Geplaatst Toen ik vanmorgen mijn Facebook pagina opende werd ik hier in en in droevig van. Mensen die elkaar voor van alles en nog wat uitmaken, racistische opmerkingen, mensen die anderen beoordelen of uitschelden om hun uiterlijk, gefotoshopte modellen die als 'perfect' worden neergezet, bange kindertjes tijdens de intocht van Sinterklaas in Gouda gisteren, nare opmerkingen over de foto van een aantal spelers van ons Nederlands elftal.
Ik word er zó enorm verdrietig maar ook móe van!
Waarom moeten mensen elkaar altijd veroordelen? Waarom mag niemand zijn zoals hij of zij wilt zijn? Waarom moeten we aan een ideaal beeld voldoen en waarom is de een beter dan de ander?
Soms wil ik echt op een raket naar een andere planeet stappen.
Wat doen we elkaar toch allemaal aan op deze wereld? En hoe kunnen al die mensen in de ochtend nog in de spiegel kijken en in de avond rustig in slaap vallen? Ben ik de enige die zich hier zo naar door voelt? En zijn er hier toevallig mensen die niet op Facebook zitten (misschien om deze redenen?)?
Ik zit namelijk ernstig te overwegen om mijn Facebook op non actief te zetten. Niet "verwijderen" want ik gebruik het bijvoorbeeld ook om te chatten of voor groepsevenementen als verjaardagen en kerst aan te maken.
Zijn er hier nog meer mensen die vinden dat je ongestoord je zelf zou moeten mogen zijn? En die dat ook doen?
Ik ben iemand die zich enorm aantrekt wat anderen van mij vinden en ik kan me er ook echt druk om maken als iemand mij niet mag om wat voor reden dan ook. Ik ben er mee bezig om dit los te laten, en dit lukt gelukkig al steeds beter. Misschien dat ik me daarom door bovenstaande ook zo verdrietig kan voelen.
Het is een beetje een onsamenhangend verhaal geworden, ik vind het nogal moeilijk om te omschrijven hoe ik me hier soms door voel. Soms mis ik die tijden van 'vroeger' toen we nog buitenspeelden en ons druk maakte om een kleur stoepkrijt die op was, of een vriendje dat niet kon komen buitenspelen.. De tijden van polly pocket en CD WORM dat op MS Dos draaide op de computers. De tijden van MSN en inbelverbindingen waar ik elke donderdag avond een half uurtje op mocht van mijn moeder. De tijden van boomhutten en tenten bouwen.
De wereld is echt verrot.
Sorry voor het onsamenhangende geheel, maar ik moest het even kwijt en ben heel benieuwd of er meer mensen zijn die met mij op een raket naar een andere planeet willen stappen.
- bezig om een aantal mensen te ontvolgen. Ontvrienden hoeft dan ook weer niet maar ik wil al die bende niet op mijn tijdlijn hebben. 
Ik denk dat iedereen dat gevoel van nostalgie wel eens heeft, maar dat heeft vrij weinig te maken met het huidige tijdperk; dat je op een bepaalde leeftijd stopt met boomhutten bouwen en Hamsterland spelen is een vrij algemene ontwikkeling. 
Ik zie op het pleintje tegenover mijn kamer nog zat kinderen buitenspelen. Zeker 's zomers als ze allemaal in de Vliet aan het zwemmen zijn, maar ook als het regent lopen ze regelmatig lekker buiten. 
. 
Voorlopig blijf ik dus nog in NL, maar het zou mij niks verbazen als ik over een paar jaar alsnog vertrek 
. 
ik geloof dat ik dit had kunnen schrijven. Wordt er triest van hoe iedereen maar met elkaar om gaat en met alles om zich heen. Alles gaat naar de knoppe. 
Maar je hebt helemaal gelijk hoor!