Sinds ik ben geëmigreerd valt me steeds vaker een bepaalde verschijning op. In Nederland moet altijd alles maar kunnen, mogen en gezegd worden. Ook lijkt het wel of nóg erger is geworden sinds het corona virus de wereld in zijn macht heeft. Er zijn mensen die wellicht wat bangig zijn en graag de regels opvolgen, resultaat: “Jullie zijn schapen die naar de slachtpalen geleid worden!” Er zijn mensen die niks te maken willen hebben met de regels en het gehele virus, resultaat: “Jullie zijn conspiracy theorists!”
Zo zijn er natuurlijk honderden voorbeelden te bedenken, en de volgende schut ik zo eventjes uit mijn mouw:
“Als je niet [a] en [b] voor je kinderen doet ben je een slechte moeder!”
“Als je thuis blijft bij de kinderen ben je dom en niet bezig met je toekomst!”
“Als je werkt en de kinderen bij de BSO dropt moet je geen kinderen nemen!”
“Een mondkapje is een muilkorf!”
“Rutte bakt er niks van!”
“Mensen zijn preuts!”
“Mensen kleding zich te bloot!”
“Ik moet gewoon kunnen zijn wie ik ben en de rest moet zich maar aanpassen!”
“Ga terug naar je eigen land!”
“Wat een kansenpareltjes zijn het toch!”
“Wees blij dat jouw wieg in Nederland stond!”
“Borstvoeding moet overal kunnen!”
“Borstvoeding moet je bedekken!”
Zo kan ik er nog wel tig opnoemen die met enige regelmaat voorbij komen, maar uiteindelijk komt het allemaal op hetzelfde neer:
“Ik heb recht op mijn vrijheid van meningsuiting dus ik zeg lekker wat ik wil, tegen wie ik het wil, wanneer ik het wil!”
Ik vraag me vooral af hoe lang deze trend zich nog blijft voortzetten? Wanneer krijgen mensen er eens genoeg van om altijd maar hun ongepoetste mening in iemand anders’ gezicht te schuiven? Regelmatig zie ik dat de verschillende kampen dit wegschuiven onder de noemer ‘discussie’, terwijl dit overduidelijk geen discussies zijn. Dit is puur het opdringen van jouw mening en het niet open staan voor andere argumenten. Soms lijkt het of men probeert de ander zo te overdonderen met hun klipharde mening dat zij blind zijn voor de (eventuele) schade wat aangericht kan worden.
Ik ben uiteraard vóór de vrijheid van meningsuiting en de Nederlanders zijn er zo trots op dat ze zo ‘direct en recht voor z’n raap’ zijn, maar wanneer is het genoeg? Waarom zijn mensen trots op hun ‘brutaliteit’? Wanneer is er zo’n verdeeldheid tussen verschillende kampen dat het onoverbrugbaar wordt?
Ik ben benieuwd naar jullie opinie

Groetjes,
Marije