Citaat:
vooropgesteld dat ik absoluut tegen dit soort waanzinnige acties ben moet mij wel van het hart dat dit soort aanslagen echt dagelijks,echt dagelijks gebeuren.
Het is nu alleen zo dichtbij dat we er heel de dag mee om de oren wordt geslagen via tv,sociaal media,radio etc.
Waarom wordt er geen of weinig aandacht besteed aan wat er iedere dag gebeurt?
Ik steek zelf mn hoofd in het zand,kijk weinig nieuws omdat ik er in en inverdrietig van wordt.
Tuurlijk leef ik mee met parijs maar ik leef ook iedere dag mee met alle andere duizenden moeders die hun kinderen zijn verloren of gaan verliezen,leef ik mee met de mensen die iedere dag in extreme angst leven.
De wereld wordt er niet leuker op en er is geen antwoord op het geweld van IS.
Connie dat is ook zo wat je schrijft. Doe het zelfde als jij. Het verschil is zelfs dat in vele landen de regering onderdeel is van het probleem door of zelf het geweld toe te passen, of te corrupt te zijn om het aan te pakken etc. Dat maakt het heel erg triest wat elders al jaren gebeurd.
Er is wel een antwoord op IS. Daarin ben ik het niet met je eens. Dicht contact met jongeren houden. Jongeren volop kansen geven om zich te kunnen ontwikkelen en dat ze een fijn bestaan kunnen opbouwen. Ik vind dat dit ook voor onze vluchtelingen geldt waarbij we op een gegeven ogenblik misschien de grenzen moeten sluiten zoals Zweden ook gaat doen om diegene die in ons land zijn de grootst mogelijke kansen te geven op integratie en opbouwen van een volwaardig leven. Democratie als grootste goed uitdragen. Discussie open houden. Alert zijn op haatpredikers, ronselaars etc en die oppakken en berechten. Goed communiceren dat wij moslims en niet moslims hand in hand ons tegen dit geweld uitspreken, zo vaak en hard als mogelijk is.
De koerden e.a. volkeren die strijden tegen IS ondersteunen. Goed onze inlichtingendienst zijn werk laten doen etc. etc. En geduld hebben, hoop en positiviteit en een hele lange adem. Want dit is morgen niet over.
Je hebt gelijk dat als een gek zich opblaast dit niet altijd te voorkomen is. Maar het is niet zo dat we niets kunnen doen.
Over het onderwerp angst wil ik nog iets zeggen. Ik zelf ben de grootste floepert als het om dit soort gewelds zaken gaat. Ja, ik heb angst. Ik hou teveel van mijn leven, teveel van mijn kinderen. Ik heb angst voor mijn kinderen, dierbaren die vaak op plekken komen waar ik ze liever niet zie. Angst voor mezelf. Maar iets in mij is sterker dan mijn angst. Naast mijn angst komt ook iets kleins bibberigs en vastberaden omhoog. Iets boos en heel erg sterk, of zoals mijn Franse vriendin (boerin) Francine zei na de aanslag op Charlie Hebdo: "ik reig ze aan mijn riek. Angst - angst Pien , woedend ben ik (peur-peur, .......colère 
!!)". Dat vond ik eigenlijk wel een goede en gezonde reactie 
Geplaatst: 14-11-15 17:13 
That's the spirit!
