Ik vind het wel interessant. Ik ben vanuit huis uit echt zwaar liberaal. Maar dat begon te knagen toen ik zelf ziek werd tijdens mijn studie, en ik nergens aan kon kloppen voor financiele compensatie (ook niet bij mijn ouders) en daardoor lang niet heb kunnen studeren. Doei glansrijke carrière van iemand die tot dat moment vrij hoog scoorde op schaal van de zeven vinkjes.
Voor mijzelf ben ik toen tot de conclusie gekomen dat écht ieder mens recht heeft op .1 een dak boven zijn hoofd, .2 onderwijs én .3 medische zorg (tot op bepaalde hoogte. Andere discussie. Maar een miljoen uitgeven om een leven een jaartje te rekken vind ik waanzin
) . Alle andere luxe in het leven moet je maar gewoon je handen voor uit de mouwen steken.
Da's in het beginsel natuurlijk een heel mooi principe. Alleen als een simpele eensgezinswoning 5 ton kost in de randstad, en onderwijs 2200 euro per jaar, en we meer mensen in de medische zorg nodig hebben dan er mensen zijn dan wordt dat beginsel een heel moeilijk verhaal.
Waarom? Omdat je simpelweg er niet meer komt met je handen uit de mouwen steken. Er zijn ouders die geen studie voor hun kinderen kunnen betalen. Er zijn HEEL veel mensen (ook hoogopgeleide mensen met een fulltime baan) die geen huis kunnen betalen. En in de zorg lopen we tegen een mega personeelstekort aan. Tegelijkertijd is er ook een groep die extreem profiteert van juist deze ontwikkelingen (omdat hun huis 3x over de kop is gegaan, of ze door bv. een geërfde woning een extreem riante erfenis ontvangen). En dat is waar we wat mij betreft dus echt de verkeerde kant op gaan. Hard werken beloont niet meer. Een huis hebben wel. En als je meerdere huizen hebt hoef je je helemaal geen zorgen meer te maken.
Hoe je dat op moet lossen weet ik niet. Wat ik wel weet is dat het niet helpt om de mensen die dat vermogen hebben evenveel te geven als de groep die het niet heeft. Wat je eigenlijk wil is die "kansarme" groep de middelen geven om wél een studie of beroepsopleiding te kunnen volgen, een huis te kopen en het rendabel te maken om in de semi-overheid (zorg) te gaan werken. Die kosten kunnen we als maatschappij alleen maar dragen door het geld weg te pakken van de groep die dat kan missen.
Is dat oneerlijk? Best wel. Maar als je niet kan studeren omdat je papa en mama zich krom betalen aan een particuliere huurwoning is dat misschien nog wel oneerlijker. En bovendien onwenselijk, omdat je een extreem uniforme groep maatschappelijk succesvolle mensen krijgt (lees: de zeven vinkjes).
Oftewel. Ik vind niet dat rijke(re) mensen minder toeslagen of compensatie verdienen. Sterker nog, in een ideale wereld wordt hard werken en het hebben van een goed idee tot in de hemel beloond, en ben je de sjaak als je op je gat zit en onterecht je hand ophoudt. Echter kunnen we dat beginsel niet werkend krijgen als we geen middelen creëeren voor de onderkant van de samenleving om juist die onderkant te kunnen ontsnappen.
De gevolgen daarvan kunnen op individueel alleen knap banketstaaf uitpakken. Als jij net diegene bent die je hele leven in het teken heeft gesteld in het ontstijgen van je lage maatschappelijke klasse (en alles weer mag inleveren) of als het geld terecht komt bij mensen die gewoon lui zijn en hun hand ophouden. Maargoed. Hoe banketstaaf ook, lijkt me dat alsnog wenselijkere dan een soort kastensysteem creëeren waarbij je bij je geboorte al zeker weet dat je je armoede nooit zal kunnen ontstijgen, of je rijkdom nooit zal kunnen verliezen.
Geplaatst: 21-09-22 13:30 
lekker op een houtje bijten. 
. Mensen wegkopen bij een bedrijf dat mensen nodig heeft. En het voor meer geld doorverkopen via een handvol tussenpersonen, die dus maatschappelijk niets bijdragen, buiten belasting om). 
