verootjoo schreef:bruintje123 schreef:Ja gewoon in de buurt op vakantie gaan ipv een kind een lange reis aandoen en andere mensen lastig vallen omdat ze nog niet zo lang stil kunnen zitten.
Wie zegt dat mensen alleen vliegen voor vakantie?
Deze discussie is al eerder in dit topic geweest over wel of niet vliegen. Wij hebben vroeger in ons gezin met 4kids zo'n 4x per jaar heen en weer gevlogen tussen ons woonland en het land waar onze familie woont. Was ook niet altijd een pretje. En mijn zus doet het nu ook met haar baby. Doe je niet voor je lol soms, al huilt haar baby bijna nooit. Je kan toch moeilijk de eerste tien jaar nooit meer op familiebezoek komen omdat je kans hebt dat je kind vervelend wordt.
Want hoe goed opgevoed ook, door vermoeidheid icm korte spanningsboog heb je nooit altijd in de hand wanneer je kids vervelend gaan worden. En ook een superlieve baby die nooit huilt kan in het vliegtuig van de motoren ineens overstuur raken, je weet het gewoon niet. Het is voor de ouders ook niet cool om de hele vlucht met een jankend kind te zitten.
Ik heb overigens altijd oordoppen mee in het vliegtuig voor het geval er een huilkind in zit
De mensen in ons vliegtuig waren echt vakantiegangers. Ze zeiden zelf: We zijn vorig jaar niet op vakantie geweest, maar nu is de tweeling 1 jaar en wilden ze perse.
Ik begrijp echt niet waarom je zo'n klein kind zo ver mee neemt op vakantie. En niet alleen omdat ik er heel veel last van had in het vliegtuig. Maar wat heeft zo'n kind er aan? Die snappen er niets van (te merken aan het gekrijs tijdens het opstijgen en landen en het gejammer tijdens de vlucht), en het was ruim 30 graden en echt om te stikken. Dat lijkt me voor zo'n kleintje ook niet prettig.
Waarom dan niet gewoon de eerste paar jaar vakantie in eigen land en pas later, als je de kinderen een beetje kan uitleggen wat er gebeurd in het vliegtuig etc gaan vliegen? Het scheelt nog een hoop geld ook.
En echt niet alleen voor mezelf als mede passagier die het gehuld 3,5 uur lang vreselijk vond, maar ook voor de kinderen. Die huilen niet omdat ze het allemaal ze leuk vinden...
En ik had ook oordoppen in, maar dat helpt helaas niet tegen het schoppen tegen de rugleuning van mijn stoel, 3,5 uur lang....
Op de heenweg zat ik naast een hele lieve baby. Maar die moest een flesje (en daarna kotsen), toen moest hij verschoond, toen moest mama nog plassen, toen moest papa in de tas een speeltje pakken en zo waren er nog een paar dingen. Ben op een vlucht van 3,5 uur 6 keer opgestaan. Toen ik voorstelde of ik dan niet aan de raamkant zou gaan zitten zodat zij hun gang konden gaan en ik kon slapen (hadden een nacht overgeslagen omdat de vlucht om 6 uur in de ochtend was) wilden ze dat niet, want de baby moest uit het raam kijken.... Of nou ja, dat probeerden ze, maar daar had de baby weinig zin in.
De baby zelf had ik geen last van, maar die ouders waren gewoon weer vreselijk irritant...
En dan de opmerking dat de anderen maar pech hebben als ze last hebben van het eindeloze gejammer van hun baby... Nee, dat snap ik niet... Dat vind ik echt hetzelfde als mijn hond die constant blaft en dan hebben de buren maar gewoon pech? Nee, dat is gewoon een kwestie van fatsoen en je kan in elk geval proberen het zo aangenaam mogelijk te maken voor de andere passagiers. Draai je baby om zodat hij niet steeds tegen mijn stoel schopt. Laat hem niet over de hoofdsteun van mijn stoel hangen, aan mijn haar trekken en op de steun kwijlen. Dat vind ik zeer asociaal.