Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-11-09 15:56

Kinderen mogen enkel door de ouders gecorrigeerd worden?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-11-09 15:56

Nav een aantal voorvallen met een "lastig" kind vraag ik me af hoe bokkers hierover denken:

In hoeverre mag je als "omstander" een kind corrigeren?

Een aantal voorbeelden:

* je bent met je paard op wedstrijd, kind rent heel de tijd langs, paard reageerd daar negatief (angstig?) op. Mag je daar dan wat van zeggen?
* je bent in de supermarkt, kind pakt wat uit jouw wagentje, mag je daar wat van zeggen?
* je bent in gesprek, kind jengelt er heel de tijd tussendoor om aandacht, mag je daar wat van zeggen?

Ik kan me best storen aan de "onopgevoedheid" van kinderen af en toe. Er zijn absoluut ouders die hun kinderen onder controle hebben, maar als ik af en toe zie hoe vaak de discussie aangegaan wordt vind ik dat onvoorstelbaar. Ik ben opgevoed met "nee is nee" en daar had je je aan te houden.

Ik heb zelf geen kinderen, het gaat dus echt om het aanspreken van andermans kinderen.
Ik vind het zelf heel lastig om de grens te bepalen, op het moment dat ik er direct last van heb (een angstig/onrustig paard tijdens het opzadelen wegens rennende kinderen) zeg ik er meestal wat van.
Op het moment echter dat ik met "mamma" in gesprek ben en kind jengelt ertussendoor heb ik de neiging om er wat van te zeggen, maar vind ik dat eigenlijk niet mijn taak...

**Geplaatst**: 16-11-09 15:57

Geplaatst: 16-11-09 15:57

heel kort; ik vind van wel, en doe het dus ook

Echter, als ik er geen last van heb, houd ik me stil.
(en erger ik me stilletjes)

**Geplaatst**: 16-11-09 15:59

Geplaatst: 16-11-09 15:59

Ja ik vind zeker dat je daar wat van mag zeggen

dat doe ik ook wel.. ik help af en toe op een vakantiepark met stappen met pony's.. en er wordt van te voren gezegd:

Niet rennen
Niet achter de pony's langs
Rustig aan doen

Doen ze dat niet.. dan zeggen we er echt wel wat van.. en als ze na het afstijgen, achter de pony langs willen.. pakken we ze waar we pakken kunnen. De pony's doen niks, maar als er wat gebeurt..

En, dat gejengel tussendoor.. het is inderdaad onze taak niet

maar zoals mijn overbuurmeisjes die kunnen dat irritant goed.. en dan zeg ik gewoon, jou vroeg ik toch niks? :')

Waarop ze me heel roestig aankijken..

Maar ja, dat zijn wel kinderen waarvan de ouders zeggen, prima..

**Geplaatst**: 16-11-09 16:01

Geplaatst: 16-11-09 16:01

Als het je grens overschrijdt (paard en rennend kind) moet je er wat van zeggen. Als mama niet reageert in een gesprek dan zeg ik weles heel zacht ssssssst...in de hoop dat mama het oppakt.

Als anderen mijn koters corrigeren kan ik dat op zich goed hebben mits het in verhouding is (schreeuwen en slaan zijn echt uit den boze!) en het passend is.
Als ik er naast sta en iets goed vind,bv rennen met een lollie, dan hoeft een andere moeder neit te zeggen dat mijn kind niet mag rennen met een lollie.
Echt opvoeden behoort bij de ouders en school onder schooltijden, corrigeren is dus anders, imo.

**Geplaatst**: 16-11-09 16:01

Geplaatst: 16-11-09 16:01

Zo gauw moeders in de buurt is zou ik niet aanspreken, dat is haar ding, tenzij er uiteraard een gevaarlijke situatie is zoals een rennend kind langs de paarden. Maar zelfs dan zou ik, ook afhankelijk van de leeftijd van het kind, de moeder op het gedrag aanspreken waarschijnlijk.

**Geplaatst**: 16-11-09 16:03

Geplaatst: 16-11-09 16:03

Als jij op dat moment de verantwoordelijkheid voor de kinderen hebt, zou ik er wat van zeggen.
Als ouders erbij zijn niet, immers dat is hun taak en daarbij ken je niet ieder kind, dus kun je niet weten of het kind lastig is of een stoornis heeft waar dit gedrag door veroorzaakt wordt. Probeer dergelijke kinderen te belonen als ze wel even rustig spelen, maar ga ze niet corrigeren. Ik heb gewerkt met kinderen met een beperking, maar waar je zo niks aan zag en wat de ouders van deze bijzondere kinderen het meeste aangreep was het commentaar dat iedereen op hun kinderen had, terwijl de kinderen het gedrag niet vertonen om lastig te zijn of omdat ze niet opgevoed zijn, maar omdat ze niet anders kunnen.

**Geplaatst**: 16-11-09 16:04

Geplaatst: 16-11-09 16:04

Edit:

Ik vind als de kinderen dingen doe waar ik last van heb, dan zeg ik daar wat van. Maar soms kijk ik gewoon even de ouders aan en dan zeggen ze ook al wat.
Maar vind ook niet dat je dat altijd zomaar kan doen.

Laatst bijgewerkt door Morrie05 op 16-11-09 16:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-11-09 16:04

Geplaatst door de TopicStarter : 16-11-09 16:04

En als de ouders nou vervolgens aangeven dat ze hun kinderen zelf wel opvoeden?

Ik vind het heel lastig, soms ga je namelijk gauw "te ver" als je ergens wat van zegt, sommige ouders vinden het heel normaal als je de AH uitkomt en er staat een kind voor je: "ik wil jouw disneypoppetjes". Heb serieus wel eens een discussie met een ouder gehad omdat ik zei dat dat kind dat kon vergeten als ie het op zo'n manier vroeg en dat ik daar niet van gediend was: of ik me niet met de opvoeding wilde bemoeien...
Andere ouders vinden het echter prettig als je er wat van zegt, waar ligt dan de maatschappelijke grens?

Nou dat is het dus ook Pauline, maar waar ligt voor jou die grens? Ik zou bijvoorbeeld als ik jouw kind zie rennen met een lollie in zijn mond wel zeggen dat ie voorzichtig moet doen en misschien beter even kan rennen met de lollie in zijn hand om 'm later weer op te eten. Mits jij niet meerent uiteraard, dat dan weer wel.

**Geplaatst**: 16-11-09 16:05

Geplaatst: 16-11-09 16:05

Moeilijk.

Als kinderen iets doen wat jou persoonlijk aangaat, dus aan jou spullen zitten of jou omverrijden of zo je daar op een nette manier wel iets over mag zeggen als de ouder dat niet doet.

Ik erger me best wel vaak aan kinderen maar in de meeste gevallen is het niet aan mij om daar iets over te zeggen.
Ik denk dat alleen maar over hoe ik het anders zou doen.

Mocht ik met iemand staan te praten wiens kind er doorheen staat te jengelen zou ik gewoon stoppen met praten en op die manier hinten dat mama daar even iets over moet zeggen.

**Geplaatst**: 16-11-09 16:07

Geplaatst: 16-11-09 16:07

Ligt er een beetje aan.
heb een tijd gewerkt als floormanager op een kinderkleding afdeling en als de kids het te bont maakte sprak ik daar kind en ouder op aan.
Nu kan ik met 1 blik al een heel verhaal vertellen en daar zijn kinderen erg gevoelig voor.

Om en rond mijn paarden hebben kinderen gewoon te luisteren, zo niet dan kunnen de ouders toch wel rekenen op een gesprek met mij.

Aan de andere kant heb ik het gevoel dat de ouders vaak opvoeding nodig hebben, ben zelf politieagent geweest en hoe vaak hoorde ik dan niet de ouders tegen kinderen zeggen, pas maar op want ik geeft je zo mee aan die politiemevrouw waarop mijn vraag aan de kinderen standaard was dat als Papa of Mama vervelend was dat ik ze dan wel mee wilde nemen.
vonden de kinderen geweldig en de ouders wist gelijk dat ik niet als opvoedkundige hulp werk.

Heb weleens meegemaakt dat een vader zijn kind in de stad helemaal door elkaar heen schudde en met haar aan het rondsmijten was, veel mensen lopen dan door, ik ga vooor zo'n ouder staan en verzoek ze het zelfde met mij te doen, alleen kunnen ze dan wel een reactie verwachten.

**Geplaatst**: 16-11-09 16:08

Geplaatst: 16-11-09 16:08

Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel vrji snel ergens van wat zeg.
Ik zou die lollie enzo, nog wel kunnen waarderen. Maar ik kan het niet waarderen als iemand een lollie afpakt en weggooit (echt gebeurd!) want dat mocht zo niet. Op een openbaar terrein, hallo?? Dat gaat echt te ver.
Ik vind het ook nit kunnen als ik aan tafel zit en mijn vriendinnen mijn kinderen opeens gaan opvoeden, terwijl ik ernaast zit. Ik heb eigen regels en die dring ik ook niet op aan andermans kinderen.

**Geplaatst**: 16-11-09 16:08

Geplaatst: 16-11-09 16:08

In de voorbeelden die jij noemt zou ik de eerste twee dingen wel iets van zeggen, de derde niet, dat mag moeders zelf doen. Ook als ik een kind zie rennen met een lolly in zijn mond, zal ik er wel iets van zeggen (overigens ook als moeder meerent, zou het mezelf niet vergeven als ik even later dat kind kan gaan reanimeren).

Nou moet ik zeggen dat mijn kinderen wel opgevoed worden, natuurlijk vreten ze weleens iets uit, daar zijn het kinderen voor. Maar ik ben vrij ouderwets...

**Geplaatst**: 16-11-09 16:10

Geplaatst: 16-11-09 16:10

WenK schreef:
En als de ouders nou vervolgens aangeven dat ze hun kinderen zelf wel opvoeden?

Dan zeg ik dat ze dat ook daadwerkelijk moeten doen.

Ik was zaterdag op wedstrijd en toen rende er ook z'n kind langs de kont van mijn paard.

Ik zeg dan echt dat ze hier niet mogen rennen, als ze willen rennen moeten ze dat maar lekker buiten doen.

Als daar een moeder wat van zou zeggen, dan zou ik daar echt de grootste scheit aan hebben.

Ik zou een kind van een ander ook alleen mondeling corrigeren.
En niet van EH!!! maar gewoon, Willen jullie hier niet rennen, er zijn paarden die daar van kunnen schrikken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-11-09 16:11

Geplaatst door de TopicStarter : 16-11-09 16:11

Grappig om de reacties zo te lezen...

Brengt mij op een vervolgvraag:

In hoeverre moet een ouder een kind maatschappelijk wenselijk opvoeden?

Als ik heel zwart - wit kijk zeg ik dan: een maatschappelijk wenselijk opgevoed kind HOEFT niet door de maatschappij (anderen) gecorrigeerd/aangesproken te worden.

**Geplaatst**: 16-11-09 16:13

Re: Kinderen mogen enkel door de ouders gecorrigeerd worden?

Geplaatst: 16-11-09 16:13

Kinderen blijven ent als paarden levende wezens met een eigen karakter. En gezien hun ontwikkeling moeten ze leren zich te conformeren naar de normen en waarden van de wereld om zich heen...Je kunt geen complkeet klaar kind hebben, iedere fase geeft andere bewustzijnsniveau's en dus ook afzetgedrag van kinderen. De een wat heftiger dan de ander, de ene fase heftiger dan de andere.

**Geplaatst**: 16-11-09 16:13

Geplaatst: 16-11-09 16:13

Ik sta voor de klas, en ik heb het idee dat 50% van de ouders ervan uitgaat dat ik ook opvoed. Natuurlijk kan ik er niet omheen, maar in principe is dit niet mijn hoofddoel. Omdat ik niet zo goed tegen ongemanierde kinderen kan, zal ik er zeker ook wat van zeggen. Vooral bij het voorbeeld, van het inrijden op wedstrijd, ik zal er zeker wat van zeggen, maar op een normale manier. Ik wil wel het goede voorbeeld geven. Mocht een kind door ons heenpraten waar de ouder bijstaat, zal ik beide erop aanspreken hoor!
Ik vind dat erg vervelend en het werkt op mijn zenuwen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-11-09 16:14

Geplaatst door de TopicStarter : 16-11-09 16:14

Pauline, wat versta jij onder opvoeden? Stel; ik zit bij jou aan tafel, ben met jou in gesprek en jouw kind zit aan me te trekken, wil aandacht, heel de tijd, WenK.... WenK.... en maar aan mijn mouw trekken. Ik ben met jou in gesprek en heb van mijn ouders geleerd om niet door volwassenen heen te praten/schreeuwen etc, dus ik erger me aan dit gedrag en zeg: ""naam kind" even niet, ik ben nu met je mamma in gesprek" en ga verder met het gesprek met jou en negeer het kind verder. Valt dat onder opvoeden?

**Geplaatst**: 16-11-09 16:14

Geplaatst: 16-11-09 16:14

WenK schreef:
Grappig om de reacties zo te lezen...

Brengt mij op een vervolgvraag:

In hoeverre moet een ouder een kind maatschappelijk wenselijk opvoeden?

Als ik heel zwart - wit kijk zeg ik dan: een maatschappelijk wenselijk opgevoed kind HOEFT niet door de maatschappij (anderen) gecorrigeerd/aangesproken te worden.

Als je het heel zwart-wit kijkt niet nee.

Maar kinderen blijven kinderen en zullen ook al zijn ze goed opgevoed ook weleens de "fout" ingaan.
En dat mag natuurlijk ook.
Maar als er op dat moment geen ouder in de buurt is zeg ik er ook wat van.

**Geplaatst**: 16-11-09 16:14

Geplaatst: 16-11-09 16:14

Pauline schreef:
Ik vind het ook nit kunnen als ik aan tafel zit en mijn vriendinnen mijn kinderen opeens gaan opvoeden, terwijl ik ernaast zit. Ik heb eigen regels en die dring ik ook niet op aan andermans kinderen.

Het ligt er aan wie het doet

Als ik het jochie van een vriendin iets zie doen waarvan ik zeker weet dat niet mag en zij ziet het niet omdat ze even druk ergens anders mee is zeg ik wel even dat het niet mag (het is dan meer herinneren dat iets niet mag ipv echt corrigeren), het verdere corrigeren als hij doorgaat mag ze dan zelf doen.

**Geplaatst**: 16-11-09 16:15

Geplaatst: 16-11-09 16:15

Als opvoeden alleen door ouders zou gebeuren, dan zou het mijn baan alleen al stukken makkelijker maken

Ik ben onderwijzeres en de kinderen zijn dus een groot deel van de dag bij mij , zonder hun ouders en reken maar dat ik ze ook opvoed! In míjn klas gedragen ze zich zoals ík dat graag wil en ook als ik merk dat ze (kort) voor of na schooltijd vervelend/verwend gedrag vertonen tov hun ouders, dan zeg ik daar wat van. Ik zie het vaak genoeg bij het schoolhek of in de gang: jengelende kinderen "Neeeee JIJ moet mijn jas ophangen!"
Ja daaaaaaaaaa!! Hang jij die zelf eens even op!

Kinderen in het openbaar...Als ze zichzelf of anderen in gevaar brengen, grijp ik meteen in.
En als ik met een ouder zou staan te praten en er jengelt een kind continue tussendoor...hmm..ik zou me met moeite in kunnen houden.

**Geplaatst**: 16-11-09 16:15

Geplaatst: 16-11-09 16:15

WenK schreef:
Pauline, wat versta jij onder opvoeden? Stel; ik zit bij jou aan tafel, ben met jou in gesprek en jouw kind zit aan me te trekken, wil aandacht, heel de tijd, WenK.... WenK.... en maar aan mijn mouw trekken. Ik ben met jou in gesprek en heb van mijn ouders geleerd om niet door volwassenen heen te praten/schreeuwen etc, dus ik erger me aan dit gedrag en zeg: ""naam kind" even niet, ik ben nu met je mamma in gesprek" en ga verder met het gesprek met jou en negeer het kind verder. Valt dat onder opvoeden?

Nee imo niet, je corrigeert het gedrag. Het is aan mij de nobele taak te leren dat ze moeten omgaan met uitgestelde aandacht en dat aan kleren trekken niet de bedoeling is.
Je mag gewoon je grens aangeven dan.

**Geplaatst**: 16-11-09 16:16

Geplaatst: 16-11-09 16:16

benoemen mag toch altijd!,
opvoeden hoort bij de verantwoordelijkheid van ouders. Ik vind dat je best mag zeggen dat je iets vervelend vind,Lijkt me heel normaal maar opvoeden vind ik heel wat anders.
Bijvoorbeeld het onderwerp nee zeggen; soms kan je principieel nee zeggen om het nee zeggen, maar heeft dat niets met de inhoud van de boodschap te maken, maar om consequent te blijven. Maar dat heeft niets met opvoeding te maken!. Het gaat erom dat kinderen zelf keuzes kunnen gaan maken, zelfstandige volwassenen worden, besef ontwikkelen, oorzaken en gevolgen leren kennen; dan leer je ook dat je soms best eens terugkan komen op je beslissing of dat anderen er anders over denken. Daar bewust mee bezig zijn is opvoeden; dat omvat dus meer dan alleen maar nee zeggen of dat soort zaken. Corrigeren gaat echt te ver. je mening geven prima!
als ik een ouder bijvoorbeeld zijn kind zie meppen; zeg ik daar wat van, net zo makkelijk als ik een kind iets vervelends zie doen (langs paarden rennen en gillen). dat heeft meer met omgangsvormen te maken dan met het brede scala van de opvoeding. Jouw (of mijn normen en waarden)normen hoeven niet die van de ouders te zijn, daar kun je wel met ze over in discussie. wat heeft het voor zin om dat kind te veroordelen voor wat die ouders op dat moment toelaten?
Zo vond ik laatst een kind van een vriendin te ver gaan. Ik vond het erg vervelend en ipv het op mijn manier op te lossen ben ik naar de moeder gegaan en heb de situatie uitgelegd. Zij mocht het van mij verder oppakken. Juist mensen aanspreken op hun verantwoordelijkheid zorgt ervoor dat kinderen opgevoed worden.

**Geplaatst**: 16-11-09 16:16

Geplaatst: 16-11-09 16:16

Klopt odet maar ik vind het bv misschien niet een must dat ze hun bord leegeten, dan wil ik niet dat jij ze daartoe probeert te dwingen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-11-09 16:18

Geplaatst door de TopicStarter : 16-11-09 16:18

Dat is wel weer een stukje opvoeding MammaMiesje waarbij ik dus twijfelachtig vind of je dat als "omgeving" kunt zeggen, kind jengelt naar mamma dat zij het jasje op moet hangen en jij zegt dat ie het zelf moet doen. Ik snap je ergernis, maar aan de andere kant is het mamma die dat op moet lossen met het kind.

Dat had ik laatst ook met vrienden en hun kinderen. Die zaten maar te zeiken om een cola. We zouden op wedstrijd (mamma moest starten) en moesten echt weg, maar nee, ze moesten en zouden een cola. 9 van de 10 keer houd ik m'n mond, maar op dat moment heb ik gezegd dat ze d'r mond konden houden en in de auto (mijn auto) konden gaan zitten of thuis blijven, maar dat IK nu weg ging. Vonden de ouders ook niet leuk, snap ik ook, maar zij snapten mijn reactie ook.

Zelfde met het aanspreken van de ouders op het gedrag van het kind, ben bang dat je ouders al snel (in ieder geval voor hun gevoel) in "gezag" of respect aantast als je ze op het gedrag van hun kinderen aanspreekt waar de kinderen bij zijn...

Laatst bijgewerkt door WenK op 16-11-09 16:21, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-11-09 16:19

Geplaatst: 16-11-09 16:19

In de eerste 2 gevallen zeg ik er wel vriendelijk wat van

(in geval van paard gaat het immers ook om veiligheid van het kind en in de supermarkt blijf je gewoon met je tengels van mijn boodschappen af

) Maar als een kind door een gesprek heen gaat jengelen en moeder zegt er niets van? Dan zeg ik dat ik nu verder moet gaan en dan tot ziens!

Ik vind wel dat ouders een kind moeten opvoeden die zich in het openbaar kan gedragen en de fatsoensnormen kent. Betekend niet dat het kind natuurlijk perfect braaf moet zijn, maar wel dat een kind weet waar de grenzen liggen en dat het zich kan gedragen. (en als dat niet gebeurt dat pa of ma dan ook ingrijpt en het kind corrigeert)
Het zijn en blijven kinderen die ongeleide projectielen kunnen zijn, het is de taak van de ouders om ze daarin te begeleiden. Maar als omstander mag je in mijn ogen ook corrigeren (denk daarbij aan een jochie die zijn lege chipszak maar op straat gooit, dan mag een omstander er best wat van zeggen

). Zo blijven kids leren dat die regels ook gelden als pa en ma even niet opletten