Bokt.nl

Citaat:

Het werkt eerder averechts lijkt nu. Ik zie opmerkingen als: "hahahahahahaha, Im getting sick of this trend alredy". Het wordt niet serieus genomen heb ik het idee. Omdat, zoals hierboven is gezegd, heel veel meisjes echt zeiken om niks. En dat krijgt dan ook weer aandacht. Zo zie ik posts voorbij komen van mensen die meisjes uitlachen omdat ze #metoo hebben geplaatst, omdat er om hun nummer werd gevraagd door een jongen.

Waar zit de grens van seksuele intimidatie? Wanneer wordt het te veel of te ongemakkelijk? Wat is sociaal nog gepast of ongepast?
Ik vind het een ingewikkelde kwestie..

Janneke2 schreef:

Citaat:

Het werkt eerder averechts lijkt nu. Ik zie opmerkingen als: "hahahahahahaha, Im getting sick of this trend alredy". Het wordt niet serieus genomen heb ik het idee. Omdat, zoals hierboven is gezegd, heel veel meisjes echt zeiken om niks. En dat krijgt dan ook weer aandacht. Zo zie ik posts voorbij komen van mensen die meisjes uitlachen omdat ze #metoo hebben geplaatst, omdat er om hun nummer werd gevraagd door een jongen.

Waar zit de grens van seksuele intimidatie? Wanneer wordt het te veel of te ongemakkelijk? Wat is sociaal nog gepast of ongepast?
Ik vind het een ingewikkelde kwestie..

Ik vind dit loepezuivere voorbeelden van sexuele intimidatie.

Nu staat het iedereen vrij 'om misselijk van deze trend te zijn', maar als daar 'hahahahaha' bij wordt geschreven is het om zijn minst niet kies.
Sexueel geweld is niet iets om over te lachen.

En "zeiken om niets" - NIETS ERVAN!
Mijn lichaam is nog altijd van mij en het is mijn recht om mijn eigen grenzen te hebben, te voelen en te handhaven.

Als iemand anders over mijn grenzen gaat is dat nog altijd naar.

Vergelijk het met geluid: sommige mensen worden hels van bepaalde geluiden die een ander nauwelijks opvallen.
Voor wie 'niets hoort' is de vraag 'Waar maak je je druk om?' logisch en begrijpelijk.
Maar als iemand dan vertelt hoe naar een bepaald geluid is, hoeft dat toch echt niet in het belachelijke te worden getrokken.

En lui die je telefoonnummer vragen omdat je 'me too' hebt gemeld: verschrikkelijk. Dat is geen humor, dat zijn uiterst slechte manieren.
Dat de melding 'ook ik heb zo mijn ervaringen met sexueel grensoverschrijdend gedrag' enkel zou slaan op deze vraag lijkt mij sterk.

Inujojo schreef:

Zelfs nafluiten overschrijd de grens, want het is geen compliment. Het is een machtsuiting. Dat gaat niet om het compliment, dat gaat over het idee dat een random kerel langs de weg vindt dat hij iets te zeggen heeft over "het homp vlees" dat langsloopt. Als je er iets van zegt is het antwoord nooit "sorry, ik wilde je niet ongemakkelijk maken," maar worden ze boos. Het is immers toch maar een compliment? Je moet niet zo zeuren hoor. In hun optiek weegt hun recht om dingen te zeggen over mijn lichaam dus zwaarder dan het feit of de eigenaar van dat lichaam dat prettig vindt of niet. Nogmaals: het gaat niet om het compliment, het gaat erom dat zij vinden dat ze "recht" hebben op jouw lichaam. Dat vind ik al heel ver gaan.
Daarbij, blijft het bij nafluiten? Als vrouw kan het heel goed bedreigend voelen. Wat begon met nafluiten is bij mij ook geeindigd in mannen die mij over straat gevolgd hebben en vonden dat ze recht hadden op mijn nummer omdat zij mij aantrekkelijk vonden en worden dan boos als ik nee zeg. Het gaat weer niet om het compliment, het gaat erom dat een vrouw hen de zeggenschap ontzegt over haar lichaam. Godzijdank is het bij mij nooit meer geweest dan volgen, maar dat weet je als vrouw zijnde niet. Na een paar keer gevolgd te zijn door mensen die echt naar worden als je (op klaarlichte dag!) nee tegen ze zegt, is de eerste reactie niet als iemand je nafluit "wat een leuk compliment," maar "als ie me maar niet volgt."
"Me too" is een bewustwordingscampagne voor sexueel misbruik en de reactie die hij hoort te wekken dat het shockerend is hoeveel vrouwen aangerand, verkracht of sexueel geïntimideerd zijn. Vrouwen waarvan je dat nooit geweten hebt en wat je onder normale omstandigheden ook nooit te weten was gekomen. Dat het veel meer vrouwen overkomt dan je denkt, mensen die je liefhebt en waar je in het dagelijks leven mee omgaat zijn ooit de zeggenschap over hun lichaam verloren aan iemand die vond dat hin recht heeft op hun lichaam. Het geeft zichtbaarheid aan slachtoffers. Iedereen die daarover zegt "mensen moeten niet zo zeiken" zijn door associatie deel van het probleem.

Janneke2 schreef:

Citaat:

(...)
En om de derde reden, juist wat hier boven staat... Sexueel misbruik. Ik wil niet dat mijn ouders aangekeken worden om iets dat mij is aangedaan waar zij nooit wat aan hebben kunnen doen. Als ik #metoo plaats zonder een uitleg in het nederlands, engels, duits en italiaans heb je kans dat de zakenrelaties van mijn ouders er het zijne van denken en dat mijn ouders er op aangekeken worden

Ik respecteer je keuze en ik vind ook dat het niet over "het enkele feit nafluiten" moet gaan.

Maar juist als incestvrouw vind ik het ingewikkeld dat je deze keuze maakt.
Sexueel geweld is er in zeer veel vormen en treft ons (vrijwel) allemaal. Hoe meer dit duidelijk wordt, hoe minder jouw ouders er op aangekeken hoeven te worden.
Ook goedwillende ouders van een fijn gezin, die hun dochter netjes drie jaar karateles hebben laten volgen kunnen meemaken dat hun dochter 'me too' zegt...

Popstra schreef:

Ik ben ook vaak zat na gefloten en op mijn kont geslagen. Heb daar nooit 1 nacht wakker van gelegen om eerlijk te zijn.

Janneke2 schreef:

Tja...
Communicatie is ingewikkeld.

Het staat iedereen vrij om 'me too' op te schrijven zonder alle details te melden.

En afhankelijk van de context kan vragen om iemands telefoonnummer wel degelijk foute boel zijn.
Mishandeling is er net niet het goede woord voor - maar dat hoort geen reden te zijn om iemand uit te lachen of niet serieus te nemen.

En sowieso is het weer eens koren op de molen van "vrouwen moeten niet zeuren".

Protest daar tegen is wat mij betreft waar dit over gaat.

Janneke2 schreef:

En lui die je telefoonnummer vragen omdat je 'me too' hebt gemeld: verschrikkelijk. Dat is geen humor, dat zijn uiterst slechte manieren.

oomens schreef:

Janneke2 schreef:

En lui die je telefoonnummer vragen omdat je 'me too' hebt gemeld: verschrikkelijk. Dat is geen humor, dat zijn uiterst slechte manieren.

Volgens mij lezen wij die post anders. Ik lees dat iemand #metoo zou hebben geplaatst omdat ze door een jongen om haar telefoonnummer is gevraagd en zij dat blijkbaar seksuele intimidatie zou hebben gevonden.
Ja, dan kunnen mensen terecht reageren dat de persoon in kwestie misschien wat lange tenen heeft.

Waar heel terecht nu aandacht komt voor echte intimidatie (met de baas naar bed moeten om kans te maken op die promotie), zijn er ook heel veel mensen die de discussie vertroebelen door er allerlei 'klein leed' ("ik werd wel eens nagestaard door bouwvakkers") bij te slepen. Juist door een bestaand en ernstig probleem zo te devalueren, geef je degenen die hun gedrag echt zouden moeten veranderen, de kans om de gehele discussie af te doen als 'gezeik om niets'.

Inujojo schreef:

Zelfs nafluiten overschrijd de grens, want het is geen compliment. Het is een machtsuiting. Dat gaat niet om het compliment, dat gaat over het idee dat een random kerel langs de weg vindt dat hij iets te zeggen heeft over "het homp vlees" dat langsloopt. Als je er iets van zegt is het antwoord nooit "sorry, ik wilde je niet ongemakkelijk maken," maar worden ze boos. Het is immers toch maar een compliment? Je moet niet zo zeuren hoor. In hun optiek weegt hun recht om dingen te zeggen over mijn lichaam dus zwaarder dan het feit of de eigenaar van dat lichaam dat prettig vindt of niet. Nogmaals: het gaat niet om het compliment, het gaat erom dat zij vinden dat ze "recht" hebben op jouw lichaam. Dat vind ik al heel ver gaan.
Daarbij, blijft het bij nafluiten? Als vrouw kan het heel goed bedreigend voelen. Wat begon met nafluiten is bij mij ook geeindigd in mannen die mij over straat gevolgd hebben en vonden dat ze recht hadden op mijn nummer omdat zij mij aantrekkelijk vonden en worden dan boos als ik nee zeg. Het gaat weer niet om het compliment, het gaat erom dat een vrouw hen de zeggenschap ontzegt over haar lichaam. Godzijdank is het bij mij nooit meer geweest dan volgen, maar dat weet je als vrouw zijnde niet. Na een paar keer gevolgd te zijn door mensen die echt naar worden als je (op klaarlichte dag!) nee tegen ze zegt, is de eerste reactie niet als iemand je nafluit "wat een leuk compliment," maar "als ie me maar niet volgt."
"Me too" is een bewustwordingscampagne voor sexueel misbruik en de reactie die hij hoort te wekken dat het shockerend is hoeveel vrouwen aangerand, verkracht of sexueel geïntimideerd zijn. Vrouwen waarvan je dat nooit geweten hebt en wat je onder normale omstandigheden ook nooit te weten was gekomen. Dat het veel meer vrouwen overkomt dan je denkt, mensen die je liefhebt en waar je in het dagelijks leven mee omgaat zijn ooit de zeggenschap over hun lichaam verloren aan iemand die vond dat hin recht heeft op hun lichaam. Het geeft zichtbaarheid aan slachtoffers. Iedereen die daarover zegt "mensen moeten niet zo zeiken" zijn door associatie deel van het probleem.

Inujojo schreef:

Zelfs nafluiten overschrijd de grens, want het is geen compliment. Het is een machtsuiting. Dat gaat niet om het compliment, dat gaat over het idee dat een random kerel langs de weg vindt dat hij iets te zeggen heeft over "het homp vlees" dat langsloopt. Als je er iets van zegt is het antwoord nooit "sorry, ik wilde je niet ongemakkelijk maken," maar worden ze boos. Het is immers toch maar een compliment? Je moet niet zo zeuren hoor. In hun optiek weegt hun recht om dingen te zeggen over mijn lichaam dus zwaarder dan het feit of de eigenaar van dat lichaam dat prettig vindt of niet. Nogmaals: het gaat niet om het compliment, het gaat erom dat zij vinden dat ze "recht" hebben op jouw lichaam. Dat vind ik al heel ver gaan.
Daarbij, blijft het bij nafluiten? Als vrouw kan het heel goed bedreigend voelen. Wat begon met nafluiten is bij mij ook geeindigd in mannen die mij over straat gevolgd hebben en vonden dat ze recht hadden op mijn nummer omdat zij mij aantrekkelijk vonden en worden dan boos als ik nee zeg. Het gaat weer niet om het compliment, het gaat erom dat een vrouw hen de zeggenschap ontzegt over haar lichaam. Godzijdank is het bij mij nooit meer geweest dan volgen, maar dat weet je als vrouw zijnde niet. Na een paar keer gevolgd te zijn door mensen die echt naar worden als je (op klaarlichte dag!) nee tegen ze zegt, is de eerste reactie niet als iemand je nafluit "wat een leuk compliment," maar "als ie me maar niet volgt."
"Me too" is een bewustwordingscampagne voor sexueel misbruik en de reactie die hij hoort te wekken dat het shockerend is hoeveel vrouwen aangerand, verkracht of sexueel geïntimideerd zijn. Vrouwen waarvan je dat nooit geweten hebt en wat je onder normale omstandigheden ook nooit te weten was gekomen. Dat het veel meer vrouwen overkomt dan je denkt, mensen die je liefhebt en waar je in het dagelijks leven mee omgaat zijn ooit de zeggenschap over hun lichaam verloren aan iemand die vond dat hin recht heeft op hun lichaam. Het geeft zichtbaarheid aan slachtoffers. Iedereen die daarover zegt "mensen moeten niet zo zeiken" zijn door associatie deel van het probleem.

oomens schreef:

Waar heel terecht nu aandacht komt voor echte intimidatie (met de baas naar bed moeten om kans te maken op die promotie), zijn er ook heel veel mensen die de discussie vertroebelen door er allerlei 'klein leed' ("ik werd wel eens nagestaard door bouwvakkers") bij te slepen. Juist door een bestaand en ernstig probleem zo te devalueren, geef je degenen die hun gedrag echt zouden moeten veranderen, de kans om de gehele discussie af te doen als 'gezeik om niets'.

oomens schreef:

Janneke2 schreef:

En lui die je telefoonnummer vragen omdat je 'me too' hebt gemeld: verschrikkelijk. Dat is geen humor, dat zijn uiterst slechte manieren.

Volgens mij lezen wij die post anders. Ik lees dat iemand #metoo zou hebben geplaatst omdat ze door een jongen om haar telefoonnummer is gevraagd en zij dat blijkbaar seksuele intimidatie zou hebben gevonden.
Ja, dan kunnen mensen terecht reageren dat de persoon in kwestie misschien wat lange tenen heeft.

Citaat:

Waar heel terecht nu aandacht komt voor echte intimidatie (met de baas naar bed moeten om kans te maken op die promotie), zijn er ook heel veel mensen die de discussie vertroebelen door er allerlei 'klein leed' ("ik werd wel eens nagestaard door bouwvakkers") bij te slepen. Juist door een bestaand en ernstig probleem zo te devalueren, geef je degenen die hun gedrag echt zouden moeten veranderen, de kans om de gehele discussie af te doen als 'gezeik om niets'.

Janneke2 schreef:

Andermaal: 'wie bepaalt de grens?'
Na - staren door bouwvakkers is al weer wat lichter in mijn ogen dan nafluiten.
Maar de grens is en blijft 'wie bepaalt wat sexueel geweld is'.

Ik vind niet dat klein leed, al dan niet tussen aanhalingstekens het grotere en grootste leed ontkent.

Ik erken dat er gradaties zijn, maar aĺs een vrouw stelt dat ze iets ervaart als sexueel geweld is het beneden mijn stand om te reageren met
"Joh, stil nou maar, daar moet je je geen snars van aantrekken - nee: de andere vrouwen, die (vul het maar in) meemaken: over die vrouwen moet het gaan."
Brrrr.
Ik pas hieŕvoor, in alle toonaarden.

Citaat:

Daar mag je voor passen, maar de keerzijde is dat als we iedereen die zich gekwetst of onheus bejegend vóelt, ook daadwerkelijk als slachtoffer gaan zien, dat we dan daarmee ook de 'waarde' van slachtofferschap omlaag halen.

Janneke2 schreef:

Citaat:

Daar mag je voor passen, maar de keerzijde is dat als we iedereen die zich gekwetst of onheus bejegend vóelt, ook daadwerkelijk als slachtoffer gaan zien, dat we dan daarmee ook de 'waarde' van slachtofferschap omlaag halen.

Zo kun je idd kijken.
'Er is gezeur' en 'Dit en dat - dat is echt erg'.

Dat kan.

En een woord kan devalueren, dat klopt.

Maar ik stel dat het recht op zelfbeschikking en het recht om zelf te bepalen "of het wel groot genoeg is" gewoon bij de vrouw of man die dit wordt aangedaan ligt.

Daarmee zijn op zich wat mij betreft de nuances niet weg.


Ik trok eerder de vergelijking met geluid (of geur, of: je hebt mensen die misselijk worden als een schilderij scheef hangt).
De ene mens merkt niets, de ander nauwelijks en weer een ander heeft fikse last.
De kwestie is, hoe je hier mee omgaat.
De betere reacties zijn varianten op het thema "Goh, ik hoor persoonlijk niets/ weinig, maar rot dat jij er last van hebt."

Maar bij sexueel geweld (in de zogeheten mindere gradatie dan, ""want"" we zijn hier met beschaafde mensen onder elkaar) kan het dan toch gebeuren dat de reactie niet is "Rot, dat jij last hebt van iets dat voor mij de moeite niet is",
maar:
"Nee, om reden zus en zo mag dit voor jou de moeite niet zijn. (Associatie: denk toch aan de arme kindertjes in Afrika!)"

Dat is praten over macht - en dat is erg moeilijk voor veel mensen.

Ik kies er nadrukkelijk voor om die minieme (...want: wie bepaalt dat?) grensoverschrijdingen ook gewoon te benoemen als een grensoverschrijding.
En dus als sexueel geweld, ook al is het alleen maar een hand die een seconde te lang op je dijbeen ligt.

Jennanne schreef:

maar..kan je dan niet iedereen daarop aanspreken?
Ik geloof dat heel veel mannen/vrouwen niet eens doorhebben dat het te ver gaat. Die bedoelen het niet eens zo.