Mijn zus heeft in haar puberjaren last gehad van heel zware acné. Ik kan op mijn blote knieën danken dat ik het niet heb gehad. Bij mij is het af en toe hier en daar een puistje geweest (nu nog soms), maar zo goed als te verwaarlozen.
Mijn zus heeft volgestaan. In haar hele gezicht, zelfs op haar rug. Ene middeltje na het andere, het ene doktersbezoek na het andere.
Helaas valt het niet mee. Ze heeft het geluk gehad dat ze van haar eigen niet op haar mond gevallen is, en iedereen die er een opmerking over durfde maken direct de mond toesnoerde. Want gemene opmerkingen krijg je. Je hebt een negatieve discussie, jij bent aan de winnende hand, en dan roept je tegenpartij plots luid en duidelijk dat iedereen het kan horen en eens goed kan lachen: "ach, hou je bek toch puistenkop."
Heb je dan niet de persoonlijkheid om onmiddellijk in de tegenaanval te schieten en die persoon zelf eens op zijn plaats te zetten, maar ga je verloren terug ineengedoken zitten, dan maak je de kans dat je zelfbeeld weer een eind naar beneden is geschoten weer een stuk groter.
Enorm jammer eigenlijk dat je in de puberteit vaak wordt beoordeelt op het uiterlijk. Het zou niet mogen zijn dat men mensen met zware acné anders aankijkt. Gelukkig doet niet iedereen dat, maar helaas heb ik in mijn eigen middalbere schooltijd wel veel mensen gekend die besluiten je daarop aan te vallen.