Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-11-13 23:43

Geplaatst: 29-11-13 23:43

Beetje off topic waarschijnlijk maar: Niks mis met hoogbegaafdheid, ben het zelf ook. Maar het wordt nu ineens door iedereen als DE oplossing gezien voor alle leerproblemen. Noem het hoogbegaafdheid, dan kan je er in ieder geval trots mee over het schoolplein ( met de diagnose dan). In werkelijkheid wordt je er echt niet vrolijk van en is bijna niemand echt hoogbegaafd.
De moderne kinderen zijn heel erg prikkelgericht, snel denken, zeer visueel ingesteld en individuutjes met een eigen mening (vaak gevoerd door mams en paps), alles is een discussiepunt, ze zijn mondig en stellen vragen. Omgaan met tegenslagen is steeds moeilijker en van doorzetten hebben ze vaak nog nooit gehoord. (even zwaar generaliserend, want ik weet dat dit echt niet voor alle kinderen zo is! Ik zie het echter steeds vaker().
Ouder leven hun leven via de kinderen. Zie dit in mijn familie ook. Wat iemand in zijn/haar jeugd dwars zat moet nu lost wat kost voorkomen worden. Met alle consequenties van dien. Ik heb al meerdere depressies voorbij zien komen bij kinderen va 5 jaar! Kinderen die bezwijken onder leerdruk, verwachtingen ouders en niet kunnen naleven van eigen verwachtingen.
Aan de andere kant zie ik ook weer mensen die hun hele werkende leven thuis hebben gezeten met een uitkering. Sociale fobie en nooit wat hoeven doen. Dan denk ik ook wel eens geef die mensen een schop onder hun kont en zoek passend werk! Maar ja wat is passend werk? En wordt je aangenomen met je label en je leeftijd? EN immiddels mogen we onze arbeidsmarkt delen met steeds meer nieuwe Europeanen. Die werken goedkoper dus waarom zou je dan een dure Nederlander aannemen?
Er zijn tegenwoordig zoveel dingen in de maatschappij die tegenwerken dat ik me ook wel kan voorstellen dat mensen geen zin meer hebben om zich in te spannen. Soms zou ik dan ook wel eens willen dat we een paar stappen teruggaan en het sociale vangnet meer uitkleden, maar ja dan moeten er ok heel veel andere beslissingen worden teruggedraaid en dat is nou eenmaal geen optie. HEt is inmiddels geen commerciele maatschappij meer, maar meer een prestatiemaatschappij en daarin moet je je dus zien te redden.

Laatst bijgewerkt door ikkedus op 29-11-13 23:46, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 29-11-13 23:44

Geplaatst: 29-11-13 23:44

Soms vraag ik me dit ook wel af. Zo veel mensen met een reden of weerwoord. Dan denk ik ook wel eens geef je zelf een schop onder je hol en probeer iets van je leven te maken. Of het aan de tijd ligt? Misschien wel een beetje. In Nederland kan je altijd ergens op terugvallen. Misschien dat er daardoor mensen de drive missen om te werken?
En natuurlijk geldt dit lang niet voor iedereen.

**Geplaatst**: 29-11-13 23:48

Re: Is alles de schuld van een ander?

Geplaatst: 29-11-13 23:48

Of het wordt je aangepraat dat je anders bent. En dan zijn de psychologen zo aardig om te zeggen dat het allemaal niet jouw schuld is en dat je er recht op hebt om voor jezelf te kiezen. Ligt allemaal aan je jeugd, je ouders en de anderen. Tja........

**Geplaatst**: 29-11-13 23:51

Geplaatst: 29-11-13 23:51

Misschien is dat het ook wel weer, vroeger was je als man de hele dag van huis, aan het werk. En als vrouw was je thuis de hele kinderschare aan het verzorgen en idd die was/strijk/poets/kook/opruim-dingen aan het doen. Gemakkelijk een hele dag gevuld, had je niet eens tijd om je druk te maken over andere dingen. En was het ook allemaal een stuk duidelijker. Na je basisschool (als je al het geluk had die af te kunnen maken) ging je of naar de huishoudschool of werd je huisvrouw. En anders stopte je wel met werken zodra je getrouwd was. Nu zijn er mogelijkheden te over: wel of niet trouwen, weer scheiden als het niet bevalt, geen hele schare kinderen meer maar geboorteplanning en 1,2 kind of zelfs geen kinderen, verre reizen en daarom toch nog even wachten met kinderen, eerst een carrière, een groter huis... Het leven is maakbaarder geworden, je hebt tegenwoordig veel meer keuzemogelijkheden en dat legt natuurlijk ook een druk om alles 'perfect' te willen, simpelweg omdat de mogelijkheden er zijn om het perfect voor elkaar te hebben en omdat je steeds meer mensen kent die dat ook zo voor elkaar hebben. Want schone schijn aan de buitenkant, wat er binnen de muren van het huis gebeurt weet je ook vaak niet!

Idefix, ben het zeker met je eens hoor, geld overmaken of lijfelijke hulp bieden scheelt een hoop. Maar haalde het vooral aan om te illustreren dat de wereld kleiner wordt. Dat wat eerst nog een ver-van-je-bed-show was, tegen wil en dank hier naartoe wordt gehaald. Je wordt via allerlei kanalen doodgegooid met acties om geld in te zamelen voor wat dan ook, overspoeld met zielige beesten in Turkije of Griekenland en uitstervende diersoorten in de oerwouden. Opwarming van de aarde, fossiele brandstoffen die opraken, gat in de ozonlaag... Het zijn nogal dingen waar je je tegenwoordig druk over zou kunnen maken. Je moet zelf meer kunnen filteren om niet alles mee te nemen. Want ik maak zelf de afweging of ik nog gevoelig ben voor al die zielige beesten die ik toch niet allemaal kan helpen, maar betekent wel dat ik er mee bezig ben geweest, om er voor mezelf een mening over te vormen. En zo komen er natuurlijk talloze zaken voorbij.

Ikkedus, precies

**Geplaatst**: 29-11-13 23:52

Geplaatst: 29-11-13 23:52

Waar ik woon is een speeltuintje midden in het dorp. Alle kinderen spelen daar in de zomer en de moeders die thuis zijn houden een oogje in het zeil. HEERLIJK!!!! En als ze dan van daar uit hier heen komen. Ik zit net buiten het dorp, dan struinen ze door het parkje of door onze wei. GEWELDIG gewoon. We hebben onder mekaar mekaars nummers, dus als er wat is, dan bellen we elkaar en alle moeders weten dat de kinderen veilig spelen. Ik kan dat zo ontzettend waarderen.

Het is wel ontzettend afgelegen. De dichstbijzijnde middelbare zit 13 km hiervandaan. Dus afhankelijk van met hoeveel andere kinderen onze kids kunnen gaan, zal ik toch wel af en toe ze brengen. Maar het doel is hier van alle ouders: Fietsen! Maar dat kan ik pas over 2 jaar zeggen, hoe of dat hier zit.

De oudste is doelbewust niet getest, maar kon al lezen op haar 5e. Ze is echt hoogbegaafd en krijgt er Spaans bij om bezig te blijven. Ze is er niet trots op. Bij ons op school hebben ze nu het eerste jaar plusklas en daar leren ze dat je trots mag zijn op het feit dat je goed kan leren. Oudste gebruikt dit al jaren om kinderen die meer moeite moeten doen te helpen. Ze pocht er niet mee en ze is juist ontzettend sociaal. Op dat vlak ben ik blij dat er de erkenning is van hoogbegaafd. Ik ben het zelf ook en ik heb nooit geleerd om te leren. Daardoor viel de middelbare school mij gruwelijk tegen. Ik kon niet leren. Slechts 15% van deze mensen gaat daadwerkelijk wat betekenen in de maatschappij. De beweging dat dat aantal omhoog moet, vind ik wel een uitdaging! Hopelijk is dit de manier.

Mijn ouders hadden mijn toekomst uitgestippeld. Ik wil dat juist niet. Ik bespreek wel talenten die ze hebben. Die benoemen ze zelf en ik bespreek met ze wat ze leuk vinden en wat niet. Het moment dat ze een beroep moeten kiezen komt steeds sneller. Dan kan je maar beter weten wat je graag wel wil en wat niet?

**Geplaatst**: 29-11-13 23:58

Geplaatst: 29-11-13 23:58

idefix4 schreef:
Kinderen leren normen en waarden van hun ouders en niet op de BSO. Doordat ouders geen tijd nemen om hun kinderen op te voeden, worden kinderen minder sociaal naar mijn idee.

Mwah dat kan behoorlijk tegen vallen.
Heb zelf op kdv en bso gewerkt en bij ons wisten ze heel goed wat de regels waren en hoe zich te gedragen tegen over anderen.
Echter als ze werden opgehaald door ouders veranderden sommigen echt in duiveltjes, die alles bij elkaar schreeuwden om hun zin te krijgen. Ben ik toch blij dat ik ook aan de kinderen kon laten zien hoe het ook kan.
Maar ben het zeker met je eens dat deze taak eigenlijk bij de ouders ligt en kdv, bso als ondersteuning zou moeten zijn.

**Geplaatst**: 30-11-13 00:04

Geplaatst: 30-11-13 00:04

Wij zitten op school middenin die ontwikkeling. Ik ben me nu suf aan het lezen in allerlei boeken. Het ene boek is een echte eyeopener (Vooral van Tijl Koenderink) en het andere boek is echt een aanfluiting (Berthold Gunster). Ik ben in ieder geval heel blij met de ontwikkeling dat kinderen weer moeten gaan leren leren en dat je moeite moet doen om iets te bereiken. Hallelujah!
Ik ben mijn middelbare school fluitend doorgerold en de HBO ook, maar ik ben wel iemand die risico's heel erg vermijd en die vooral gaat voor die dingen waarvan ik weet dat ik ze makkelijk aan kan. Het pretpakket dus.
Ik werk in de stad, hoogopgeleide ouders en ontwikkelingsgericht onderwijs. Ben in mijn hart echt een dorpsmens en kan niet wachten tot ik kan verhuizen naar een meer mensgerichte omgeving met sociale controle op een positieve manier en ruimte om te leven en creatief te zijn.
Vroeger was heus niet alles beter. Inderdaad wel duidelijker. En ja ik vind dat we met zijn allen nu flink aan het doorslaan zijn. Maar goed ik stippel mijn eigen weggetjes wel uit en dan kom ik er op mijn manier wel.

**Geplaatst**: 30-11-13 00:05

Geplaatst: 30-11-13 00:05

En hoe vaak kwamen die kinderen op de BSO? Ik zie het zelf regelmatig dat ouders die veel werken, veel toegeeflijker zijn. Ze zijn te moe om zich nog druk te maken over het gedrag van hun kinderen. En dat begrijp ik dan natuurlijk wel. Maar wat ik me dan afvraag is of de prioriteiten wel goed liggen.

Ik zei altijd: " Als je kinderen wil, probeer dan eerst maar eens een hond op te voeden." Mensen die dat kunnen, hebben meestal ook weinig moeite met kinderen. Let er maar eens op. 't Is idd een kwestie van consequent zijn. Maar dat is niet makkelijk!

**Geplaatst**: 30-11-13 00:10

Re: Is alles de schuld van een ander?

Geplaatst: 30-11-13 00:10

Sommigen 5 dagen, anderen 1 dag.
Had zelf vaak het idee dat ouders bang waren te streng te zijn voor hun kinderen.
Had het idee dat sommige ouders het ook wel lekker makkelijk vonden dat wij het oplosten

Super trouwens dat jij met je kinderen praat om ze zo beter te laten nadenken over zichzelf +:)+

**Geplaatst**: 30-11-13 00:15

Re: Is alles de schuld van een ander?

Geplaatst: 30-11-13 00:15

Ik doe mijn best. Als ze 20 zijn, weet ik hopelijk of ik op de goeie weg zat.

**Geplaatst**: 30-11-13 00:18

Re: Is alles de schuld van een ander?

Geplaatst: 30-11-13 00:18

Ik ben het eens met de stelling. Er mist gewoon een heel stuk eigen verantwoordelijkheid en incasseringsvermogen.

Voorbeeld:
Overgrote deel van de klas heeft een toets niet gehaald, met behoorlijk lage cijfers. Maar in plaats van dat ze op zoek gaan naar een oplossing dat ze de herkansing wel halen, lag het aan de leraar, is er stof niet verteld, is er te weinig les geweest, waren de surveillanten slecht, was de locatie slecht en de toets te moeilijk. Nou jongens, geloof het ook niet, maar als ik met een beetje fatsoenlijk leren een 9 haal, is het voor de rest ook te doen om een voldoende te halen.

Maar in plaats van dat ze mij vragen om uitleg, de leraar vragen om extra lessen, vragen of ze de toets in mogen zien...

Ik kan er redelijk slecht tegen, eigenlijk

**Geplaatst**: 30-11-13 00:23

Geplaatst: 30-11-13 00:23

Heb niet alle reacties gelezen maar ik denk dat mensen soms doorzettingsvermogen missen. Het leven is nou eenmaal niet altijd leuk en dat hoort er gewoon bij. Je kan er heus bij stilstaan maar er zijn mensen die gaan bij de pakken neer zitten en laten het hun leven bepalen.

Wel ben ik van mening dat mensen onbewust dingen met zich mee kunnen dragen waardoor ze zich anders gedragen of voelen dan ze zouden kunnen. Ben zelf onlangs wat dingen over mijn verleden uit aan het zoeken geweest en dit was ingrijpend maar wel erg nuttig omdat ik dingen van mezelf beter snap. Enige probleem is nu dat ik vind dat iedereen dit verdient en dat niet iedereen met zichzelf aan de slag wil. Want je bent nou eenmaal zo.. En dat vind ik wel eens jammer, vooral als het je leven zoveel makkelijker kan maken.

**Geplaatst**: 30-11-13 00:26

Geplaatst: 30-11-13 00:26

Nirvana_ schreef:
Ik ben het eens met de stelling. Er mist gewoon een heel stuk eigen verantwoordelijkheid en incasseringsvermogen.

Voorbeeld:
Overgrote deel van de klas heeft een toets niet gehaald, met behoorlijk lage cijfers. Maar in plaats van dat ze op zoek gaan naar een oplossing dat ze de herkansing wel halen, lag het aan de leraar, is er stof niet verteld, is er te weinig les geweest, waren de surveillanten slecht, was de locatie slecht en de toets te moeilijk. Nou jongens, geloof het ook niet, maar als ik met een beetje fatsoenlijk leren een 9 haal, is het voor de rest ook te doen om een voldoende te halen. Maar in plaats van dat ze mij vragen om uitleg, de leraar vragen om extra lessen, vragen of ze de toets in mogen zien...

Ik kan er redelijk slecht tegen, eigenlijk

Nou het onderwijs is ook wel echt om van te janken hoor. Hoe vaak ik als basisschoolleerling een leraar iets heb uit moeten leggen... Ongelooflijk! Vaak had ik natuurlijk ook helemaal geen gelijk, waardoor ik weer eens boos thuis kwam. Als een halve klas iets niet haalt, dan klopt de scholing gewoon niet, die had er namelijk voor moeten zorgen dat de klas het wel aankon. Verder ga ik er niet op in, want als het woord "school" valt word ik spontaan boos. :')

Verder ben ik het er over het algemeen wel mee eens, maar of het iets van tegenwoordig is weet ik niet. Vroeger leefde ik namelijk nog niet :')

**Geplaatst**: 30-11-13 08:44

Geplaatst: 30-11-13 08:44

Nirvana_ schreef:
Ik ben het eens met de stelling. Er mist gewoon een heel stuk eigen verantwoordelijkheid en incasseringsvermogen.

Voorbeeld:
Overgrote deel van de klas heeft een toets niet gehaald, met behoorlijk lage cijfers. Maar in plaats van dat ze op zoek gaan naar een oplossing dat ze de herkansing wel halen, lag het aan de leraar, is er stof niet verteld, is er te weinig les geweest, waren de surveillanten slecht, was de locatie slecht en de toets te moeilijk. Nou jongens, geloof het ook niet, maar als ik met een beetje fatsoenlijk leren een 9 haal, is het voor de rest ook te doen om een voldoende te halen. Maar in plaats van dat ze mij vragen om uitleg, de leraar vragen om extra lessen, vragen of ze de toets in mogen zien...

Ik kan er redelijk slecht tegen, eigenlijk

Nou nou, normaal ben ik altijd de eerste in mijn klas om de docent gelijk te geven... Alleen, de didactiek van meeste docenten op HBO is bedroevend slecht. Ik ben van overtuigd dat onze klas betere cijfers had kunnen halen als de docent niet 8 weken lang dezelfde stof heeft herhaald (omdat wij zogenaamd de stof niet van te voren hadden voorbereid, was ze gedwongen om alle lesstof van les 1 opnieuw te benoemen. Pardon? Ik heb de stof wel doorgenomen, en de helft van de klas ook. Frrrrruuustratie)

**Geplaatst**: 30-11-13 10:24

Re: Is alles de schuld van een ander?

Geplaatst: 30-11-13 10:24

Als een halve klas iets niet haalt, dan klopt de scholing gewoon niet

Nou, als ik iets niet gehaald had, had ik gewoon niet geleerd. Dus was het mijn schuld.
Hetzelfde gold voor mijn buurvrouw of -man.

Wat ik ermee zeggen wil, neem je eigen verantwoording en geef het niet een ander de schuld. Want die andere helft van de klas, heeft het wel gehaald en dat ging vast niet vanzelf.

**Geplaatst**: 30-11-13 10:42

Re: Is alles de schuld van een ander?

Geplaatst: 30-11-13 10:42

Hier ook een tentamen waar maar 3 van de 25 een voldoende.. nee dat klopt niet.

Maar ik vind in andere situaties wel dat mensen alleen naar andere kijken.. bijvoorbeeld als mensen wel de toets hebben gehaald en zij niet, dat ze dan ook niet even bij zichzelf kijken.

Tegenwoordig is de maatschappij erg druk en moet je presteren als persoon. Sommige personen zijn wat zwakker en zullen eerder zeggen niks te kunnen.

Waar ik me aan erger, zijn mensen die een probleem hebben en er niks aan doen. Alleen maar aandacht vragen op Facebook etc. Dan denk ik. Zo zonde DOE iets met je leven!

**Geplaatst**: 30-11-13 10:53

Geplaatst: 30-11-13 10:53

Ik begrijp ts wel.
Vroeger baalde je, je voelde je rot, maar ja dat hoorde bij het leven.
Je gaf je een trap onder je gat en deed je dat zelf niet deed een ander dat wel bij je.
Daar werd je niet boos om maar zette je terug in de werkelijkheid en ging weer aan de slag.

En als ik dan lees wat er bij sommige mensen gebeurt is waarom ze zo in de put zitten dan denk ik, is dat alles? Daar maak jij een drama over? Weken, maanden?
Dan denk ik, wat zul je een zwaar leven krijgen als je bij alles zo doet.

**Geplaatst**: 30-11-13 11:07

Geplaatst: 30-11-13 11:07

Ik ken een hoop mensen die vooral graag in de 'slachtofferrol' blijven hangen. En bij de een kan ik me zo'n rol voor een tijdje wel voorstellen, maar er zijn er genoeg waarvan ik (als ik hun verhaal weet) denk 'is dat nou alles?'. Er zit natuurlijk wel verschil in. Ik heb zelf ook genoeg voor mijn kiezen gehad in het leven, maar ben wel een vechter. Maar zie bij veel jongeren dat ze zich te druk maken over verkeerde zaken. Maar ook bij veel leeftijdgenoten (30ers/40ers).

Mijn dochter heeft ook al jong met nare dingen moeten dealen (scheiding ouders/het kwijt raken van het oude, vertrouwde). Wij, haar ouders, praten veel met haar en zijn er voor haar. Ze zal er altijd verdriet van houden, dat we niet meer als gezin samen zijn, maar ze waardeert wel dat we nog steeds een team zijn als haar ouders. En een paar keer per jaar, gaan we met z'n drietjes iets doen, ondanks dat we allebei gelukkig zijn met iemand anders, inmiddels. Mijn kind is meerbegaafd en dat betekent eigenlijk alleen maar dat ze gewoon heel slim is, veel belangstelling heeft voor diverse dingen, behoorlijk voorloopt op leeftijdgenoten en veel ook echt goed kan. Is dus helemaal geen probleem, maar wel iets waar je, zowel thuis als op school, rekening mee moet houden (zorgen voor meer uitdaging bv). Ze is ook hoogsensitief, ben ik ook. Dus dat is al iets waar we van huis uit goed mee omgaan. Vroeger werd er niet goed omgegaan met mijn hoogsensitiviteit. Mijn ouders hadden er geen begrip voor. Dat neem ik ze niet kwalijk (meer), maar we leefden ergens ook wat rationeler. Ik vind de maatschappij van nu erg prestatiegericht, oppervlakkig en buitenkant gericht. En ik snap dat veel mensen dat niet trekken. Ikzelf inmiddels wel, ik heb gewoon mijn eigen plan en heb schijt aan wat er allemaal zogenaamd moet. Bevalt me prima zo. En ik vind er niets mis mee dat we mondiger zijn geworden, maar het moet wel redelijk blijven. Toch merk ik een tegenbeweging in deze maatschappij, er begint verandering te komen bij veel mensen.

**Geplaatst**: 30-11-13 11:17

Geplaatst: 30-11-13 11:17

Vechten en doorzetten is er niet meer bij.
Kijk even simpel met paardrijden. Dagelijks trainen in weer en wind, binnenbakken bestonden niet.
Je fietste naar je (verzorg)paard. En dan ging te trainen. In je les werd niet mooi gepraat maar gewoon de werkelijkheid, dat je flink moest oefenen wilde je verder komen.
Ging het niet moest je maar wat beter je best doen. Er werd geen ander bit in gedaan, geen hulp teugel aan gehangen omdat men het doorzettingsvermogen miste zoals nu.

Nu komen de ruiters niet meer als het regent, een paard staat het liefst vol pension met binnenbak. Zodat ze zeker zelf niet hoeven te mesten . De setjes lijken belangrijker dan kundige les. En is er les mag er geen strenge les meer zijn, maar moet mijn wijs gemaakt worden hoe goed ze zijn en dat ze elke keer al vorderen. En gaat dat vorderen niet snel genoeg ligt dat aan het paard, de instructeur en aan alles.
Dan wordt er een hulpteugel aan geknoopt want doorzetten en leren is er niet meer bij.

Dit bovenstaande is natuurlijk wat zwart-wit geschreven en zeker niet voor iedereen van toepassing, maar toch zie je deze verandering wel.

**Geplaatst**: 30-11-13 11:18

Geplaatst: 30-11-13 11:18

Ik denk dat een bepaalde generatie inderdaad te soft is, in mijn ogen de sleutelkinderen van een aantal jaren terug met name. Daar waren beide ouders aan het werk om de luxe en de merkartikelen te kunnen hebben. Die kinderen kregen alles wat ze maar wilden om het schuldgevoel te compenseren, niets moest alles mocht. (heb dat voorbeeld in mijn familie en zie het ook bij vrienden gebeuren).
Ach lieverd, voel je je vandaag niet zo lekker? Blijf maar lekker thuis, ik meld je wel ziek. Om maar een voorbeeld te noemen. Alles ging altijd zo makkelijk, niet echt hoeven knokken voor iets.
Dan valt de werkelijkheid wel erg tegen als je op eigen benen wilt staan. Dan is het een harde wereld voor diegene die zo is groot gebracht.
De oudere generatie weet dat ze zelf er iets voor moeten doen, ook al is dat iets op dat moment niet zo leuk het moet toch gebeuren, switchen kan altijd in betere tijden. De jongere generatie houdt liever de hand op, waarom gaan werken 40 uur per week als je dan maar 100 euro meer hebt dan i.p.v met een uitkering thuis kunnen zitten, die 100 euro extra jeukt dan niet zo hard tegen het feit dat je lekker lang in je warme bed kan blijven liggen en veel vrije tijd hebt.
Wij hebben zelf een bedrijf en personeel gehad een tijdlang. 1 van deze medewerkers was al ziek als hem een scheet dwars zat, bleef liever onderweg op een P hangen tot de tijd er op zat dan dat hij naar de zaak kwam en daar wat minder leuke klussen doen die tenslotte ook moesten gebeuren.
In de tussentijd lekker bellen en sms-en en internetten op de telefoon van de zaak. Want dan kostte het hem niets. Die mentaliteit staat mij erg tegen. Het leven bestaat nu eenmaal uit leuke en minder leuke dingen.

**Geplaatst**: 30-11-13 12:36

Geplaatst: 30-11-13 12:36

little_king schreef:
Vechten en doorzetten is er niet meer bij.
Kijk even simpel met paardrijden. Dagelijks trainen in weer en wind, binnenbakken bestonden niet.
Je fietste naar je (verzorg)paard. En dan ging te trainen. In je les werd niet mooi gepraat maar gewoon de werkelijkheid, dat je flink moest oefenen wilde je verder komen.
Ging het niet moest je maar wat beter je best doen. Er werd geen ander bit in gedaan, geen hulp teugel aan gehangen omdat men het doorzettingsvermogen miste zoals nu.

Nu komen de ruiters niet meer als het regent, een paard staat het liefst vol pension met binnenbak. Zodat ze zeker zelf niet hoeven te mesten . De setjes lijken belangrijker dan kundige les. En is er les mag er geen strenge les meer zijn, maar moet mijn wijs gemaakt worden hoe goed ze zijn en dat ze elke keer al vorderen. En gaat dat vorderen niet snel genoeg ligt dat aan het paard, de instructeur en aan alles.
Dan wordt er een hulpteugel aan geknoopt want doorzetten en leren is er niet meer bij.

Dit bovenstaande is natuurlijk wat zwart-wit geschreven en zeker niet voor iedereen van toepassing, maar toch zie je deze verandering wel.

Hoe herkenbaar! Ik heb dat gemak ook een poosje genoten, O:)

anders had ik mijn paard moeten opruimen. Met drie jonge kids is een paard erbij onderhouden met een instabiel bekken een hele opgave. Het is een genot om hem nu aan huis te hebben nu dat weer kan. En zo ben ik dan weer opgegroeid. Ik heb nooit een eind hoeven fietsen voor mijn paard.

Maar ik vat wat je zegt ja. Als het even tegen zit, ligt het overal aan, behalve aan zichzelf. Mijn paard is niet de makkelijkste. Hij heeft me met 2 benen op de grond gezet, maar geen haar op mijn hoofd, die hem inruilt voor iets makkelijkers.

Meggiemeg: Dat zie ik dus ook met kinderen die meer dan 3 dagen per week naar de BSO gaan. In feite zijn dat de sleutelkinderen van nu. Ik vraag me dan ook af waar je als ouder mee bezig bent. Een hond willen ze niet, want daar hebben ze geen tijd voor, maar een kind mag je wel zo houden? Ik vind dat persoonlijk echt niet kunnen. Volgens mij heb ik wel eens iemand gesproken die om die reden geen kinderen wilde. En dat kon ik alleen maar ontzettend waarderen.

**Geplaatst**: 30-11-13 12:49

Geplaatst: 30-11-13 12:49

little_king schreef:
Vechten en doorzetten is er niet meer bij.
Kijk even simpel met paardrijden. Dagelijks trainen in weer en wind, binnenbakken bestonden niet.
Je fietste naar je (verzorg)paard. En dan ging te trainen. In je les werd niet mooi gepraat maar gewoon de werkelijkheid, dat je flink moest oefenen wilde je verder komen.
Ging het niet moest je maar wat beter je best doen. Er werd geen ander bit in gedaan, geen hulp teugel aan gehangen omdat men het doorzettingsvermogen miste zoals nu.

Nu komen de ruiters niet meer als het regent, een paard staat het liefst vol pension met binnenbak. Zodat ze zeker zelf niet hoeven te mesten . De setjes lijken belangrijker dan kundige les. En is er les mag er geen strenge les meer zijn, maar moet mijn wijs gemaakt worden hoe goed ze zijn en dat ze elke keer al vorderen. En gaat dat vorderen niet snel genoeg ligt dat aan het paard, de instructeur en aan alles.
Dan wordt er een hulpteugel aan geknoopt want doorzetten en leren is er niet meer bij.

Dit bovenstaande is natuurlijk wat zwart-wit geschreven en zeker niet voor iedereen van toepassing, maar toch zie je deze verandering wel.

$_/-\o_$

Uiteindelijk zijn er natuurlijk wel doorzetters, mensen die jarenlang kei-hard werken ondanks een burn-out, een overlijden van een geliefde, een ontslag, een relatiebreuk etc.

Tegenslagen horen nou eenmaal bij het leven. En ik denk dat degene die uiteindelijk meer doorzettingsvermogen en lef tonen er op LANGE termijn de vruchten van plukken. Alleen kijkt men teveel naar het NU.

Ik heb er ook de pest in dat het mooi weer is en dat er mensen met een uitkering/ww op het terras een biertje drinken/ met hun paard in het bos aan het rijden zijn. Dat soort momenten vind ik echt heel erg vervelend, (no offence naar het sociale vangnet in NL, ik ben blij dat deze er is) maar uiteindelijk pluk ik straks de vruchten van het feit dat ik een goede baan heb.

*If something's not growing, it's dying.*

Een boom die niet meer groeit, is aan het afsterven. Een mens dat zichzelf niet pusht tot ontwikkeling en groei, zal uiteindelijk niet meer verder groeien en langzaam 'aftakelen' in depressie etc.

**Geplaatst**: 30-11-13 13:03

Re: Is alles de schuld van een ander?

Geplaatst: 30-11-13 13:03

Wat voor jou soft is is voor een ander juist de harde waarheid. Je moet niet over andere mensen oordelen als je niet in hun leventje hebt gekeken.

Jij ziet deze mensen misschien een uur per week/maand.

Veel mensen kampen met ontzettend veel tegenslagen. Worden hier onzeker van, gaan door een diep dal en ga zo maar door. Mensen kunnen op een gegeven moment niet meer de energie opbrengen om te vechten voor hun plek.

De jeugd van tegenwoordig word ook wel soms gepamperd. Maar dat is gewoon omdat het zo verrekte makkelijk is om thuis te blijven. Iemand met een uitkering krijgt soms meer dan wanneer iemand werkt.

**Geplaatst**: 30-11-13 13:30

Geplaatst: 30-11-13 13:30

purny schreef:
Wat voor jou soft is is voor een ander juist de harde waarheid. Je moet niet over andere mensen oordelen als je niet in hun leventje hebt gekeken.

Jij ziet deze mensen misschien een uur per week/maand.

Veel mensen kampen met ontzettend veel tegenslagen. Worden hier onzeker van, gaan door een diep dal en ga zo maar door. Mensen kunnen op een gegeven moment niet meer de energie opbrengen om te vechten voor hun plek.

De jeugd van tegenwoordig word ook wel soms gepamperd. Maar dat is gewoon omdat het zo verrekte makkelijk is om thuis te blijven. Iemand met een uitkering krijgt soms meer dan wanneer iemand werkt.

Spreek je jezelf nou niet tegen?

**Geplaatst**: 30-11-13 14:04

Geplaatst: 30-11-13 14:04

_Nelleke_ schreef:
Uiteindelijk zijn er natuurlijk wel doorzetters, mensen die jarenlang kei-hard werken ondanks een burn-out, een overlijden van een geliefde, een ontslag, een relatiebreuk etc.

Tegenslagen horen nou eenmaal bij het leven. En ik denk dat degene die uiteindelijk meer doorzettingsvermogen en lef tonen er op LANGE termijn de vruchten van plukken. Alleen kijkt men teveel naar het NU.

Goh, maar burn-out ontstaat toch net door altijd maar door te gaan en jezelf geen (te weinig) rust te gunnen?