Geplaatst En waarom? Laat ik daartoe eerst het begrip eens verhelderen.
Volgens Wikipedia is tolerantie: Tolerantie of verdraagzaamheid in een sociale, culturele of religieuze context gebruikte term die de mate aangeeft waarin afwijkend gedrag of leden van bepaalde groepen niet worden gediscrimineerd ondanks hun afwijkend en door de meerderheid verwerpelijk geachte gedrag (of afwijkende meningen). Tolerantie is afgeleid van het Latijnse tolerare dat verdragen, verduren, uithouden, betekent.
Het betekent dus niets anders dan dat je geen openlijk kritiek uit op hoe diegene zich gedraagt, eruit ziet, etc. Maar van binnen heb je vaak wel een mening erover, positief of negatief. Vanbinnen oordeel je. En is dat verkeerd? Volgens velen hier, maar ook naast bokt, mag je niet meer oordelen. Bij het geven van een mening wordt bij voorbaat al de term 'Ik oordeel niet' geplaatst om geen lading kritiek over je te krijgen. Maar die kritiek... Is dat geen ordeel?
Grote voorstanders van de algehele tolerantie leven én laten iedereen leven. Nou ja, iedereen... Iedereen behalve de mensen die dat niet doen. De mensen die wel ergens hun oordeel over uiten, die worden door hen uitgekotst. Maar waarom mag iemand vanwege deze geweldige tolerantie wel weet ik veel wat voor dingen doen, maar niet zijn mening uiten? Sterker gezegd, waarom mag de een wel zijn mening uiten en de ander niet (waarin de ander degene is die in de ogen van de tolerante mensen niet tolerant is)? Dat is toch krom? Als je dan zo tolerant bent, ben je toch ook tolerant tegenover de in jouw ogen niet-tolerante mensen? Anders ben je dan toch net zo niet-tolerant als zij?
Laten we verder even inzoomen op het begrip oordelen. Van Dale geeft als definitie 'een mening geven'. Volgens de o zo tolerante mensen mag toch iedereen zijn mening geven? Maar wat pas echt interessant is: de Van Dale geeft nog een volgend begrip aan: 'het vermogen om te oordelen = verstand'. Zijn wij als mensen niet begiftigd met verstand? Afgezien van of dieren en andere organismen dit ook hebben, hebben wij het in ieder geval. Wanneer wij volgens de geweldige tolerantie niet meer mogen oordelen, verloochenen we dan niet ons verstand en sterker nog, ons mens-zijn? Het verstand stelt de mens in staat zijn mening te vormen over zaken die hem al dan niet aanstaan en hierop zijn leven in te richten. Oordelen zorgt ervoor dat wij gaan nadenken over onze omgeving, tot de conclusie komen dat bepaalde zaken ons niet aanstaan om hier vervolgens over na te denken. Hierdoor leren we onszelf kennen, om vanuit onszelf beter om te kunnen gaan met de wereld om je heen. Zonder te oordelen worden we een verstandloos, jaknikkend soort, iets wat de mens juist niet is en hem (in mijn ogen, maar dat is een andere discussie) van de rest van de natuur onderscheidt.
Kortom, in mijn ogen zorgt oordelen voor mooie dingen en is het dus helemaal niet zo slecht. Natuurlijk, je kan het zus brengen en je kan het zo brengen. Sommige manieren van reageren zijn respectloos en kunnen iemand echt kwetsen. Maar wanneer het oordeel goed onderbouwd wordt en niet denigrerend wordt, is er mijns inziens niets mis mee. Jouw overtuiging moet niet bij voorbaat superieur gezien worden aan die van de ander, dan wordt het denigrerend. Wanneer je op gelijke voet van de overtuigingen uitgaat en naar elkaar luistert, zal je daar vaak met een nieuwe overtuiging uitkomen, gebaseerd op een oordeel over de verworpen uitspraak. Daarnaast zijn de tolerantiefetijisten vaak helemaal niet zo tolerant als ze zeggen te zijn wanneer hun uitspraken nader geanalyseerd worden.
Oké, dit moest ik even kwijt. Discussie is natuurlijk welkom, maar houd er wel rekening mee dat er geoordeeld wordt
. Als ik echter geen zin heb in die discussie, respecteer dat dan ook. 
