Nouja het probleem is dat het grootste deel fysiek niks mankeert, het zijn vooral mensen met ADD, ADHD, PDD-NOS, autisme, persoonlijkheidsstoornissen, etc. En bij veel van die denken kan je niet precies meten hoe goed je nog kan werken dus moet je die persoon maar op zn blauwe ogen geloven dat hij echt niet kan werken.
Hoe die korting gaat helpen snap ik trouwens niet zo goed, ik denk niet dat een heleboel mensen (die het wel konden) ineens full time gaan werken, daar hadden ze eerst ook geen zin in. En parttime werken heeft geen zin, dus je raakt er alleen de mensen die het echt proberen en echt niet fulltime kunnen werken mee.
Ik denk dat we beter kunnen kijken naar de nieuwe generatie en hoeveel invloed het zo enthousiast plakken van labeltjes (en de volgende speciale behandeling) heeft. Ik ben nog net opgegroeid in de tijd dat de labeltjes nog niet populair waren, een kind met ADHD was wat lastig en kreeg bij onacceptabel gedrag een draai om zijn oren, een kind met sociale beperkingen werd aangemoedigd met de anderen te spelen. En in elke klas hadden we wel een aantal van deze kinderen, (bijna) allemaal met een baan nu en een goed salaris.
Het labeltje is nu een soort excuus geworden voor slecht presteren. Het kind heeft ADHD, dus het kan dit en dit niet, en moet een speciale manier benaderd worden. Het liefst nog stoppen we ze op een speciale school waar de lat veel lager ligt. Op zich heb ik niks tegen de labeltjes hoor, ik zie bijvoorbeeld veel mensen van de oude garde, inclusief mezelf, die beter hadden kunnen presteren als ze wisten wat er 'mis' was en hoe ze ermee om moeten gaan. Máár als iemand ons gezegd had dat we vanwege ons label hoe dan ook nooit zo goed zouden functioneren als anderen hadden we nu ook in de bijstand gezeten.
Maar nu lijkt er het tegenovergestelde te gebeuren.
De scholen en ouders leren het kind dat hij niet is als de anderen en nooit zo zou kunnen presteren als anderen. Er wordt niet naar mogelijkheden maar naar onmogelijkheden gekeken.
Ik denk echt dat dit de reden is dat we steeds meer jongeren in de bijstand hebben. Waar ook nog bij komt trouwens dat de meeste bedrijven een soort van wonderwerknemer verwachten, die zoveel mogelijk en zo snel mogelijk kan werken, met zo min mogelijk pauzes en de sociale vaardigheden van een psycholoog. En die kwaliteiten moet je het liefst al bezitten als je 16 bent, als het wat langer duurt om het te leren doe je niet meer mee.