Babootje schreef:Sannens schreef:Dat is geen reden om je beroepsgeheim te doorbreken. Als een patiënt in de spreekkamer vertelt dat hij bijvoorbeeld iemand gedood heeft en daar trauma's van heeft waarvoor hij behandeld wilt worden, mag je als arts ook niet naar de politie rennen.
Dus ik snap de keuze van Mondriaan goed. Op het moment dat Thijs weer naar binnenliep, met bloed op zijn kleding, was er een kans dat hij de moorden gepleegd had, maar er was ook een kans dat hij met iemand anders had gevochten. Je weet het immers nooit zeker en al helemaal niet met zwaar psychiatrische patiënten.
Het feit was alleen, dat hij op dat moment weer in de instelling was en dus geen direct gevaar meer vormde voor de maatschappij. Hij was immers opnieuw opgenomen. Hij werd pas een gevaar voor de maatschappij, en er was dus pas een conflict van plichten, op het moment dat hij hem weer peerde.
En conflict van plichten is wel een reden om je beroepsgeheim te doorbreken
O houd toch op! Er was al een conflict van plichten (of hoe je het ook noemen wil) toen ze m op een gesloten afdeling plaatsten. Want waarom zou je dat dan doen? Zet m dan op een open afdeling. Ze wisten heel goed dat hij een risico was. Ik hoop echt dat ze met hun 'vergissing' kunnen leven; eigenlijk nee, ik hoop eigenlijk van niet.
Misschien moet je even je beroep vergeten en denken aan je eigen vader of moeder voor wie zo iemand een risico vormt op het moment dat jij denkt aan je beroepsgeheim
En dan überhaupt geen baan meer hebben zeker? Vergeet niet dat je door het schenden van je beroepsgeheim je ook je eigen toekomst op het spel zet.
Ik keur niet goed wat er gebeurd is, maar zoals quera al aangeeft, je kan soms gewoon geen kant op.