Ik kwam recent terecht op
https://lerenvancasussen.cce.nl/ en daar worden een aantal van die hele gecompliceerde situaties beschreven, en ook hoe ze (deels) doorbroken werden.
Het is heel ingewikkeld, maar de neiging om iemand te weigeren (of over te plaatsen) is soms vrij sterk, en dat lijkt voor de medewerkers het directe probleem wel op te lossen, maar voor de persoon die niet welkom is en weer een afwijzing te verwerken krijgt waarschijnlijk niet.
En wij kunnen als maatschappij die mensen niet loslaten!
Maar voor het team zelf lost het misschien ook niet zoveel op, want als een conflict zo ver gaat lijkt me dat er ook in de organisatie dingen niet lekker lopen. Die worden niet opgelost door een client te weigeren.
Dus ik zou willen dat er veel meer mogelijkheden zijn die maken dat iemand wel welkom is, en dat er gekeken wordt naar wat zo'n persoon, maar zeker ook het team, werkelijk nodig heeft, en dat dan centraal te stellen.
(Wat betreft afspraken maken: iemand moet ook het vermogen hebben om dat werkelijk ten uitvoer te brengen. Nog een steeds terugkerend thema bij die casusbeschrijvingen: dat mensen vaak makkelijk worden overschat. Ze tonen op het oog vaak meer dan ze werkelijk waar kunnen maken - ze praten bv makkelijk, of geven de sociaal gewenste antwoorden, hebben een leven lang trucs geleerd. Maar kunnen dat vervolgens emotioneel niet verwerken en in hun handelen niet tot uiting brengen. En dat geeft dan een boel teleurstelling en frustratie en onbegrip, en lijkt het alsof dingen expres gedaan worden als het eigenlijk onmacht is.)