik naar enkel greep en niet opstond. Andere hulp moest in eerste instantie lachen, want ik viel achterover met mijn witte kleding in het zand, ik moet ook toegeven, het zal er echt super grappig en dom uit hebben moeten zien.
Dit alles gebeurde in het midden van de bak. Ik besefte gelijk dat het echt niet goed was... Maar in het midden van een bak temidden van drukke driejarige is ook niet fijn. Dus op mijn goede been/knie en armen getijgerd/gecrawld naar de bakrand.
Daar aangekomen was er inmiddels iemand bij, die gelijk ambulance heeft gebeld. Mijn enkel werd al lekker dik, begon al pijn te doen.
Na ongeveer 10 min kwam er een ambulance, een gewone auto. De meneer in kwestie heeft mijn schoen uitgedaan. Hij deed 1 handeling, zag dat het echt niet goed was, en heeft me gelukkig niet meer pijn gedaan..
Hij heeft de spoedeisende hulp gebeld, en ik mocht gewoon met een eigen auto daarheen. Dus hop in de auto.. Nouja, hop...
Op de schouders van ambulance meneer en de hulpzame mevrouw de manege uitgedragen.. Wat voel je je dan klote zeg! Bij de SEH aangekomen vrijwel gelijk naar gipskamer, wachten tot RX gemaakt kan worden. Vrij snel kan dat.
Arts komt binnen, ik zie haar gezicht.... " @#$%^& dit is niet goed...... *tranen* "
"Je enkel is op 2 plaatsen gebroken, je moet geopereerd worden, maar door zwelling kan dat pas na het weekend, maar binnen 7 dagen! "
Ik: "hoe lang???? "
"Je bent er 3a4 maanden zoet mee... "
Grond zakte weg... Ik ga over 3 maanden trouwen, hoe krijgen mijn paarden eten(Ze staan bij tante, geef ze zelf elke dag 2 maal eten), vakantie, werk.........
Arts: We gaan het nu zetten.. (Ik, NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE, dat is het enige waar ik niet tegen kan, waar ik niet bij wil zijn als het iemand gebeurd, wat ik niet kan zien op tv, niet ik, niet nu...........)
De pijn die ik had bij het zetten is niet te beschrijven... Ik ging door de grond en zat tegen het plafond tegelijk.... Echt, ik zou mijn ergste vijand dit nooit toewensen...
Gips eromheen(Soort spalk) en opnieuw wachten tot er weer een RX gemaakt kan worden..
Foto gemaakt, deed nog erg zeer..... Duimen duimen duimen dat het goed is, ik wil dit niet nog een keer, echt niet...
Arts komt binnen..... F*ck, ik zie al aan haar gezicht dat het niet goed is.. Ik schreeuw NEEEEE, ik wil niet ik wil niet ik wil niet, huil het uit.. Die pijn kan ik niet nog een keer hebben, ik kan echt niet ontspannen... Ik wil het niet!
Ze zegt dat er een arts bijkomt, die gaat het verdoven! Gelukkig!!!!
Injectie deed heel eventjes zeer, maar viel in het niet bij wat ik 15 min eerder had meegemaakt. Na ongeveer 10 minuten komen ze terug, poging 2....
Ik ben continu bang dat het weer zo zeer gaat doen.. Maar het valt mee gelukkig nu. Weer spalk, weer foto's..
En verdorie, weer niet goed! Waarom ik......... Ook is het niet op 2 plaatsen gebroken, maar op 3. Eigenlijk dus alles wat je in je enkel kan breken heb ik gebroken. Door gewoon simpel verkeerd opstaan... Hoe stom is dat.. Niet een helfhaftig verhaal dat ik van paard ben gevallen en ben blijven hangen in beugel, niet dat ik moest rennen voor mijn leven... Nee, stom opstaan............
Wederom gezet, weer foto, eindelijk acceptabel genoeg om me te laten gaan voor nu... Eindelijk! Door naar anesthesist.. Ze gaan me nakijken, simpele dingen. Alles natuurlijk gelukkig goed. Ik wil algehele narcose, ik hoef niet te horen wat ze doen..
Nu wachten tot maandag om te horen wanneer ik terecht kan..
Respect als je alles hebt doorgelezen, het voelt fijn om het even van me af te schrijven.. Ik heb nog nooit iets gebroken, ben nog nooit geopereerd.. Nu ga ik ineens naar allebei. Als ik het doe, doe ik het goed.....
Nu zit ik onder flinke pijnstillers, enkel voelt lekker instabiel, rotgevoel.. Gaat vandaag wel beter dan gisteren, maar het blijft rot!
En het blijft eng, dat ik van simpel opstaan/wegdraaien mijn enkel dusdanig flink breek......
Artsen zeiden dat het iedereen kan gebeuren, met de sterkste botten.. Als je voet blijft staan en lichaam draait eroverheen, breekt het, klaar.
Nou is het zo, bedacht ik later, dat in feb dit jaar mijn paard keihard uitgleed en tegen mijn achillespees aankwam. Misschien is dit toch iets erger geweest dan ik dacht en is er toch iets beschadigt waardoor het nu zwakker was. Hoe dan ook, het had overal kunnen gebeuren en het is stomme pech...
Hele stomme pech....
Edit: Nu wordt ik verzorgd door mijn lieve vriendin, lig ik op een ziekenhuisbed en overdag op de bank, met mijn been zoveel mogelijk omhoog...
).
). Later doen ze daar de narcose in. Dan denk je binnen een paar seconde: ik ben nog helemaal niet moe... ik word een beetje draaierig... zzzzzz 
Maar goed, ik heb een andere operatie gehad (hernia) en een ander revalidatieproces. Toch blijft het lastig, want je lichaam en geest willen veel meer dan je lichaam aan kan. Bovendien merkte ik dat ik na de operatie veel sneller moe ben (visite is echt zwaar vermoeiend!), terwijl ik voor de operatie bergen energie had. Blijkbaar kost herstellen na een operatie ook heel veel energie.
