Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-12 17:34

Integreren in optima forma.

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-12 17:34

Geweldig artikel over een vluchteling,die super geintegreerd is.....super, naast alle negativietijd over deze groep medemensen mag positief ook wel eens.

bron:metro

Bojan Bajic is veilig op Vlieland

Bojan Bajic kwam als asielzoeker op Vlieland terecht. Nu runt hij een ijssalon annex bioscoop op het Waddeneiland die honderden toeristen trekt. Hij is verknocht geraakt aan “het mooiste eiland van Nederland”. “Hier wil ik begraven worden.”

Facebook Like

39

Stemmige muziek van Antony and the Johnsons schalt door de ijssalon van Bojan Bajic. Op deze januaridag is de zaak gesloten. Gastvrij biedt hij toch een ijsje uit de vriezer aan. ‘Zaal 1’ staat op de deur achter in de zaak, waarachter zijn bioscoopzaal schuilgaat. Bajics strijkt neer op de eerste rij. “Herman van Veen speelde hier nog vorige week, zegt hij trots.”

Hoe ben je ooit op Vlieland verzeild geraakt?
Mijn grootste wens was om bij de zee te wonen, omdat ik uit de kuststreek Dalmatië kom. Ik ben in 1995 uit Kroatië gevlucht, omdat ik daar als Serviër mijn leven niet zeker was. Als asielzoeker werd ik op een gegeven moment overgeplaatst naar Terschelling. Mijn gebeden werd verhoord. Toen we toestemming kregen, was ik dolblij, mijn vrouw doodongelukkig. In Harlingen vroeg ik bij het loket om een enkele reis Terschelling. Ik had net genoeg geld om dat te betalen. De lokettiste geloofde mij niet. In de 24 jaar dat ze daar werkte, had ze dat nog nooit meegemaakt. We kwamen aan op een mooie zomerdag in augustus, midden in de zomer. Terschelling zag er prachtig uit vanaf de boot. We kregen een kamer op de begane grond van het oude hotel waar het asielzoekerscentrum was. Daar liepen muizen door de kamer. Sommige asielzoekers vonden het vreselijk om daar te wonen. Ik vond het geweldig.

Hoe was die tijd als asielzoeker?
Ik heb mijzelf meteen aangemeld om te werken. Officieel mag dat niet als asielzoeker, maar ik probeerde zoveel mogelijk bij te klussen. Ook mocht ik geen Nederlandse les volgen, omdat ik een negatief advies had gekregen. Ik leerde mijzelf daarom met boeken de taal.

Als asielzoeker staat je leven eigenlijk op pauze. Hoe kwam je die dagen door?
Ik werkte als kapper, klusjesman, fietsenmaker. Alles pakte ik aan. Ik had daar niet eens geld voor hoeven hebben. Stilzitten was gewoon geen optie. Voor mijn vrouw was dat een moeilijke tijd. Zij moest bij ons kind blijven en het asielzoekerscentrum lag erg afgelegen. De eilanders waren geweldig. Op een dag was ik bezig om de straat te maken en raakte aan de praat met een man. Hij nodigde mij meteen uit en hielp mij met van alles. Hij is een beetje mijn Nederlandse vader geworden.

Hoe voelde het om maar af te wachten?
Eigenlijk zit je in gedwongen passiviteit. Dat is vreselijk. Het COA (Centraal Orgaan opvang asielzoekers red.) beslist bijvoorbeeld ook waar je moet wonen. Ik werd gedwongen overgeplaatst van Terschelling naar Vlieland en daarna naar Sint-Annaparochie. Daar vond ik het echt vreselijk. Ik vroeg of ik weer terug mocht naar Vlieland. Op Vlieland was ik geen nummer, mijn kinderen gingen hier naar school. Ik sprak af dat ik alleen hoefde te stempelen in Friesland, maar dat ik hier mocht wonen.

Waarom ben je naar Nederland gevlucht?
Ik ben in 1995 gevlucht vanuit Kroatië naar Servië. Daar had ik het erg moeilijk als vluchteling. Canada had destijds een speciaal programma voor vluchtelingen uit Kroatië. We zouden nog een laatste gesprek hebben op de ambassade, toen de NAVO besloot om Kosovo te bombarderen. De Canadese ambassade werd daarbij getroffen. Ik had een neef in Nederland en besloot hierheen te gaan. Hier kreeg ik te horen dat Kroatië wel veilig was. Dat bleef een strijd die ik acht jaar hebben moet voeren. Ook in Kroatië zijn vreselijke dingen gebeurd, maar daar hoorde je in Nederland niets over. Honderdduizenden mensen werden in een dag uit het land verbannen. Als Serviër was ik mijn leven niet zeker.

Kon je niet terug naar Kroatië, toen de oorlog was afgelopen?
Ik wilde niet terug, liever wilde ik nog naar Canada. Nog steeds zou het lastig zijn om terug te keren. We zijn verbannen uit Kroatië. Destijds heeft de regering een wet aangenomen dat als je niet binnen zes maanden terugkeerde in je huis, je het recht op die woning zou verliezen.

Ben je inmiddels verknocht geraakt aan Vlieland?
Zeker. Ik wil hier op het kerkhof begraven worden. De Vlielanders zijn open, omdat ze veel met toeristen omgaan. We zijn eigenlijk één grote familie, omdat hier maar 1000 mensen wonen. De sociale controle is groot. Als je niets te verbergen hebt, is het prachtig. Iedereen vergeet dat hier jaarlijks 160.000 toeristen komen. Ik heb het gevoel dat ik in een grote stad woon, maar met veel ruimte om mij heen. Bezoekers zijn vaak ontspannen en open. Zo ontstaat een mooie sfeer. In Harlingen laten ze alle stress achter zich.

Hoe heb je dit bedrijf opgebouwd?
Ik deed hier allerlei klusjes, maar mijn droom was een eigen zaak. Op Vlieland was geen schepijs. Zo kwam ik op het idee voor een ijssalon. Dit pand was daar echter te groot voor. Mijn compagnon bedacht een idee: licht en donker, warm en koud. Een bioscoop was de ideale tegenhanger: bij mooi weer is de ijssalon vol, bij slecht weer de bioscoopzaal. De eilanders verklaarden mij voor gek. Ze dachten dat het nooit ging lukken. Ik organiseer nu in de winter ook filmweekends. Daarmee trek ik dan ruim honderd toeristen naar het eiland. Ze slapen in hotels, geven geld uit in winkels. Nu is iedereen enthousiast.

Wat is jouw tip aan asielzoekers?
Wees eerlijk, leer de taal en koop nooit een schotelantenne. Het is zo belangrijk dat je de taal leert spreken en afspraken nakomt. Je hebt toch een stempel als asielzoeker. Natuurlijk moet je drie keer iets goed doen, om je te bewijzen. Het was een moeilijke weg. Maar als je op een dag alles kwijtraakt, is dat een openbaring. Dan weet je hoeveel het leven waard is.

**Geplaatst**: 10-02-12 17:52

Geplaatst: 10-02-12 17:52

Nou, de buitenlanders hier in de buurt zijn zoooo slecht geïntegreerd! Mijn turkse buren delen altijd lekkere dingen uit, bieden aan dat best even willen oppassen als het nodig is, bied spontaan aan ons wel naar de huisarts te willen brengen, en zij werkt en hij past op de kleinkinderen.

En de moeder van een turks klasgenootje kwam met een hele grote tas met badspullen aanlopen, want ze hebben zelf geen bad. Maar dan kreeg ik ook gelijk de douchegel en bodylotion en maskertjes erbij, want het was wel een setje

Zo gul zijn die hollanders niet, dus verdomd slecht geïntegreerd hoor! :')