Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Captain schreef:Haha, Greenpeace kwam bij Lelystad Airport demonstreren toen ik daar werkte. Ze kwamen in een heel oud dieselbusje waar echt gitzwarte uitlaatstoffen uit kwam.
hoefnageltje schreef:prompter schreef:Natuurmonumenten werkt wel samen met boeren en verpacht ook grond aan ze, net vandaag weer een stuk in het ledenblad gelezen hierover.
Natuurmonumenten is wel de laatste club waar ik geld aan zou doneren.
Niet omdat ze geen goed werk doen.
Maar vanwege de belachelijke salarissen die de top van die club verdient.
Natuurmonumenten heeft maar liefst DRIE directeuren die IEDER een jaarsalaris ontvangen van zo'n anderhalve ton (heb even geen tijd om te quoten naar een site maar heb dit eerder al eens opgezocht)
Goede doelen waarvan directeuren salarissen ontvangen die ver boven modaal liggen (terwijl de vrijwilligers belangeloos lopen te collecteren) krijgen van mij helemaal niets meer.
Ga eerst maar eens saneren in de topsalarissen binnen de club, daarna mag je van mij pas om geld bedelen.
Captain schreef:Haha, Greenpeace kwam bij Lelystad Airport demonstreren toen ik daar werkte. Ze kwamen in een heel oud dieselbusje waar echt gitzwarte uitlaatstoffen uit kwam.
herr_balou schreef:Ik zie graag een betrouwbare bron van je beweringen.
ikke schreef:Enne, hoe minder reclame ze maken, hoe meer geld er beschikbaar is voor het echte doel....
hoefnageltje schreef:Natuurmonumenten is wel de laatste club waar ik geld aan zou doneren.
Niet omdat ze geen goed werk doen.
Maar vanwege de belachelijke salarissen die de top van die club verdient.
hoefnageltje schreef:herr_balou schreef:Ik zie graag een betrouwbare bron van je beweringen.
https://www.goededoelennederland.nl/sys ... 202020.pdf
x_spekkie_x schreef:hoefnageltje schreef:Natuurmonumenten is wel de laatste club waar ik geld aan zou doneren.
Niet omdat ze geen goed werk doen.
Maar vanwege de belachelijke salarissen die de top van die club verdient.
Over dit onderwerp heb ik een interessante TED talk gezien: The way we think about charity is dead wrong | Dan Pallotta
1. Compensatie
Hoe meer waarde je produceert, hoe meer geld je verdient. Maar dat geldt niet voor hoe wij over goede doelen denken. Een directeur van een goed doel mag niet veel verdienen. Andersom denken we niet slecht over iemand die veel geld verdient in een beroep waarin je geen andere mensen helpt. Dit zorgt ervoor dat mensen moeten kiezen tussen voor hun eigen gezin zorgen of anderen helpen. Mensen die super geschikt zijn in de non-profit sector, kiezen voor het bedrijfsleven omdat ze daar flink meer kunnen verdienen (en niet het economische offer willen brengen om de wereld te helpen).
Uit een onderzoek: master in business verdient in het bedrijfsleven $400.000, directeur van een $5m medisch goed doel $232.000 en van een honger goed doel $84.000. Je kan er dus niet vanuit gaan dat iemand die 400.000 kan verdienen 80% van het salaris gaat opofferen om voor een goed doel te werken. Het is goedkoper om elk jaar 100.000 aan het goede doel te doneren (en daarover belastingvoordeel krijgen), een filantroop te zijn, en in een bestuur te zitten van het goede doel die vervolgens de weinig verdienende directeur aanstuurt (en vervolgens meer macht en invloed heeft en geliefd is vanwege zijn filantropie).
2. Adverteren en marketing
In het bedrijfsleven wordt veel geld uitgegeven aan marketing zolang dat meer sales oplevert dan het kost. Maar bij een goed doel mag het geld niet naar reclame gaan, dat moet naar de hulpbehoevenden. Maar geld wat in reclame gestopt wordt, kan vervolgens veel grotere donaties opleveren.
3. Risico nemen voor nieuwe geldstromen
Disney mag een film maken voor 200 miljoen dollar die vervolgens flopt, maar als je als goed doel investeert en dit geld niet terug verdient voor het goede doel, dan krijgt het goede doel een slechte reputatie. Wanneer mislukking dus geen optie is, dan kun je ook niet innoveren. Zonder innovatie niet meer inkomsten en dus geen groei en als je niet groeit kun je geen grote sociale problemen oplossen.
(Marktaandeel van goede doelen in Amerika is de laatste 40 jaar stabiel 2% van het BBP)
4. Tijd
Amazon heeft de eerste zes jaar geen winst uitgekeerd aan hun investeerders, zij wisten dat ze geduldig moesten zijn om op lange termijn marktaandeel te krijgen. Maar als een goed doel zes jaar lang geen hulpbehoevende helpt maar alles uitgeeft aan groeien, dan is de wereld te klein.
5. Winst
In het bedrijfsleven kun je winst uitkeren om weer investeerders aan te trekken voor nieuwe ideeën. Dit gebeurt niet in de non-profit sector.
Als je deze vijf dingen optelt:
-je kunt geen geld gebruiken om goede mensen in te huren
-je kunt niet goed adverteren om aan nieuwe donateurs te komen
-je kunt niet dezelfde risico's en tijd nemen als in het bedrijfsleven
-je hebt geen toegang tot de aandelenmarkt om je goede doel te financieren
De laatste 50 jaar zijn er in Amerika 144 goede doelen geweest die meer dan $50m per jaar hebben omgezet, maar ruim 46.000 bedrijven is dat gelukt. Er zijn grote sociale problemen, maar de goede doelen kunnen niet opschalen om die problemen te kunnen tackelen.
Dit komt voort uit het verleden, van het puriteinse geloof. De puriteinen kwamen om veel geld te verdienen, maar ze waren ook calvinisten en leerden om zichzelf te haten voor het feit dat ze zoveel geld verdienden (want dat was het pad naar de hel). Liefdadigheid was de oplossing, zo konden ze boete doen voor hun zonden. Dus hoe kon je winst maken met liefdadigheid als dit nou juist de boete was voor geld verdienen?
Deze ideologie leeft nog steeds in de vraag: welk percentage van mijn donatie wordt gebruikt voor het goede doel versus de overhead kosten?
1. Het laat ons geloven dat overhead negatief is, dat het geen onderdeel is van het goede doel.
2. Het dwingt het goede doel om zonder de overhead kosten te draaien die ze juist nodig hebben om te groeien om vervolgens de overhead kosten laag te kunnen houden.
Wij hebben geleerd dat goede doelen zo min mogelijk mogen uitgeven aan overhead zoals fondsenwerving vanuit de theorie dat er dan meer geld voor het goede doel overblijft. Maar het is juist omgekeerd. Want door fondsenwerving, reclame en marketing genereert het goede doel juist een veel groter inkomen om goede dingen mee te doen en het probleem echt aan te kunnen pakken.
Dus de volgende keer dat je geld aan een goed doel wil schenken, vraag dan niet naar de overhead, maar naar de omvang van hun dromen, hoe ze hun vooruitgang meten en welke middelen ze nodig hebben om de droom uit te laten komen. De non-profit sector kan dan een enorme rol gaan spelen in het oplossen van problemen en het veranderen van de wereld.
[ Video ]
x_spekkie_x schreef:Over dit onderwerp heb ik een interessante TED talk gezien: The way we think about charity is dead wrong | Dan Pallotta
1. Compensatie
Hoe meer waarde je produceert, hoe meer geld je verdient. Maar dat geldt niet voor hoe wij over goede doelen denken. Een directeur van een goed doel mag niet veel verdienen. Andersom denken we niet slecht over iemand die veel geld verdient in een beroep waarin je geen andere mensen helpt. Dit zorgt ervoor dat mensen moeten kiezen tussen voor hun eigen gezin zorgen of anderen helpen. Mensen die super geschikt zijn in de non-profit sector, kiezen voor het bedrijfsleven omdat ze daar flink meer kunnen verdienen (en niet het economische offer willen brengen om de wereld te helpen).
Uit een onderzoek: master in business verdient in het bedrijfsleven $400.000, directeur van een $5m medisch goed doel $232.000 en van een honger goed doel $84.000. Je kan er dus niet vanuit gaan dat iemand die 400.000 kan verdienen 80% van het salaris gaat opofferen om voor een goed doel te werken. Het is goedkoper om elk jaar 100.000 aan het goede doel te doneren (en daarover belastingvoordeel krijgen), een filantroop te zijn, en in een bestuur te zitten van het goede doel die vervolgens de weinig verdienende directeur aanstuurt (en vervolgens meer macht en invloed heeft en geliefd is vanwege zijn filantropie).
2. Adverteren en marketing
In het bedrijfsleven wordt veel geld uitgegeven aan marketing zolang dat meer sales oplevert dan het kost. Maar bij een goed doel mag het geld niet naar reclame gaan, dat moet naar de hulpbehoevenden. Maar geld wat in reclame gestopt wordt, kan vervolgens veel grotere donaties opleveren.
3. Risico nemen voor nieuwe geldstromen
Disney mag een film maken voor 200 miljoen dollar die vervolgens flopt, maar als je als goed doel investeert en dit geld niet terug verdient voor het goede doel, dan krijgt het goede doel een slechte reputatie. Wanneer mislukking dus geen optie is, dan kun je ook niet innoveren. Zonder innovatie niet meer inkomsten en dus geen groei en als je niet groeit kun je geen grote sociale problemen oplossen.
(Marktaandeel van goede doelen in Amerika is de laatste 40 jaar stabiel 2% van het BBP)
4. Tijd
Amazon heeft de eerste zes jaar geen winst uitgekeerd aan hun investeerders, zij wisten dat ze geduldig moesten zijn om op lange termijn marktaandeel te krijgen. Maar als een goed doel zes jaar lang geen hulpbehoevende helpt maar alles uitgeeft aan groeien, dan is de wereld te klein.
5. Winst
In het bedrijfsleven kun je winst uitkeren om weer investeerders aan te trekken voor nieuwe ideeën. Dit gebeurt niet in de non-profit sector.
Als je deze vijf dingen optelt:
-je kunt geen geld gebruiken om goede mensen in te huren
-je kunt niet goed adverteren om aan nieuwe donateurs te komen
-je kunt niet dezelfde risico's en tijd nemen als in het bedrijfsleven
-je hebt geen toegang tot de aandelenmarkt om je goede doel te financieren
De laatste 50 jaar zijn er in Amerika 144 goede doelen geweest die meer dan $50m per jaar hebben omgezet, maar ruim 46.000 bedrijven is dat gelukt. Er zijn grote sociale problemen, maar de goede doelen kunnen niet opschalen om die problemen te kunnen tackelen.
Dit komt voort uit het verleden, van het puriteinse geloof. De puriteinen kwamen om veel geld te verdienen, maar ze waren ook calvinisten en leerden om zichzelf te haten voor het feit dat ze zoveel geld verdienden (want dat was het pad naar de hel). Liefdadigheid was de oplossing, zo konden ze boete doen voor hun zonden. Dus hoe kon je winst maken met liefdadigheid als dit nou juist de boete was voor geld verdienen?
Deze ideologie leeft nog steeds in de vraag: welk percentage van mijn donatie wordt gebruikt voor het goede doel versus de overhead kosten?
1. Het laat ons geloven dat overhead negatief is, dat het geen onderdeel is van het goede doel.
2. Het dwingt het goede doel om zonder de overhead kosten te draaien die ze juist nodig hebben om te groeien om vervolgens de overhead kosten laag te kunnen houden.
Wij hebben geleerd dat goede doelen zo min mogelijk mogen uitgeven aan overhead zoals fondsenwerving vanuit de theorie dat er dan meer geld voor het goede doel overblijft. Maar het is juist omgekeerd. Want door fondsenwerving, reclame en marketing genereert het goede doel juist een veel groter inkomen om goede dingen mee te doen en het probleem echt aan te kunnen pakken.
Dus de volgende keer dat je geld aan een goed doel wil schenken, vraag dan niet naar de overhead, maar naar de omvang van hun dromen, hoe ze hun vooruitgang meten en welke middelen ze nodig hebben om de droom uit te laten komen. De non-profit sector kan dan een enorme rol gaan spelen in het oplossen van problemen en het veranderen van de wereld.
[ Video ]
Nielojram schreef:Ik geef al geruime tijd elke maand een tientje aan deze organisatie => http://www.zwerfkattenijmuiden.nl
En einde van het jaar een geeltje aan de kerk.
Grote organisaties moeten ook geld verdienen en dan blijft er, imo, teveel aan de strijkstok hangen, denk ik.