Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Floortje_89 schreef:Interessante discussie, ik denk dat het de twee "fronten" het nooit hierover eens gaan worden. Ik wil voor ik mijn mening geef, even benadrukken dat ik het heel vervelend vind voor degenen die in de situatie Wajong/uitkering zitten en chronisch arbeidsongeschikt zijn of whatever, want ik weet inderdaad niet hoe dat voelt en kan me geen voorstelling maken van hoe het moet zijn om je altijd slecht te voelen, en wil dus ook absoluut niet ruilen. De foto's van het meisje met de allergische reactie op haar huid van vrijwel alles is niet te benijden is het is alleen maar ontzettend rot voor haar, ik hoop dat er ooit iets op gevonden wordt.
Iemand noemde, inmiddels een heel aantal pagina's terug, dat het geld van een e.g. Wajong niet is voor een paard, en ik kan niet anders dan het daar volledig mee eens zijn. Iemand noemde ook dat het bedoeld is voor (gezond) eten, verantwoord eten oid (in ieder geval dat er dus geen controle is op waar het aan wordt besteedt), kan het bericht niet echt terug vinden, maargoed daar wil ik even op inhaken. Het geld wat aan een paard wordt besteedt gaat ten koste van eigen levensonderhoud: het is inmiddels toch wel bewezen dat voedsel en zowel fysieke als mentale gezondheid en welbevinden met elkaar in relatie staan, en dat met wat iemand consumeert zelf vele fysieke als mentale klachten kunnen verdwijnen, dus op het moment dat men in balans is (lees: een gezond gewicht, gezonde voeding, voldoende beweging). Een bijvoorbeeld te zwaar lichaam is niet in balans, en zo iemand is niet fit. Ik denk dat een gedeelte van de mensen met een wajong/uitkering zijn belastbaarheid kan vergroten en daarmee toch mee kan draaien in de maatschappij.
Ik kan me erg vinden in de mening van tendance, ook van carliien en titia (dat je een paard niet nodig hebt om te overleven, bitch pleasevoedsel en sociale interactie heb je nodig, maar het "nodig" hebben van een paard om te overleven is niets meer dan een zelf aangeprate levensbehoefte). Daarnaast ben ik ook van mening dat als iemand de hele dag op Bokt kan doorbrengen, iemand ook kan werken (niet fulltime, maar enkele uren per dag of desnoods een dag per week...). Het is het verschil in mentaliteit denk ik, je ziet jezelf als "disabled", of je ziet jezelf als "differently abled" en kijkt naar wat je wel kan.
En daarnaast verschil in persoonlijkheid, waar de een kotsend van de migraine toch naar z'n werk gaat, kiest een ander voor afkeuring. En ook met persoonlijkheidsstoornissen kan iemand best werken, het is niet hetzelfde werk als een gezond iemand, hoeft niet dezelfde werkdruk te hebben het hetzelfde aantal uren, maar de key is denk ik kijken naar wat wel haalbaar is voor iemand... ik denk uiteindelijk dat die mensen zich daarmee ook prettiger en meer part of society voelen.
Kriel schreef:Geryon schreef:
Wat een rare vraag? Omdat ze met hun ziektes wel genoeg kunnen werken..
Ho ho.....kunnen of echt willen??
Daarbij kom ik niet in aanmerking omdat ik zelfstandig ben. En gek genoeg de wet daar iets anders op ingericht is.
Hoewel ik een van de grootste bijdragers aan belastingen ben pis ik door de wetgeving buiten de pot als het niet meer gaat.
Nu heb ik wel een arbeidsongeschiktheidsverzekering heb afgesloten hoor.....dat kost me tenslotte maar 400 euro per maand
Tendance schreef:Ik ben ook chronisch ziek, heb een schildklier die niet functioneert, moet gewoon alle bloedonderzoeken en medicijnen zelf betalen, behalve nu dan omdat ik zwanger ben.
Doe ik dit niet en neem ik geen medicijnen, dan wordt het uiteindelijk mijn dood (oeh klinkt best erg zo).
Ik krijg dus niets vergoed en krijg er ook geen uitkering voor.
WAJONG is dus niet voor iedere chronische ziekte. Misschien is de aandoening/ziekte bij zijn naam noemen een betere.
Sizzle schreef:Huh, het is toch logisch dat het aantal arbeidsongeschikten het laagst is onder de ondernemers?
Als je arbeidsongeschikt bent kun je immers niet ondernemen en ben je geen ondernemer (meer).
De verzekering ervoor is namelijk schreeuwend duur en wordt vaak niet afgesloten.
Mijn hoefsmid is gestopt omdat hij het fysiek niet meer kan. Maar daar zijn dan echt geen officiele cijfers over.
Het is makkelijk praten dat iemand KAN werken.
Mijn nichtje met een beperking KAN ook werken, maar niemand wil haar omdat ze ivm haar leeftijd meer moet krijgen voor het vullen van een vak als iemand van 16.
Lepeltje schreef:Tendance schreef:Ik ben ook chronisch ziek, heb een schildklier die niet functioneert, moet gewoon alle bloedonderzoeken en medicijnen zelf betalen, behalve nu dan omdat ik zwanger ben.
Doe ik dit niet en neem ik geen medicijnen, dan wordt het uiteindelijk mijn dood (oeh klinkt best erg zo).
Ik krijg dus niets vergoed en krijg er ook geen uitkering voor.
WAJONG is dus niet voor iedere chronische ziekte. Misschien is de aandoening/ziekte bij zijn naam noemen een betere.
Huh thyrax toch gewoon? Mijn vriend heeft dit ook en die krijgt het gewoon vergoed, volgens mij had hij het eigen risico nog niet op. De bloedtesten moet ie wel gewoon zelf betalen vrees ik..
Heeft er trouwens ook vrij zware scoliose bij maar werkt en studeert + eigen bedrijfje.
Het is een rotziekte tho.
Tendance schreef:Er wordt door meerdere gezegd dat ik helemaal geen geld aan 'mag' nemen.cobelens schreef:Dus geef [naam] maar eens een reden om te zeggen ik laat me volledig onderhouden door mijn partner(inclusief paarden)
Er is niemand die dit zegt. Er wordt enkel gezegd, dat aanpassen aan het inkomen van een oplossing zou kunnen zijn, zoals in België en Duitsland ook gebeurt.
cobelens schreef:Toch wil eens even op komen voor KBK.
JA ze heeft een WAJONG uitkering en die heeft ze niet voor niks. Ze heeft het prachtige geluk dat iemand is tegen gekomen en samen met haar een huishouden voert. Volgens de wettelijke regels betekend het op dit moment voor een WAJONG uitkering dat je deze kunt behouden(voor bijstand heel ander verhaal)
Wie zijn wij om dan te zeggen onbeschoft dat je dit aanneemt? Ze heeft het naar mijn inziens zwaar genoeg(en zwaarder gehad toen ze nog alleen was)
Stel je ze zegt ik hoef die WAJONG uitkering niet meer. Geeft de zogenaamde jullie centjes terug aan de staat. Over tien jaar denk partner ik heb er genoeg van en vertrek. Op grond van leeftijd zou KBK nooit meer in aanmerking komen voor en WAJONG uitkering, werken is ook niet mogelijk dus enige wat rest is bijstand, Wat komt er dan van haar terecht. Weg kwijnend in een hoogstwaarschijnlijk onaangepaste woning, waarin ze amper nog deel kan nemen aan het sociale leven.
Ik ben echter van mening dat mensen best tijdelijk hun WAJONG zouden moeten kunnen stop zetten als ze "onder de pannen" zijn, maar onder voorbehoud van kunnen terug keren als de "pannen" gaan lopen. 1 op de 3 huwelijke loopt stuk.
Dus geef KBK maar eens een reden om te zeggen ik laat me volledig onderhouden door mijn partner(inclusief paarden) Financieel zelfstandigheid is een groot iets en maakt een relatie gelijkwaardiger. Misschien is dat heel belangrijk voor iemand die in deze maatschappij wordt weg gezet al minderwaardig
Tendance schreef:cobelens schreef:Dus geef KBK maar eens een reden om te zeggen ik laat me volledig onderhouden door mijn partner(inclusief paarden)
Er is niemand die dit zegt. Er wordt enkel gezegd, dat aanpassen aan het inkomen van een oplossing zou kunnen zijn, zoals in België en Duitsland ook gebeurt.
Kriel schreef:Daar heb ik ook gewoon zelf voor betaald hoor...[naam] schreef:Er wordt door meerdere gezegd dat ik helemaal geen geld aan 'mag' nemen.
Dat mijn [***] compleet hoort te stoppen.
Het is niet alleen de uitkering natuurlijk. Ook de GGZ, opnames, psychische hulp, praatgroepen ( wat ik overigens enorm stimuleer)
Ook dat soort kostbare zaken hoeven niet uit eigen zak betaald te worden.
Dat soort hulp kan dan ook als ' verdiend' bestempeld worden toch?
Ook dat is ' schadevergoeding'