Als ik er een tegenkom verbaas ik me namelijk regelmatig over de gevoelens die zo iemand bij mij los maakt. Die zijn per persoon namelijk zo vreselijk verschillend.
Neem nou de straatkrantverkoper bij de supermarkt in de plaats waar ik werk. Ik kom daar regelmatig langs als ik in de lunchpauze of na werktijd boodschappen ga doen. De verkoper die daar bij de ingang staat heeft altijd wel een leuke ludieke actie (met kerst zong hij bijvoorbeeld met een grote kerstmuts op "Jingle Bells" voor iedereen die een krantje kocht

Bij deze man krijg ik een heel sterk gevoel van onrechtvaardigheid. Waarom mag deze man niet gewoon werken? Ik weet zeker dat hij zich met hart en ziel zou inspannen voor zijn baas en graag iets nuttigs zou doen. Waarom moet hij hele dagen bij de deur van een supermarkt met die stomme krantjes staan te wapperen? Slaat nergens op!
Jammer genoeg zijn er ook hele andere soorten straatkrantverkopers. Meer het type "zwerver", van die mensen in vieze grijze jassen met weinig tanden die de hele dag lamlendig op een stoeltje hangen en af toe iets onverstaanbaars brabbelen.

Dat soort types word ik altijd een beetje pissig van, zo'n gevoel van "als het je niet bevalt dat je door de verkoop van straatkranten je inkomen moet verdienen, blijf dan lekker weg!!!". Waarom mogen dit soort mensen straatkranten verkopen? Slaap nergens op!
Twee nogal ver uit elkaar liggende emoties dus. Ben ik de enige die dit heeft? Kopen jullie wel eens straatkrant? En als je hem dan koopt, komt dat dan omdat de verkoper een aansprekend type is of koop je van iedereen? En weet iemand of ze bij de straatkrant ook aan werving en selectie doen, of dat iedere enge man/vrouw in vieze grijze jas met weinig tanden die dingen mag gaan verkopen?
Nou ja, ik ben dus gewoon benieuwd of andere mensen ook een mening hebben over dit onderwerp.
