Geplaatst DOOR ANNELIES VERMEULEN AMSTERDAM
Uit een recente poll blijkt dat 71 procent van de Amerikanen 9/11 de meest memorabele dag van hun leven vinden. Ondanks dat hoge percentage gaat slechts zes procent naar een formele herdenkingsbijeenkomst. Zeventig procent houdt een moment van stilte of bidt. Bijna een kwart doet vandaag niets aan de herdenking.
Jaren geleden werd besloten dat Ground Zero een plek voor het publiek moest zijn. Er zou een monument komen, en er werd een wedstrijd uitgeschreven voor architecten die nieuwe torens mochten ontwerpen. Tot op de dag van vandaag is daar niets van terecht gekomen.
Dat zal ook niet gebeuren, als we documentairemaker Rob Schröder moeten geloven. ‘Het is echt heel treurig. Zeg maar dag tegen de grote plannen van toen. De man die daar de grond in handen heeft, heeft zijn eigen architecten in de arm genomen. Libeskind kan fluiten naar zijn Freedom Tower.’
Schröder denkt wel dat er nog een monument komt voor de drieduizend doden van de terreuraanslagen, maar die plannen zijn erg onzeker. ‘De mensen hebben verloren. Dat zijn de Verenigde Staten, de gemeente heeft er veel minder macht dan de grootgrondbezitters. Er wordt wel gebouwd, maar dat zijn afgezwakte ontwerpen.’
Schröder maakte al twee documentaires over architect Daniel Libeskind, en is nu bezig met zijn derde. ‘Die duurt nog wel even. Libeskind moet eerst verwerken dat hij heeft verloren. Daarna kan ik hem misschien weer volgen.’
Ondertussen duiken in de Verenigde Staten de eerste tekenen van 9/11moeheid op. Heeft het nog zin om met z’n allen naar de bouwput, Ground Zero genaamd, te kijken? Voor het eerst ook, vindt de herdenking niet plaats bij Ground Zero, maar in een nabijgelegen park. Het lokale televisiestation wilde het voorlezen van de namen van de slachtoffers niet uitzenden, maar kreeg zoveel protest dat het besloot het toch maar te doen.
In de buurt van New York kon een monument niet worden opgericht, omdat er niet genoeg sponsoren waren. Volgens de lokale krant een teken dat de herinneringen aan 9/11 langzaam wegebben.
Bron: Dag
http://www.dag.nl/static/project/epaper ... icle1.html
Hoewel 9/11 één van de meest schokkende en vreselijke gebeurtenissen in de geschiedenis is die ik me kan herinneren én die ik ook heel bewust mee heb gemaakt, kan ik me deze 'moeheid' ergens wel voorstellen, hoe triest het ook eigenlijk is en blijft.
Ik vraag me ook wel eens af: stel dat zo'n aanslag gepleegd zou zijn/worden in Irak, Zuid-Afrika, Libanon, noem maar een niet-westers land. Zouden we dan 6 jaar later nog zo bewust stilstaan bij deze gebeurtenissen? Hoe vaak staan we stil bij de slachtoffers van de oorlog in Irak? Er zijn inmiddels al meer doden gevallen in die strijd, dan bij de aanslagen. En ieder slachtoffer is er één teveel, ongeacht of dit een Amerikaan is of een Iraakse burger, vind ik
Ik heb ook m'n twijfels bij deze aanslagen; in hoeverre was de VS zelf betrokken? Allerlei theorieën doen de ronde en de waarheid zal nooit aan het licht komen, maar ik ben ervan overtuigd dat de VS een smerig spelletje speelt, ook in de huidige oorlog in Irak.
Al met al vind ik het heel belangrijk hoor, dat men stilstaat bij de slachtoffers en deze gruwelijke daad, maar tegelijkertijd hoop ik dat mensen ook hun horizon verbreden, en zich realiseren dat er dagelijks mensen omkomen door geweld, oorlog en aanslagen...
) land dat alles wat maar een beetje 'wij' gevoel uitstraalt je strot wordt doorgeduwd. Bush stoelde z'n hele beleid op 9/11 en heeft dat gewoon nodig om z'n acties te rechtvaardigen. Hij zal dan ook elke gelegenheid aangrijpen om daar naar te verwijzen, hetzij door terreurdreiging hetzij vrijheidsberoving. 
Maar zoals het in Amerika gaat gaat het mij te ver. Het wordt gewoon 'misbruikt'. Valt moeilijk uit te leggen wat ik daarmee bedoel, maar sarabande geeft het een beetje aan. Na 9/11 opeens vol vertrouwen in Bush, wat gedaan moest worden moest dan maar. Het lijkt wel of men in situaties zoals 9/11 'de individuele Amerikaan' niet bestaat. Alles en iedereen was een gevaar en dan kijken ze je vreemd aan als je dat gevoel in Europa/ Nederland totaal níet hebt omdat er in Amerika iets is gebeurt. Ik voel me nog net zo veilig als voor 9/11 alleen de onbevangenheid is er in de wereld uit. Amerikanen (politiek) lijken gelijk overal wat achter te zoeken (terwil ze zelf manipuleren) en vooral het 'je bent met ons of tegen ons' is imo een ultimatum die ze niet ééns mogen eisen. Dat maak ik (een land) zelf wel uit, alleen JP trapt er weer eens in. Net zoals met die franse friet die opeens freedom fries heten. Hoe triest.... Ze predikten het land van de vrijheid te zijn, maar hoe vrij ben je als the patriot act de overheid de vrijheid geeft om alles en iedereen overhoop te halen op basis van een gerucht of idee? Hoe vrij ben je als je je ten alle tijden moet kunnen verantwoorden wat je doet en wie je bent? Het is zoo dubbel. 
Bush? 
)