Bokt.nl

Citaat:

Honderd personen zoeken meisje van 5 in Spanje.
Nog een vermiste.
Een Spaans meisje van 5 jaar geeft sinds zondagmiddag in de stad Huelva misterieus geen tekenen van leven meer. Mari Luz Cortés, dochter van een ex trainer van de kinder afdeling van de Recreativo
Huelva – de meest populaire club van de regio - ging da ouders een boodschap brengen en kwam nooit meer naar huis terug. Sindsdien is er een zoektocht op de been gebracht die lijkt op die van de eerste uren na de verdwijning van Madeleine McCann, in mei uit Praia da Luz – slechts ( )190 km verderop.
In het terrein zijn verschillende teams van de Guardia Civil, van de Nationale Politie en de lokale politie naast tientallen burgers uit de buurt en teams van de brandweer. “Er was een enorme bereidwilligheid om een teken van Mari Luz, van origine zigeunerin, te vinden. Er zijn ongeveer 100 personen betrokken bij de operatie”, refereerde aan de 24horas een bron bij de Nationale Politie van Huelva. Er waren zelfs agenten bij die hun vrije dag hadden die besloten mee te doen, zonder dat het hen gevraagd was. Maar ondertussen, ondanks het enorme apparaat, was er gisteravond nog geen spoor dat leed naar Mari Luz, die voor het laatst gezien was na het kopen van een zakje chips in een winkel in de buurt van het huis van het gezin, samen met twe vrieninnentjes *. De meisjes zijn iets later nog gezien bij een park, maar daarna niets meer. Er is nog gedacht aan de mogelijkheid dat ze, zonder het de ouders te vragen, met de vriendinnetjes naar een feest met clowns was gegaan, maar dat bleek van niet. “Helaas is alles nog hetzelfde, we weten niets. We hebben goed geprobeerd overal te zoeken maar iets dat naar haar kan leiden”, refereerde de bron van de Nationale Politie.
Net als bij de zaak Maddie, zijn er die naar een pedofielen netwerk wijzen. Het detective bureau Método3, die ook voor de McCanns werkt, is verschillende keren in Huelva geweest in een zoektocht naar informatie die daarop kunnen wijzen. De ouders Maddie zijn in de Andalusische stad geweest om posters op te hangen met de beeltenis van hun dochter en te zoeken of er mensen waren die informatie konden geven, maar tevergeefs.

Citaat:

“De sterkste mogelijkheid die wordt nagegaan is dat het meisje door iemand is meegenomen die ze kende en uit vrije wil een auto is ingegaan", zegt José Maria Tocornal, hoofdinspecteur van Polícia Nacional van Huelva. Deze verantweoordelijke zegt dat het een "zeer gevoelige" zaak betreft en dat alle informatie over mogelijke verdachten "het onderzoek in gevaar kan brengen".

Citaat:

In het terrein zijn verschillende teams van de Guardia Civil, van de Nationale Politie en de lokale politie naast tientallen burgers uit de buurt en teams van de brandweer. “Er was een enorme bereidwilligheid om een teken van Mari Luz, van origine zigeunerin, te vinden. Er zijn ongeveer 100 personen betrokken bij de operatie”, refereerde aan de 24horas een bron bij de Nationale Politie van Huelva. Er waren zelfs agenten bij die hun vrije dag hadden die besloten mee te doen, zonder dat het hen gevraagd was.

Citaat:

Telkens als er een opvolging van wrede acties is, of het nu moorden, ontvoeringen, terroristische aanvallen zijn, is het eerste wat het geheugen van gezond verstand doet, samenhang zoeken en analogiën verwerken via algemene oordelen om tot een soort van oplossing te komen. Wanneer deze feiten een sterke impact hebben op de gemeenschap wordt er nog meer gehangen aan overtuiging. Het is dus niet vreemd dat, na de verdwijning van Mari luz er ineens identificatie met de zaak Maddie ontstaat en dat men tot een gemakkelijk idee komt dat ze met elkaar te maken hebben, dat ze beiden slachtoffer zijn van een pedofiel.

Maar er zijn geen overeenkomsten. Buiten dat het redelijk vlak na elkaar gebeurd is, zijn de zaken absoluut verschillend. Om te beginnen de ruimtes waar het plaatsvond. Maddie verdween uit de kamer waar ze sliep, naast de tweeling, in een onderdak, vakantie nog wel, van de ouders.
Mari Luz verdween van een openbare ruimte. De tijd is ook anders. Het engelse meisje verdween 'savonds, het spaanse overdag. Er is ook een verschil in oord. Mari Luz verdween van een straat in de wijk - die de zone in Huelva kent, weet dat we het hebben over een arme gemeenschap, armoedige huizen of eenvouding van opzet, bewoond door mensen die het economisch moeilijk hebben, waar de straat belangrijk is. Spelen op straat in Torrejon is sociaal normaal, er zijn contacten met buren de intersociale contacten zijn duidelijk aanwezig. Het is normaal dat een moeder een kind op boodschappen uitstuurt. In dat opzicht kun je niet zeggen dat de ouders van Mari Luz haar in de steek gelaten hebben. Die ruimte is het territorium van de gemeenschap. Maddie en de tweeling werden door de ouders in de steek gelaten, in een vreemd land, in een huis met kwaliteit, maar omdat ze er zo kort verbleven, vreemd voor de kinderen. Ze zetten zich op een zuipen terwijl de kinderen in de steek gelaten werden. Maar in een veilige ruimte, gecontroleerd, zonder ruimte om als ontvoerder natuurlijk te kunnen bewegen. De openbare ruimte is bij uitstek de plek waar ontvoeringen plaatsvinden. Op straat, grote ruimtes, stranden, of concentraties van mensne in de open lucht. De privé ruimte, van het huis, is het territorium van de liefde , het geweld, tederheid en dood. Maar het verschil blijft hier niet bij. De ouders van Mari Luz spraken meteen met de autoriteiten. De politie wist pas veel later dan de Britse diplomaten en Sky News van Maddie. De ouders van Mari Luz stellen zich bloot, met hun leed en kwelling, aan de politie en de gemeenschap. De ouders van Maddie volgen het pad van emotionele oproepen, maar zonder samenhangende verklaringen over wat er gebeurd is. Ze brachten een helper die de pers vertelt wat ze willen horen, maar zij zelf, toen het tijd was, weigerden te spreken en vertrokken. Het georganiseerde web wilde nooit spreken over details van de zaak. Ze kozen voor het beledigen van de PJ en het land dat ze herbergde.

De waarheid, de trieste waarheid is, dat er twee kinderen zijn verdwenen. Een is, bijna zeker, dood. De andere hopen de autoriteiten haar nog levend te vinden. Helaas zijn het niet de eerste en zullen het niet de laatste zaken zijn. Het zijn zaken uit ons leven. Helaas.

Francisco Moita Flores, Professor universitário