Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-08-19 11:59

Re: de korte lontjes van tegenwoordig

Geplaatst: 01-08-19 11:59

Als letterlijk 700.000 mensen uit de randstad denken, kom we gaan in Friesland werken, is dat niet realistisch.
Als we alle werkgelegenheid eerlijk over het land verdelen dan is er geen plaats meer voor akkerbouw. Dat zou het bestemmingsplan ook nooit toelaten.

Voor mensen die echt willen en ook enigszins de middelen hebben is er altijd een oplossing. Maar voor heel veel mensen is het vinden van een woning al serieus een probleem, helemaal als ze geen vast of betrouwbaar inkomen hebben.

**Geplaatst**: 01-08-19 13:55

Re: de korte lontjes van tegenwoordig

Geplaatst: 01-08-19 13:55

Toch jammer dat de hele discussie van korte lontjes is verzand in een randstad versus platteland discussie. In dorpen heb je ook gewoon mensen met korte lontjes en in drukbevolkt steden wonen ook super chille mensen die nooit van de leg raken. De discussie is hierdoor nu zo doodgelopen en dat vind ik wel echt jammer.

**Geplaatst**: 01-08-19 14:33

Geplaatst: 01-08-19 14:33

Sizzle schreef:
Ik maak me wel toenemend zorgen om de uitval die ik links en rechts zie van burn-outs, langsurige depressies, blijvend arbeidsongeschikt door stress. Mensen die doordraaien in hun burn-out en anderen iets aandoen.
Af en toe vraag ik me af of dat langzaam de norm aan het worden is dat je vroeger of later uitvalt door stress.
<KNIP>.....

Het lijkt er verdacht veel op. Op mijn afdeling ben ik letterlijk de enige van 5 personen die in de afgelopen 5 jaar geen burnout heeft gehad. En als je de individuele gevallen bekijkt van mijn collega's dan denk ik 'OK, je staat nu wel serieus onder druk a.g.v. ziekte of relatiecrisis of naderend overlijden van een familielid.....maar wat voegt dat thuis blijven nou toe aan het verhaal?'. Dat bedoel ik dan niet eens als verwijt maar ik vraag het me echt af.

**Geplaatst**: 01-08-19 15:08

Re: de korte lontjes van tegenwoordig

Geplaatst: 01-08-19 15:08

Dat thuis blijven voegt niks toe maar je kunt soms gewoonweg niet meer. Geen energie meer om zelfs maar je bed uit te komen of aan te kleden weet ik helaas uit ervaring.

Ook ik merk steeds meer agressie in mijn beroep als verpleegkundige. Het lijkt wel of mensen je standaard verkeerd begrijpen en zich aangesproken voelen als je iets zegt. Alsof bijna alles negatief benaderd wordt. Heel lastig. En idd ook veel uitval op het werk waaronder ik zelf dus ook 2 jaar geleden.

**Geplaatst**: 01-08-19 15:13

Geplaatst: 01-08-19 15:13

Cowboy55 schreef:
Sizzle schreef:
Ik maak me wel toenemend zorgen om de uitval die ik links en rechts zie van burn-outs, langsurige depressies, blijvend arbeidsongeschikt door stress. Mensen die doordraaien in hun burn-out en anderen iets aandoen.
Af en toe vraag ik me af of dat langzaam de norm aan het worden is dat je vroeger of later uitvalt door stress.
<KNIP>.....

Het lijkt er verdacht veel op. Op mijn afdeling ben ik letterlijk de enige van 5 personen die in de afgelopen 5 jaar geen burnout heeft gehad. En als je de individuele gevallen bekijkt van mijn collega's dan denk ik 'OK, je staat nu wel serieus onder druk a.g.v. ziekte of relatiecrisis of naderend overlijden van een familielid.....maar wat voegt dat thuis blijven nou toe aan het verhaal?'. Dat bedoel ik dan niet eens als verwijt maar ik vraag het me echt af.

Nou, ik heb dus zelf ook geen burn-out gehad, maar ken iemand die er wel een heeft. Zo iemand van wie je het nooit zou verwachten, iemand die altijd alle ballen perfect in de lucht kon houden. Die alles aankon, groot gezin, werk, studie, veel vrijwilligerswerk, iemand voor wie het nooit te veel was als je iets vroeg.
Maar die is dus helemaal ingestort, en kón niet meer. Van de een op andere dag. Niet meer op haar benen staan, niet uit bed komen, niks zinnigs zeggen, niet naar plekken met veel mensen. Is naar de HA gebracht en die constateerde een burn-out.

En dat thuisblijven voegt dus niet wat toe, maar als je niks anders meer kan dan levenloos voor je uit staren op de bank, wat moet je dan...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-08-19 16:43

Geplaatst door de TopicStarter : 01-08-19 16:43

Vala schreef:
Ook ik merk steeds meer agressie in mijn beroep als verpleegkundige. Het lijkt wel of mensen je standaard verkeerd begrijpen en zich aangesproken voelen als je iets zegt. Alsof bijna alles negatief benaderd wordt. Heel lastig. En idd ook veel uitval op het werk waaronder ik zelf dus ook 2 jaar geleden.

Ik weet wat voor agressie jij meemaakt, maar ik heb wel wat gezien bij mijn opa en oma toen zij in een verzorghuis zaten. Zij kregen bepaalde medicijnen niet die ze nodig hadden. Ze werden pas rond de middag uit bed gehaald. Dat soort nalatigheid. Natuurlijk komt dat door onderbezetting en doen de zusters/broeders waarschijnlijk zoveel ze kunnen, maar je ziet wel je vader en moeder slecht behandeld worden. Mijn vader ging regelmatig heen om stennis te maken, want dan werden er ineens WEL dingen geregeld. Dan kon er ineens wel direct een taxi/rolstoel/eten geregeld worden, werd eindelijk die vieze wond schoongemaakt etc. Dus dat kwam wel over als: je MOET ruzie maken hier, anders worden je ouders verwaarloosd. Op veel plekken in de zorg kom je dit soort dingen tegen helaas.

**Geplaatst**: 01-08-19 17:41

Re: de korte lontjes van tegenwoordig

Geplaatst: 01-08-19 17:41

Vervelende situatie. Gaat zoals het er nu voorstaat alleen maar gekker worden want er is binnenkort niemand meer te krijgen voor de zorg. En dan gaan zaken alleen maar meer escaleren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-08-19 22:40

Re: de korte lontjes van tegenwoordig

Geplaatst door de TopicStarter : 01-08-19 22:40

Ik snap wel dat niemand nog als verpleger wil werken, met de huidige werkdruk en zielige salarissen

**Geplaatst**: 01-08-19 22:54

Geplaatst: 01-08-19 22:54

Mee eens, niet alleen verpleegsters, de gehele gezondheidszorg is dadelijk kapot omdat ze er maar vanuit blijven gaan dat mensen in de zorg te lief zijn.
Mijn partner heeft ook zojuist zijn baan in de zorg opgezegd omdat het te gek werd.
Vaak vind ik het ook echt onverantwoord als ik dingen hoor als een 12 uur dienst op de noodafdeling en dan loopt het uit tot 14 uur en die gehele dienst geen tijd gehad om even iets te eten. Ook geen tijd gehad voor de administratie dus de Zondag nog even een paar uurtjes buiten het rooster werken om de achterstand weg te werken. Zulke mensen stappen dan met een beetje pech vervolgens ook in de auto met hun zwaar vermoeide lijf

**Geplaatst**: 02-08-19 08:49

Geplaatst: 02-08-19 08:49

antje_vip schreef:
Ik snap wel dat niemand nog als verpleger wil werken, met de huidige werkdruk en zielige salarissen

En de korte lontjes van de mensen.

Dat begint soms hier al op Bokt met de uitroep "op je strepen staan bij de arts" "NU de hap bellen en eisen dat je geholpen word" etc etc.

**Geplaatst**: 02-08-19 08:53

Geplaatst: 02-08-19 08:53

Cowgirl schreef:
antje_vip schreef:
Ik snap wel dat niemand nog als verpleger wil werken, met de huidige werkdruk en zielige salarissen

En de korte lontjes van de mensen.

Dat begint soms hier al op Bokt met de uitroep "op je strepen staan bij de arts" "NU de hap bellen en eisen dat je geholpen word" etc etc.

Nou idd...

Werken in de zorgsector is niet altijd tof met al die mensen die het beter weten omdat ze wat rondgegoogled hebben.
Of dimdammen of iets wel of niet vergoed wordt... Heb ik net uitgelegd dat er geen indicatie meer is voor fysiotherapie (omdat het heel goed gaat, er geen behandelbare factoren meer zijn) en ik de behandeling ga afsluiten, gaan ze de verzekering bellen of dat waar is. Zegt verzekering doodleuk; neeee, wordt gewoon vergoed hoor.
Ja, m’n ass. Als ik controle krijg en behandel terwijl er niks te behandelen is ben je ook mooi de dikke pineut.

**Geplaatst**: 02-08-19 08:59

Geplaatst: 02-08-19 08:59

Zou een klein deel van het probleem opgelost kunnen worden door een beperkt gebruik van sociale media? Door meer in contact te staan met de natuur? En door een kleine cursus 'wendbaarheid en weerbaarheid'?
Ik vraag het me soms af.

**Geplaatst**: 02-08-19 09:01

Geplaatst: 02-08-19 09:01

SETEFURII schreef:
Door meer in contact te staan met de natuur?

Leuk en interessante vraag. Zou zomaar eens kunnen. Ik merk in ieder geval dat het goede slapen hier→ geen geluid, zowel van mezelf als van anderen het stress niveau enorm omlaag haalt. Het leven in de stilte, in de natuur, een leven met een lager tempo, helpt mij in ieder geval zeer zeker en zoals ik zie ook mijn gasten.

**Geplaatst**: 02-08-19 09:17

Geplaatst: 02-08-19 09:17

In het begin van het topic kwam het woordje geduld ter sprake en ik denk dat dat toch wel een grote oorzaak is van korte lontjes. Veel kinderen vragen/eisen tegenwoordig iets wat er dan vaak meteen komt. Die nieuwe telefoon/sneakers/jeans vul maar in. En alles word op het net gepromoot door fb insta want je wil ook datgene wat de hippe instagrammers laten zien.Vroeger ging dit proces veel langzamer, een nieuwe jeans kopen was een feest omdat je dan met je vriendinnetje naar de grote stad ging om echt te winkelen met het geld wat je gespaard had van je verjaardag en het beetje wat je van je ouders meekreeg. En ook dan zocht je die broek uit die het populairste meisje op school droeg. Een kind geduld leren komt vaak niet meer voor, en krijgt het dan niet wat hij wil dan is het frustratielevel hoog. Een gedeelte van de bevolking voed zijn kinderen zo op, ouders willen geen gezeur want ze jagen vaak zelf de nieuwe auto/tv/iPhone na.
Kort gezegd ,veel kinderen accepteren geen nee meer en dat is zeer zorgwekkend voor de generaties die nog gaan komen.

**Geplaatst**: 02-08-19 13:31

Geplaatst: 02-08-19 13:31

bigone schreef:
Kort gezegd ,veel kinderen accepteren geen nee meer en dat is zeer zorgwekkend voor de generaties die nog gaan komen.

Klopt en dat is al een generatie aan de hand. Toen ik kleine kinderen had zag je dit al heel veel om je heen.

Voorbeeld, na een dag veel zeuren om van alles en nog wat.
Als klap op de vuurpijl zat de tiener van mijn vriendin in de auto te zeuren om een ander paard :oo

. Mijn dochter die ook niet al te zeer enthousiast was van Hercule als het ging om haar wedstrijd ambities (lees barokke merens die dressuur niet leuk vond) zat naast haar. Mijn vriendin was twee verdiener, ik alleen verdiener vanwege alleenstaande ouder zijn. Wij (dochter en ik) liepen de krantenwijk vanwege Hercule en lease pony voor mijn zoon en andere extra's in het gezin.

Hoor ik dochter van vriendin zeggen, 'jij wilt toch ook liever een ander paard, waarom doe je danniet mee met mij?" :oo

.
Waarop mijn dochter zegt: "1. Hercule is een gezinspaardje waar mee gemend, buiten gereden wordt en door mij dressuur/ springen doet en ik zou het hem en mijn familie niet aan willen doen om van hem te scheiden. En 2. Als ik zo zou zeuren als jij en je broer om dingen, dan kreeg ik het 100% zeker niet want mijn moeder houdt niet van verwende kinderen en daarnaast moeten wij met zijn allen heel erg hard werken om Hercule binnen boord te houden en om extra dingen te doen, dus meestal kan het ook niet en dat is OK". Dan voel je als moeder je moederhart op zwellen van trots, want de kinderen waren even oud.

Daarnaast heb ik in de kinderopvang gewerkt en echt zeer, zeer veel kinderen zien passeren de afgelopen 20 jaar. Je hebt nog steeds, groepen kinderen en ouders:
1. De ouders die zielsveel van hun kinderen houden en ze een goede opvoeding geven, waarin "nee" regelmatig klinkt. Die groep is gelukkig nog steeds significant aanwezig.;
2. De ouders die zielsveel van hun kinderen houden en denken dat hun kinderen de prinsjes cq prinsesjes zijn waar de rode loper door iedereen voor uit gelegd moet worden en die vrijwel alles krijgen wat hun hartje begeerd en enorm kunnen zeuren. Vaak zijn dat de wervelwindjes die rondrennen op de terrasjes onder liefdevolle blikken van de ouders zonder enige vorm van correctie.
3. De ouders en kinderen die hier tussen in zitten.
4. De ouders met kinderen die verstandelijk wat problemen hebben waaraan je het aan de buitenkant niet kunt zien. Vaak zijn dat de kinderen die enorme scènes kunnen maken en publiek en hun ouders in moeilijke omstandigheden kunnen brengen :(:)

de ouders hebben hun handen vol om deze kinderen goed groot te krijgen en zijn vaak uitgeput. Ook zij houden zielsveel van hun kinderen.
5. Praten we verder niet over. De kinderen die het rond uit slecht hebben.

**Geplaatst**: 02-08-19 13:43

Re: de korte lontjes van tegenwoordig

Geplaatst: 02-08-19 13:43

Klopt helemaal, een van mijn kinderen was een keer getuige van een krijsend kind in de supermarkt, moeder gaf snel een zak snoep. Die van probeerde het bij de koekjes , languit op de grond. Ik liep door en drie paden verder was het over, half in paniek want waar was mama. Nooit weer gedaan.

**Geplaatst**: 02-08-19 14:00

Geplaatst: 02-08-19 14:00

bigone schreef:
Klopt helemaal, een van mijn kinderen was een keer getuige van een krijsend kind in de supermarkt, moeder gaf snel een zak snoep. Die van probeerde het bij de koekjes , languit op de grond. Ik liep door en drie paden verder was het over, half in paniek want waar was mama. Nooit weer gedaan.

Dit dus.
Mijn dochter was 3 jaar en we gingen voor nieuwe schoenen. Scènes in de winkel, echt niet OK en normaal. Dus ik zeg tegen die lieve verkoopster. Als mijn dochter normaal kan doen krijgt ze nieuwe schoenen, maar ik ga nu naar huis en haar in bed stoppen, want kindjes die zich zo gedragen zijn moe.
Onder doodse stilte en verschrikte blikken van het winkel personeel, droeg ik mijn krijsende dochter de winkel uit. Thuis liefdevol in bed gelegd (mama ik ben echt niet moe→ ikke→ dat denk ik dus wel, want alleen vermoeide kindjes gedragen zich zo in een winkel). Paar weken later nieuwe poging en nooit meer dat gedrag laten zien.

Ik dacht, mama keihard werken om voor jou schoentjes te kopen en jij zo tekeer gaan. Graag of niet. Dus ik besloot tot niet.

**Geplaatst**: 02-08-19 14:05

Geplaatst: 02-08-19 14:05

Ik was ook zo, altijd maar meer willen, altijd gehaast en jagend. En toen kreeg ik kinderen en ging parttime werken. Wat een rust! Genoeg is genoeg vind ik nu. We kunnen in een duur huis wonen, maar we maken bewust de keuze minder te werken en gewoon normaal te doen. Ik heb een moestuin, daar word ik helemaal zen van. We spreken weinig dingen af in de weekenden maar zien wel waar we zin in hebben. Ik ervaar zelden haast meer, alleen op mijn werkdagen.

Ik denk dat mensen de druk van allerlei dingen voelen en onmogelijke dingen nastreven. Kijk eens wat je hebt en geniet nou eens, dat denk ik zo vaak! Als je hoort waar kinderen alleen al heen gesleept worden in de weekenden, die krijgen ook geen moment rust.

Ik ben echt een stuk aardiger, geduldige en gezelliger geworden sinds ik tot een aantal inzichten gekomen ben.

**Geplaatst**: 02-08-19 14:13

Geplaatst: 02-08-19 14:13

Met mijn werk heb ik vaak met overheids- en andere instanties te maken (verzekeringsmaatschappijen, UWV etc.) En dan is het soms erg moeilijk om niet te ontploffen hoe ze daar met jou of met jouw klanten om gaan. Dus ik heb mezelf ingeprent: vliegen vang je met stroop, wie goed doet goed ontmoet etc. Als ik nu bel naar die instanties praat ik heel vrolijk, maak grapjes en 9 van 10 keer krijg ik dan voor elkaar wat ik wil. Terwijl ik vroeger regelmatig van kwaadheid de hoorn er op gooide (oké dat gaat tegenwoordig niet meer, heel hard op het uitknopje drukken dan).
Het werkt echt, maar ooit kost het wel moeite hoor met wat je soms tegenover je hebt.

**Geplaatst**: 02-08-19 14:23

Re: de korte lontjes van tegenwoordig

Geplaatst: 02-08-19 14:23

Ik geloof echter niet dat een jengel kind perse later ook een jengel volwassene is.
Kortaf gedrag en burnouts zijn niet voorbehouden aan prinsjes en prinsesjes.
Sterker nog, ik denk juist dat mensen die geneigd zijn tot ‚gehoorzaamheid‘ zich sneller kapot laten maken onder druk.

**Geplaatst**: 02-08-19 14:47

Geplaatst: 02-08-19 14:47

Sizzle schreef:
Sterker nog, ik denk juist dat mensen die geneigd zijn tot ‚gehoorzaamheid‘ zich sneller kapot laten maken onder druk.

Wellicht.

Volgens mij is er ooit een onderzoek geweest waarin bleek dat het vooral de perfectionisten zijn die burn out raken, daar zij altijd het uiterste vergen en niet van ophouden weten. 90% is voor hun nooit genoeg, terwijl je werk 90% doen is natuurlijk al fantastisch.

**Geplaatst**: 02-08-19 14:59

Re: de korte lontjes van tegenwoordig

Geplaatst: 02-08-19 14:59

Dat denk ik ook wel ja. Perfectionisten blijven er volgens mij ook in hun vrije tijd nog over doormalen of ze alles wel goed hebben gedaan en of het niet anders had gemoeten etc.

**Geplaatst**: 02-08-19 15:27

Geplaatst: 02-08-19 15:27

bigone schreef:
Klopt helemaal, een van mijn kinderen was een keer getuige van een krijsend kind in de supermarkt, moeder gaf snel een zak snoep. Die van probeerde het bij de koekjes , languit op de grond. Ik liep door en drie paden verder was het over, half in paniek want waar was mama. Nooit weer gedaan.

Mijn broertje ging gewoon op de grond liggen dreinen

Die mocht dus ook bijna nooit meer mee.

Ik spreek tegenwoordig soms ouders gewoon aan in de supermarkt met de vraag of ze niet eens op hun kind zouden letten. Of "goh bij ons zagen speeltuinen er toch anders uit". Maar eerlijk gezegd snap ik dat winkelpersoneel ook niet, het is gewoon zo naar voor de rest van je klanten. Toen ik een bijbaantje had in een winkel zei ik altijd wat van dat wangedrag. Sommige ouders doen dan ineens of ze wakker worden, anderen kijken chagrijnig. Vragen beantwoordde ik ook altijd gewoon, regelmatig met een ouder die zei dat het kind vervelend was. Nooit geweten dat nieuwsgierigheid en leergierigheid fout is. Juist een hele goede eigenschap imo. Wat dat betreft ben ik echt blij dan ik niet nu kind ben.

**Geplaatst**: 02-08-19 15:39

Geplaatst: 02-08-19 15:39

Oh boi oh boi.

MISSCHIEN ben ik dan de enige, maar sinds een paar jaar terug is heel het internet (social media, fora etc) echt een grote paasei geworden. Dat dan in de context van sfeer, soorten mensen, en de manier van hoe mensen met elkaar omgaan. Online, en in het echte leven.
deviantart heb ik veel tijd doorgebracht, kapot dood nu. Doder dan je overgrootmoeder, wat hetzelfde geldt voor flickr. Nou dan hebben we de normie socials zoals insta, waar alleen maar fiets op te zien zijn. ja natuurlijk zijn er ook professionele artiesten, wie keihard worden geneuqt door het algoritme.
Youtube is ook niet meer wat het geweest was met de hele apocolypse.
Nou mensen in het echt; daar zijn juist de toffe peren; die je wel moet uitzoeken tussen de 20 rotte, want daar zijn er veel van. Mogen naar mijn mening ook oprotten. Dan praat ik over mensen die totaal geen besef hebben wat ze eigenlijk doen. Die denken dat het stoer is om mensen uit te schelden, online te beledigen of per see hun lichaam moeten showen. Echt draag me weg. Wat hebben we aan dat soort mensen? We geven er alleen geld aan uit dmv belastingen. Nee ik ben geen zeikoma, juist een positief mens, maar als ik die types al zie wordt ik gewoon misselijk.

**Geplaatst**: 02-08-19 16:03

Geplaatst: 02-08-19 16:03

Carol ik ken geen een platform die jij noemt.
Ik ben op Bokt actief en dat vind ik leuk.
Op discord zit ik in een internationale groep waar we allemaal frans schrijven en zo nodig als dat niet lukt Engels. Heel erg gezellig ook, net als Bokt.
Verder kom ik nergens op social media.

Als er op Bokt iets uit de bocht dreigt te vliegen probeer ik soms wat te helpen om het weer gezellig te krijgen en als dat niet lukt ontstip ik.

Doe ik ook in het echte leven. De meeste mensen zijn aardig en gezellig. Zo nee, als ik ze niet ken draai ik me om. Ik doe eigenlijk zo min mogelijk mee aan gezeur cq negativiteit. Ik vind het zonde van mijn tijd en de energie en zonde want ik vier graag mijn leven.
Afbeelding