Gisteren een leuke column van Désanne van Brederode bij Buitenhof.
Citaat:
Het is altijd tijd voor een lof der Zotheid. De discussie rondom de dubbele paspoorten is nog niet verstomd, of men stort zich alweer op een ander belangwekkend fenomeen: het belspelletje bij de commerciële omroepen.
Oho, wat een kijkersbedrog, dat zou verboden moeten worden, klonk luid - een storm in een glas water vergeleken bij de werkelijke problemen in Nederland. Of misschien toch niet: het feit dat de spelletjes zoveel geld binnenhalen, zegt minder over de bedenkers ervan dan over de bellende kijkers. Het moeten er duizenden zijn.
Zielenpoten die na dertig keer bellen nog niet doorhebben dat ze in de maling worden genomen, die zich nooit afvragen welk bedrag er in het met nep papiergeld beplakte koffertje verstopt zit. Er wordt immers alleen gezegd 'En dan, hihi, haha, heb jij straks deze koffer in huis... Kom op, slimmerik, grijp die kans!' Duizenden mensen die zich persoonlijk aangesproken voelen als een niet al te snugger meisje hen opgetogen toeroept dat ze een slimmerik zijn. Die te lui zijn voor een raadsel dat enige inspanning vergt, waaraan eer en voldoening zijn te behalen, ook als er geen geldbedrag tegenover staat - duizenden mensen die de televisie de godganse dag hebben aanstaan: dat is erg. De leugenachtige belspelletjes aanklagen is één ding, maar we moeten ons collectief schamen voor de bellers die zich kennelijk massaal stierlijk vervelen.
Erasmus, de vechter tegen de cultuurbarbaren, zou er wel raad mee weten. En wat hunker ik naar een "verras-m'es"; iemand die zo'n probleem nu eens met humor en creativiteit aanpakt. Mag ik een poging wagen?
Onze nieuwe regering gaat 50 miljoen euro bezuinigen op kunstsubsidies - het profijtbeginsel stelt dat de inkomsten uit toegangskaartjes gederfd moeten worden. Degenen die straks een veel duurder kaartje voor een theatervoorstelling of concert niet kunnen betalen, moeten maar genoegen nemen met 'het schellinkje'. Goed idee! Op de mooiste plekken in de zaal zitten de managers van de company die het concert sponsort, nog napuffend van het exclusieve champagnediner (een avondje Brahms moet natuurlijk wel leuk blijven), net als nu. Eromheen de draagkrachtige kunstliefhebbers, en ergens in een donker hoekje leunen wij tegen een kille pilaar. Dat is niet het ergste, het ergste is dat men door deze maatregel helemaal nooit meer een nieuw publiek binnenhaalt. Tenzij... Tenzij de belspelletjes met de verdiende miljoenen dure toegangskaartjes opkopen, en die als prijs wegschenken aan hun winnende bellers.
Een gegeven paard kijk je niet in de bek; wie weet vinden RTL-kijkers het fantastisch om een keer naar een echte opera te gaan, zeker nu die voor hen gratis is. Net zo fantastisch als al die hotemetoten die hun kaartje gratis krijgen, omdat hun firma investeert in cultuur. U denkt dat de belspelletjesspelers een gratis toegangskaart helemaal geen mooie prijs vinden? Ook dat is winst: dan sterven de spelletjes vanzelf een zachte dood. Dan gaan kijkers weer hun verveling voelen - en ja, dan grijpen ze op loze momenten wellicht toch weer wat vaker naar een boek.