Dit diertje is helemaal happy en hij geneest gewoon. Waarom zou ik nu een dier laten inslapen omdat hij een gebroken pootje heeft, waar hij overigens inmiddels uitstekend mee overweg kan en zelf helemaal niet vindt dat hij zielig is, terwijl hij ook gewoon pijnloos heel oud kan worden ermee.
Het voelt voor mij of enkelen van jullie gewoon een hekel hebben aan katten. "Oh, hij heeft even een zeer pootje, dan maar meteen afmaken".
(Overigens ben ik het er wel mee eens dat een dier er dan zelf geen last meer van heeft, hoor. Maar waarom zou ik hem het recht van leven ontnemen, als hij nu even wat minder gemakkelijk loopt, maar dit gewoon kan genezen, zonder pijn en hij hier oud mee kan worden.
Vjestagirl schreef:Het is niet alsof we een tekort hebben aan katten op de wereld...
Dit zou het tekort of teveel aan katten niet oplossen, hoor. Ik houd ze allemaal en als ik een beslissing zou moeten maken om hem in te laten slapen, komt er echt niet een nieuw kitten.
mvdende schreef:Of gewoon direct pootje amputeren.
En zet de andere 2 A.U.B. in de verzekering, want kans dat het iets erfelijke is en dan heb je straks 3 kittens in de lappenmand. Nu die andere 2 nog niets mankeren kan je ze nog verzekeren.
Amputeren is nu (nog) niet nodig, maar het valt wel onder de opties mocht het mis gaan. Voor nu gaat het steeds beter en gebruikt hij hem, zonder pijnstilling, steeds meer heel bewust. Hij loopt, klimt, springt, rent, sluipt, onderzoekt. Heerlijk diertje en helemaal happy, net als zijn broertje en zusje. De specialist vindt ook niet dat we nu moeten opereren, maar even wachten tot ongeveer 6 weken na het 'ongelukje'. Helemaal omdat hij zo goed vooruit gaat nu. Het is wel een interessant geval.
Dit is niet iets erfelijks, hoor. Hij is gewoon heel lomp geweest. Zijn inschattingsvermogen is nog niet helemaal wat het moet zijn...