Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
pjer schreef:Ik vind bellen echt verschrikkelijk. En ik heb voor mijn werk heel veel moeten bellen maar het is alleen maar erger geworden.
Een van de oorzaken is denk ik dat ik mensen soms slecht versta en dan zijn mijn hersenen nog bezig uit te puzzelen wat ze nou zeiden terwijl zij al 3 zinnen verder zijn en op willen hangen. Of men ramt een lading feitjes (bijvoorbeeld prijs, adres en telefoonnummer) even snel erdoor en jij moet nog een pen zoeken.. dat soort dingen. Ik roep altijd 'mail me maar, dan krijg je alle info' .
Nu nog regelmatig dat mensen perse willen bellen om een prijs te horen van iets wat ik maak en dan vinden ze het raar dat je dat niet uit je hoofd weet, terwijl ik dus a in de zenuwen zit vanwege die persoon met raar accent aan de lijn en b. mijn prijzen zijn van allerlei factoren afhankelijk (hout prijs, formaat, etc) en dan kan ik dus niet zo beantwoorden. Meestal neem ik dus ook de telefoon niet op.
Overigens heeft het ook niet geholpen dat ik op een gegeven moment wel 4x per week werd gebeld door scammers en 'energieleveranciers'.
DuoPenotti schreef:Ik had vroeger bel angst.
Al vind ik angst een groot woord.
Het was het onbekende, de mens aan de overkant niet kunnen zien.
Ik stap er liever op af.
Ik maakte dan ook een briefje met wat ik wilde zeggen.
Maar ik stelde het uit zo lang mogelijk of als ik er onderuit kon deed ik dat.
Daarna kreeg ik werk waar bellen 1 van de belangrijkste taken was.
Overdag de mensen die informatie willen en doorverbonden moeten worden. (ongeveer 300 in een ochtend dienst)
Avond/nacht artsen die andere artsen willen spreken en dat ook volgens protocol gaat wie er dienst heeft en wie je er voor moet inschakelen.
Bel angst weg
Al stap ik nog steeds liever op iemand af als het kan, dan dat ik bel.
Maar maak geen briefjes meer of zo.
KittyDylan schreef:Ik heb belangst.
Bij bekende en bij onbekende mensen, bij onverwachte en geplande telefoontjes.
Ik ben inderdaad bang om iets fout te zeggen, om iets fout te horen, iets fout te begrijpen, de verkeerde persoon te bellen ect.
Ik bel nog steeds geen huisarts of tandarts.
In de laatste jaren heb ik meer moeten bellen en hoewel ik het nog doodeng vind, gaat het een stuk beter. Ik oefen wel het hele gesprek uren in mijn hoofd, wat moet ik zeggen, wat wil ik. Als ik teruggebeld moet worden, loop ik ook de hele dag in "angst"/gestresst
Overigens heb ik ook angst voor appen/mailen. Stuur ik het naar de goede persoon? Komt het duidelijk over? Is er geen miscommunicatie? Heb ik iets fout begrepen eerder? Ook zo'n bericht gaat 100+ wijzigingen door voordat het verzonden word.
Naar vrienden dan weer niet, maar collegas, baas, professionals, wel.