Falona schreef:Als ik een huis ga bekijken dan maak ik me niet zo druk om wat anderen denken en bespreek ik minpunten gewoon opelijk met mijn man. De pluspunten roep ik niet zo hard, die onthoud ik liever om later in de auto te bespreken. Ik probeer nooit te laten blijken dat ik echt verliefd ben op een huis, dat kan alleen in je nadeel werken.
.
Nou...dat was bij ons dus net andersom. Wij hadden een mooi huis gezien, aan het bos, met grond voor de paarden. Het was de speld in de hooiberg waar we al drie jaar naar op zoek waren. Steeds als we ergens belden voor bezichtigingen was het al verkocht. deze keer niet. We waren de eersten die kwamen kijken.
De eigenaar zat ons dus echt in de nek te hijgen...heel vervelend. Buiten hebben we ook rondgekeken en de oude schuur die er stond mocht gesloopt worden, vertelde hij....daar zouden wij dus mooi onze paardenstal kunnen maken. Ik vertelde hem dat. We praatten nog even door over hoe we de tuin zouden veranderen in rijbak en weide (het was echt een verwilderde boel in de tuin, in tegenstelling tot de zorg die aan het huis was besteed, was buiten de boel verwaarloosd). Hij zei nog dat hij ging verhuizen, omdat hij gek werd van die lap grond die hij steeds moest maaien. Ik grapte dat wij levende grasmaaiers hadden. Hij lachte als een boer die kiespijn heeft. Wij hebben laten merken dat wij het huis heel graag wilden en dat het ook binnen ons budget zou passen. (wij hadden de vraagprijs er voor over...maar dat zeiden we natuurlijk niet...maar we waren wel enthousiast, omdat we niet wilden dat het weer aan onze neus voorbij ging).
Het bod moest via de makelaar gaan. Wij direct op maandagochtend een bod uitgebracht. Hij wilde echter nog verder met bezichtigingen, want het liep storm. Wij ons bod verhoogd...wij wilden het hebben. Uiteindelijk is hij met een ander in onderhandeling gegaan. En die heeft het gekocht. Het toeval wilde dat een collega van mij hoefsmid is bij de buren van deze man. Daar had hij verteld dat er een stel was geweest dat grapjes had gemaakt over grasmaaien. Daar was hij niet van gediend...en wij hadden volgens hem lopen bluffen dat we het konden betalen, maar hij had zijn twijfels...hij had onze auto gezien (onze eigen auto was stuk en we hadden een oud barrel van de garage meegekregen, waar we maar wat blij mee waren, rijden is rijden). De brave man moest eens weten...wij kunnen door de overwaarde van ons huidige huis en onze salarissen zijn huis bijna twee keer betalen...hahaha. Maar goed...we hoorden dus via die buren dat hij het ons niet gunde, vanwege ons grapje over levende grasmaaiers en dat hij twijfelde aan ons kapitaal, gezien de auto waarmee wij gekomen waren. Daardoor is het huis dat wij graag wilden aan onze neus voorbij gegaan! dat was vast niet gebeurd als er een makelaar tussen had gezeten!
uiteindelijk zijn wij blij: wij hebben nu voor hetzelfde bedrag een groter huis, met meer grond en op een betere locatie tov mijn werk gevonden!!! Het heeft even geduurd...maar we hebben onze speld in de hooiberg gevonden.
Maar ik weet zeker dat de bezichtiging met de eigenaar in ons nadeel heeft gewerkt!