Bokt.nl

IsabelleN schreef:

Waren gisteren uit eten, prachtig groot terras aan het water.
Diverse kleine peuters raceten rond zodat de serveersters bijna over de kop sloegen met hun zware dienbladen. Ze renden tussen de tafels door met hun snotkokers.
Wat deden de ouders: niks! Zaten op hun telefoon of met hun neus in een wijnglas. Toen een serveerster vroeg of het kind niet steeds op de trap kon gaan zitten kreeg ze een grote bek van zo'n vader! Dus idd: we klagen over de jeugd, maar de opvoeders zijn de oorzaak.
(Wij hebben onze 4 kids destijds gewoon geleerd op hun stoel te blijven zitten....)

elnienjo schreef:

IsabelleN schreef:

Waren gisteren uit eten, prachtig groot terras aan het water.
Diverse kleine peuters raceten rond zodat de serveersters bijna over de kop sloegen met hun zware dienbladen. Ze renden tussen de tafels door met hun snotkokers.
Wat deden de ouders: niks! Zaten op hun telefoon of met hun neus in een wijnglas. Toen een serveerster vroeg of het kind niet steeds op de trap kon gaan zitten kreeg ze een grote bek van zo'n vader! Dus idd: we klagen over de jeugd, maar de opvoeders zijn de oorzaak.
(Wij hebben onze 4 kids destijds gewoon geleerd op hun stoel te blijven zitten....)

Als serveerster heb ik er een keer eentje pootje gelapt, toen werden ze wel aan tafel geroepen en moesten ze eindelijk blijven zitten van hun ouders. Maar goed, dat is 30 jaar geleden. De huidige generatie 'opvoeders' zou wellicht de serveerster laten ontslaan omdat 'Vlindertje' of 'Stormpje' gevallen was.

pien_2010 schreef:

Zoals vorige schrijfster wonen wij ook in een heel dun bevolkt gebied.

We zoenen elkaar als we elkaar ontmoeten, in winkels, restaurants of andere plekken zoals bij de kassa en maken een klein praatje. Iedereen vindt het heel erg normaal dat er dan eventjes gewacht moet worden. Geen enkel probleem is dat. Hier hebben de mensen tijd voor elkaar.

Vorige week kwam een vriend van ons gehaast de winkel binnen. Liep op me af, gaf 3!! klinkende kussen (hier ben ik inmiddels gewend aan 2 kussen) en liep gelijk door. Het was bijna agressief zo snel en gehaast ging dat met de buik vooruit . Ik schrok me rot en vond het echt onbeleefd, en realiseerde me toen, dat ik hier al aardig geïntegreerd ben zo na 7 jaar en hij woont hier pas en heeft nog steeds haast en is nog 100% Nederlander.

Ooit in Nl diezelfde situatie meegemaakt. Ik stond rustig te wachten bij de kassa en had het eigenlijk niet eens door, zo gewend ben ik het. Word ik vinnig op mijn schouders getikt door iemand die behoorde bij een groepje bejaarden. Of ik niet de mevrouw voor me eens een zetje kon geven om op te schieten. Ik schrok er gewoon van want ik stond lekker te chillen op mijn plekje. Dus ik stomverbaasd, zie de leeftijd van de mensen en maakte de opmerking: "ik hoef niet meer naar mijn werk en volgens mij jullie ook niet. Dus ik sta hier prima en ik vind het gezellig dat de kassière en haar bekende eventjes een praatje maken". Die lui achter mij ontploften helemaal. Wat ik wel niet dacht en zij konden net zo goed activiteiten hebben die belangrijk zijn als mensen met een baan. Ik moest er zo om lachen zei: "sorry, maar ik ga hier echt niet in mee, daarvoor is het leven veels te gezellig". Bij het afrekenen kreeg ik een stiekem knipoogje van de kassière die blijkbaar het allemaal had meegekregen.

Het begint na Orléans als we terug rijden naar Nl. De flitslichten op l'autoroute, het getoeter. Bij Parijs is het al wat agressiever . Antwerpen is nog erger , maar Nederland kent er ook wat van.

Toch vind ik over het algemeen de mensen in Nederland in de winkels, in het verkeer heel vriendelijk. Maar de stress is voelbaar aanwezig.
Als ik een week in Nederland ben dan vertrek ik doodmoe weer naar huis.
Ik ben doodmoe van overal al dat licht (hier is het pikke donker), overal geluid cq lawaai, hier is het de hele dag doodstil. Overal die volgepakte wegen (hier niet), overal zijn mensen en ik moet opletten dat ik niet onder een fiets looop, want ik ben het totaal ontwend dat iedereen fietst in een grote stad of buiten. Nergens kun je meer wandelen zonder iemand tegen te komen. Als we hier iemand tegen komen staan de paarden stokstijf stil van schrik , is nu 3x gebeurd in 7 jaar want meestal kun je hier uren buiten rijden, lopen, fietsen zonder iemand tegen te komen als je de grotere wegen mijdt.

Zoals van de week met een etentje met vrienden, liggen we later allemaal naar de lucht te kijken naar de strakke sterrenhemel. Zo gezellig. Het was 00.30 uur en we zagen vallende sterren etc. Gelijk goed voor nieuwe woorden in het Frans.
In Nederland, het kan echt niet anders, is er altijd bewolking of luchtvervuiling in de lucht. De kwaliteit van de lucht is echt slecht, maar dat merk je pas als de lucht schoon is waar je in leeft. Uiteraard wordt daar niet over gesproken of zo min mogelijk. Ook daar worden mensen moe en geïrriteerd van.

Sunnda schreef:

elnienjo schreef:

Wij kunnen ons ook niet terugtrekken. Als je iets moet (boodschappen, werken, ziekenhuis etc) zul je de altijd overdrukke weg op moeten en je tussen de massa moeten begeven.
En het merendeel van de mensen heeft niet de luxe vrijstaand in de natuur te kunnen wonen.
Overlast van buren loopt op door gillende kinderen of mensen die keihard muziek willen draaien.
Er valt niet veel meer te vluchten. Tenzij je de jackpot van de staatsloterij wint.

Wat een aanstellerij.
Ja boodschappen doen doe je met anderen, wat dacht jij dan. Een privesupermarkt? Een prive ziekenhuis.
Verder kun je in nederland prima rustig wonen en stervensgoedkoop.
Maar die locaties wil weer niemand wonen. (Noorden van het land, omgeving ommen enz.) Tja, keuzes maken heet dat.
Ook in Bulgarije, Finland, delen vab Belgie en frankrijk kun je spotgoedkoop een huis kopen en kom je bijna niemand tegen in de buurtsuper..

Alles kan, als je maar echt wilt.
Maar de meeste mensen waarderen de luxe van nederland toch wel zodanig dat ze liever hierblijven en zeuren.

elnienjo schreef:

Wij kunnen ons ook niet terugtrekken. Als je iets moet (boodschappen, werken, ziekenhuis etc) zul je de altijd overdrukke weg op moeten en je tussen de massa moeten begeven.
En het merendeel van de mensen heeft niet de luxe vrijstaand in de natuur te kunnen wonen.
Overlast van buren loopt op door gillende kinderen of mensen die keihard muziek willen draaien.
Er valt niet veel meer te vluchten. Tenzij je de jackpot van de staatsloterij wint.

Matheno schreef:

elnienjo schreef:

Wij kunnen ons ook niet terugtrekken. Als je iets moet (boodschappen, werken, ziekenhuis etc) zul je de altijd overdrukke weg op moeten en je tussen de massa moeten begeven.
En het merendeel van de mensen heeft niet de luxe vrijstaand in de natuur te kunnen wonen.
Overlast van buren loopt op door gillende kinderen of mensen die keihard muziek willen draaien.
Er valt niet veel meer te vluchten. Tenzij je de jackpot van de staatsloterij wint.

Het kán wel, alleen niet in de randstad.
Ik woon prachtig in de polder. Naast mijn huis 3km akker en zelf een bostuin van zo'n 1500m2, en dat alles voor de helft (misschien wel kwart) van de prijs van een gemiddelde rijtjeswoning in de randstad.

Dichtstbijzijnde supermarkt is 8km, maar de weg er naartoe is heerlijk rustig, en de supermarkt zelf ook niet overvol. Mensen knikken en zwaaien nog en zeggen vriendelijk gedag tegen elkaar zonder meteen een nare reactie terug te krijgen, of dat het aangezien wordt voor flirten.
Na mijn werkdag in de stad vind ik het héérlijk om weer terug te rijden naar "de normale wereld".

verootjoo schreef:

Ja dat klopt, maar wat ik wilde zeggen is dat het niet ‘moeten’ is om inde stad te wonen, maar dat veel mensen dat graag willen.
Huizen in the middle of nowhere voor zover dat mogelijk is in NL zijn altijd nog veel goedkoper dan hartje grote stad of überhaupt de randstad.

pien_2010 schreef:

Zoals vorige schrijfster wonen wij ook in een heel dun bevolkt gebied.

We zoenen elkaar als we elkaar ontmoeten, in winkels, restaurants of andere plekken zoals bij de kassa en maken een klein praatje. Iedereen vindt het heel erg normaal dat er dan eventjes gewacht moet worden. Geen enkel probleem is dat. Hier hebben de mensen tijd voor elkaar.

Vorige week kwam een vriend van ons gehaast de winkel binnen. Liep op me af, gaf 3!! klinkende kussen (hier ben ik inmiddels gewend aan 2 kussen) en liep gelijk door. Het was bijna agressief zo snel en gehaast ging dat met de buik vooruit . Ik schrok me rot en vond het echt onbeleefd, en realiseerde me toen, dat ik hier al aardig geïntegreerd ben zo na 7 jaar en hij woont hier pas en heeft nog steeds haast en is nog 100% Nederlander.

Ooit in Nl diezelfde situatie meegemaakt. Ik stond rustig te wachten bij de kassa en had het eigenlijk niet eens door, zo gewend ben ik het. Word ik vinnig op mijn schouders getikt door iemand die behoorde bij een groepje bejaarden. Of ik niet de mevrouw voor me eens een zetje kon geven om op te schieten. Ik schrok er gewoon van want ik stond lekker te chillen op mijn plekje. Dus ik stomverbaasd, zie de leeftijd van de mensen en maakte de opmerking: "ik hoef niet meer naar mijn werk en volgens mij jullie ook niet. Dus ik sta hier prima en ik vind het gezellig dat de kassière en haar bekende eventjes een praatje maken". Die lui achter mij ontploften helemaal. Wat ik wel niet dacht en zij konden net zo goed activiteiten hebben die belangrijk zijn als mensen met een baan. Ik moest er zo om lachen zei: "sorry, maar ik ga hier echt niet in mee, daarvoor is het leven veels te gezellig". Bij het afrekenen kreeg ik een stiekem knipoogje van de kassière die blijkbaar het allemaal had meegekregen.

Het begint na Orléans als we terug rijden naar Nl. De flitslichten op l'autoroute, het getoeter. Bij Parijs is het al wat agressiever . Antwerpen is nog erger , maar Nederland kent er ook wat van.

Toch vind ik over het algemeen de mensen in Nederland in de winkels, in het verkeer heel vriendelijk. Maar de stress is voelbaar aanwezig.
Als ik een week in Nederland ben dan vertrek ik doodmoe weer naar huis.
Ik ben doodmoe van overal al dat licht (hier is het pikke donker), overal geluid cq lawaai, hier is het de hele dag doodstil. Overal die volgepakte wegen (hier niet), overal zijn mensen en ik moet opletten dat ik niet onder een fiets looop, want ik ben het totaal ontwend dat iedereen fietst in een grote stad of buiten. Nergens kun je meer wandelen zonder iemand tegen te komen. Als we hier iemand tegen komen staan de paarden stokstijf stil van schrik , is nu 3x gebeurd in 7 jaar want meestal kun je hier uren buiten rijden, lopen, fietsen zonder iemand tegen te komen als je de grotere wegen mijdt.

Zoals van de week met een etentje met vrienden, liggen we later allemaal naar de lucht te kijken naar de strakke sterrenhemel. Zo gezellig. Het was 00.30 uur en we zagen vallende sterren etc. Gelijk goed voor nieuwe woorden in het Frans.
In Nederland, het kan echt niet anders, is er altijd bewolking of luchtvervuiling in de lucht. De kwaliteit van de lucht is echt slecht, maar dat merk je pas als de lucht schoon is waar je in leeft. Uiteraard wordt daar niet over gesproken of zo min mogelijk. Ook daar worden mensen moe en geïrriteerd van.