Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-12-24 15:12

Documentaire: Anne Zoekt Vrienden

Geplaatst door de TopicStarter : 01-12-24 15:12

Ik heb gisteren de documentaire: "Anne Zoekt Vrienden" gezien welke gemaakt is door Anne van der Steen. Deze is recent uitgezonden op tv, ik heb een linkje onderaan waar je de documentaire terug kan kijken, bij mij deed de link het alleen niet in Chrome, wel in Firefox.

Ben benieuwd of andere mensen deze documentaire ook gezien hebben en wat jullie ervan vinden? Vooral omdat dit onderwerp denk ik heel actueel is in de maatschappij. Eenzaamheid is ook geen vreemd begrip meer. Herken je jezelf in de documentaire of juist helemaal niet? Loop je zelf ook wel eens tegen dit probleem aan? Hoeveel vrienden hebben jullie in het algemeen en heb je daar genoeg aan of heb je soms behoefte aan meer vrienden?

Zelf heb ik 6 vrienden en nog een paar "losse vrienden" die ik wel af en toe zie maar niet echt 1 op 1. Dat is soms niet genoeg omdat een aantal van die 6 vrienden ook verder weg wonen waardoor spontaan afspreken bijna onmogelijk is. 1 van mijn beste vriendinnen woont wel dichtbij maar zij heeft een kind van 2 jaar dus zit in een andere fase dus dat is soms ook lastig. Het vinden van nieuwe vrienden is op deze leeftijd (ik ben 34) echt lastig merk ik. Je komt niet meer snel spontaan mensen tegen wie mogelijk een uitbreiding van je vriendenkring kunnen worden. Hobbies en sporten doe en heb ik wel maar ik merk dat de mensen die daar heen gaan vooral gaan om te sporten.
Daarnaast merk ik dat ik zelf veel behoefte heb aan regelmatig en veel nieuwe dingen proberen en ontdekken en mijn vriendengroep blijft meer in de comfortzone zeg maar.

Ik wil verder nog niet te veel spoilers geven voor mensen die de documentaire nog niet gezien hebben maar van mij had het langer mogen duren.

https://npo.nl/npo3/2doc-kort/28-10-2024/KN_1735038

**Geplaatst**: 11-12-24 00:25

Re: Documentaire: Anne Zoekt Vrienden

Geplaatst: 11-12-24 00:25

Ik zie dit topic nu pas. Wat mij dan weer bevreemd is dat er geen reaties op jouw vraag komen. Misschien niet gelezen of is het een taboe? Het is heel jammer dat mensen vaak geen sociaal vangnet hebben.

**Geplaatst**: 11-12-24 00:58

Geplaatst: 11-12-24 00:58

Ik heb ergens ooit een klein stukje van de documentaire gezien. Volgens mij het stukje dat ze iemand ontmoet waarmee ze vroeger vrienden was en waarbij ze dan vraagt of ze weer bij de vriendengroep mag. Vond dat wel dapper hoe ze dat aanpakte en gewoon op de man af vroeg.

Ik heb zeker tijden van eenzaamheid gekent en een periode vroeger echt 0 vrienden gehad. Achteraf een klein beetje dankbaar voor want ik kan mij goed alleen vermaken. Betekend niet dat ik niemand nodig ben hoor!

Ik ken best heel veel mensen, maar als ik met al die mensen vrienden moet zijn is geen doen. Ook door vervelende ervaringen met mensen waar ik echt veel last van heb gehad een aantal jaren, maakt mij zeker geen allemansvriend meer. Ik realiseer het niet altijd maar eigenlijk heb ik een paar hele trouwe vrienden.

1 van mijn beste vriendinnen is een paar jaar jonger dan mij, maar we kennen elkaar nu zeker een jaar of 8. En dat is wel een vriendschap die altijd gaat blijven dat voelt heel vertrouwd. We kennen elkaar door en door en kunnen alles tegen elkaar zeggen. Een hele waardevolle vriendschap! En met wel een paar overeenkomende hobby's. Aan deze vriendschap zal ik nooit twijfelen of onzeker over voelen dat het niet juist meer zit. Is echt heel fijn!

Dan een andere vriendin die ik eigenlijk mijn hele leven al ken. Gevoelsmatig is het een soort van nichtje, maar het is helemaal geen familie. Mijn oma paste altijd op die vriendin toen ze nog klein was. We zijn van dezelfde leeftijd dus zodoende hebben we vanaf kinds af aan al kennis met elkaar gemaakt. Aantal jaren geen contact gehad, totdat mijn oma overleed. Sindsdien weer veel contact en een aantal keer samen op vakantie geweest. Ik denk dat mijn oma het erg leuk had gevonden dat we nu weer veel contact hebben en dingen ondernemen. En het was ook een fijne steun omdat ze ook een goede band had met mijn oma en we het verdriet ook konden delen.

Dan heb ik nog een vriendin. We schelen echt enorm in leeftijd. Ze is 61 en ik ben 27 maar we hebben het afgelopen jaar een enorm leuke band opgebouwd. Daarvoor moesten we eigenlijk niet zoveel van elkaar hebben. Het is een collega dus automatisch kwamen we elkaar tegen. Op den duur door tekorten moesten we veel samenwerken en opeens ging de knop om en ontstond er een vriendschap. Ik heb best een beetje moeite gehad met deze vriendschap omdat ze de eerste was na een lange tijd waarmee ik weer wat close werd. Het was voor mij absoluut niet makkelijk en hier ben ik ook eerlijk over geweest. Gelukkig werd ze daar niet anders van en kan ze heel goed om gaan met mijn soms overmatige piekeren en angsten. Nu werken we samen , maar ook buiten werk veel contact. Vanuit haar duurde het ook wel even maar het begint steeds meer vertrouwt te voelen. Het leeftijdsverschil merk je niet eens zo gek wat van. Natuurlijk wel de andere fase in het leven, maar dat is logisch en daar hebben we beide begrip voor. Ik zou haar echt niet meer willen missen, maar voor mij is de vriendschap ook nog wel wat in de beginfase. Soms komen dan vervelende situaties terug in mijn hoofd van andere vriendschappen waardoor ik mij wat down kan voelen.

Daar om heen nog wel wat vrienden maar door de jaren heen merk ik daarbij dat er wel het een en ander veranderd. Maar dan gaat het zoals het gaat en heb ik daar geen moeite mee. Bovenstaande 3 zijn wel mensen waar ik echt veel moeite mee heb als dat zou gaan veranderen.

Eigenlijk mag ik dus niet klagen , ik zou Soms wat meer stil moeten staan bij wat ik heb. Dus ook een goede wake-up call.

**Geplaatst**: 11-12-24 01:22

Geplaatst: 11-12-24 01:22

Ik stip hem even om het later terug te lezen.

Ik had een heel verhaal staan maar besefte daarin dat hoewel ik misschien redelijk wat contacten heb ik dit vooral dichtbij echt mis. Ik heb maar 1 vriendin op een uur rijden die alles van me weet en waar ik 100% midden in de nacht kan aankloppen zonder vragen.
Dan de manege en degene die bij me in de les zitten, ook echt wel vriendinnen maar op een hele andere manier.
Verder heb ik via bokt een clubje waar ik heel dankbaar voor ben, ondanks dat we elkaar in zo'n 6 jaar 2x irl hebben gezien. Het is een grote groep dus altijd wel iemand om advies te vragen of om mee te lachen.

Maar sinds het uit is met mijn vriend merk ik toch wel echt dat ik in die zin best eenzaam kan zijn. En ik merkte sowieso groot verschil tussen ons, waar hij zo zijn vriendenclubje van al jaren had en mee opgegroeid was (want ja, nooit verweg verhuisd) en daar heel geregeld ook doordeweeks dingen mee deed heb ik dat echt al jaren niet meer.

Dus ik ben wel nieuwsgierig, zal hem binnenkort eens gaan kijken.

Heb je de documentaire gezien, zo ja herken je dit?