irmaz schreef:oomens schreef:Wat we hier voor het gemak even vergeten, is dat er twee nogal verschillende visies op de wereld tegenover elkaar staan.
'Wij' vinden dat ieder land voor zichzelf het recht heeft om zijn koers te kiezen, dat alle soevereine landen in principe zelfstandig mogen besluiten met wie ze welke betrekkingen hebben.
In Rusland wordt veel meer vanuit invloedssferen gedacht. De grote supermachten verdelen de wereld onderling, en kleinere landjes zijn in principe voor hun bescherming afhankelijk van de supermacht bij wie ze horen. Uiteraard voor een prijs, want ze horen 'hun' supermacht dan wel netjes te steunen en te volgen.
Wij, NAVO en EU, 'horen bij de VS', de voormalige Sovjetunie 'is van Rusland', en China 'heeft' Zuidoost-Azië.
Volgens die visie is het steeds verder opschuiven naar het oosten, zoals de NAVO, de EU, en ook Westerse, democratische denkbeelden hebben gedaan, een directe bedreiging van en aanval op dat wat Rusland als het hunne beschouwt.
Wij 'pakken landen af' die van Moskou zouden zijn. Dat wij vinden dat die landen daar zelf over zouden moeten gaan, komt vooral door onze visie op hoe democratie, bestuur en zelfbeschikking zouden moeten werken.
In Rusland heerst daarop een andere kijk, al eeuwen. Er is een krachtig gecentraliseerd leiderschap dat bepaalt, en de bevolking hoort te volgen en zich daar niet mee te bemoeien. De tsaar (of secretaris-generaal) bepaalt de koers, en de gewone Rus (of overwonnen Kazak, Tataar, Pool, Kozak, Kalmoek, Georgiër, Litouwer, Tsjetsjeen, etc.) houdt zich op de vlakte en doet wat er van hem verwacht wordt. De mening van de gewone burger of lijfeigene doet/deed er niet toe, en de mening van de kleinere buurlanden evenmin.
Pas als een buurland of vazalstaat zich onder bescherming van een andere grootmacht stelde, dan deed hun mening er even toe, maar dat resulteerde eigenlijk altijd in (grote) gewapende conflicten. Denk aan de Baltische staten onder Zweden, Oekraïne onder het Pools-Litouwse gemenebest, Polen onder Napoleons Frankrijk, of de Krim onder het Ottomaanse rijk.
Dat al die kleine landjes zelfbeschikking hebben en eigen keuzes mogen maken, dat is een visie op de wereld die nogal op democratische vrijheden gestoeld is, en die alleen al daarom botst met hoe er in Rusland naar 'hun' wereld wordt gekeken.
Dat klopt wel, zie ook een eerdere post van mij waarin de inval in Ukraïne verklaard werd aan de hand van het boek van de filosoof Solovyev (https://archive.org/details/warchristia ... 6/mode/2up)
Dat verklaart ook waarom Putin alleen met Biden wil praten en niet met Zelensky.
Er zijn alleen wel wat vraagtekens bij te zetten:
- Waarom niet eerder?
- Hoe ver in de geschiedenis mag je teruggaan om jezelf grootmacht te noemen? maw is Rusland inderdaad nog wel een grootmacht?
- Mag Nederland op basis van deze gedachte dan ook de koloniën terug gaan halen?
- Als Mongolië Rusland binnen trekt moet Rusland zich dan ook onderwerpen? Rusland is immers 300 jaar van Mongoliën geweest.
- Heeft Kiev eigenlijk geen oudere rechten dan Moskou?
- Heeft Kazachstan, als laatste officiele land van de USSR daarmee niet automatisch de meeste (erf)-rechten op dat conglomeraat?
Maar als jouw opgegeven filosofie inderdaad de redenatie is van het huidige Rusland dan houdt dit in dat Ukraïne simpelweg moet winnen, waarmee Rusland dan ook alle rechten (die ze menen te hebben) in de toekomst zal verliezen.
Overigens erkent Rusland (USSR) ook het recht op zelfstandigheid na een referendum. Het is niet voor niets dat ze proberen (fake)referenda te organiseren in de bezette gebieden en als bijne 1 van de eerste dingen ze ze organiseerden in de Krim.
Ik ben nog even in de geschiedenis van Rusland gedoken en lijfeigenschap kent Rusland pas vanaf dat het een tsarendom (1547) is geworden. Rusland heeft di afgekeken van Westelijk Europa (o.a. Duistland) waar dit normaal was in die tijd.Citaat:Pas als een buurland of vazalstaat zich onder bescherming van een andere grootmacht stelde, dan deed hun mening er even toe, maar dat resulteerde eigenlijk altijd in (grote) gewapende conflicten. Denk aan de Baltische staten onder Zweden, Oekraïne onder het Pools-Litouwse gemenebest, Polen onder Napoleons Frankrijk, of de Krim onder het Ottomaanse rijk.
Ik haal deze zin er even uit omdat ik niet helemaal begrijp wat je hiermee wil zeggen.
Wat bedoel je met 'mogen'?
Kan Nederland zijn voormalige koloniën volgens deze visie terugclaimen? Absoluut, net zoals de rest van de wereld het daarmee oneens kan zijn.
Het is niet zoiets als een absoluut recht, om je invloed als (regionale) grootmacht te mogen laten gelden. Als je het kunt, dan mag je het, en kun je het niet, dan kom je er niet mee weg.
Mongolië kan uiteraard Rusland als hun bezit terugclaimen, maar ze kunnen die claim niet militair verdedigen. Oekraïne kan beweren dat Moskou niet meer is dan een dependance van Kiev, maar ze hebben niet de capaciteit om zich hun 'rechtmatige bezit' toe te eigenen.
Dat is hoe het recht van de sterkste werkt. Degene met de grootste capaciteit (of eigenlijk: degene die het meeste bereid is te investeren/op te offeren, en dat kan ook op economisch vlak zijn), komt weg met wat hij doet.
Rusland kon Oekraïne binnenvallen, omdat hun inschatting was dat Oekraïne+bondgenoten niet genoeg kosten (in geld, manschappen, materieel en schade aan de eigen economie) zouden willen/kunnen maken om ze tegen te houden, zeker als Rusland zijn nog altijd enorme kernwapenarsenaal als dreigement daarbij inzet.
De praktijk moet uitwijzen of dat een inschattingsfout was (Rusland verliest), een staaltje slim bluffen (ze gaan er uiteindelijk met grote delen van Oekraïne vandoor om naar hartelust te mogen ontvolken/russificeren), of dat het de opmaat is naar een totale vernietiging waarbij beide machtsblokken daadwerkelijk hun nucleaire arsenaal inzetten tegen elkaar.
Je geeft aan dat Rusland referenda erkent, maar uiteraard alleen maar als en zolang de uitkomst in hun eigen belang is. Stel dat nu een gebied als Tsjetsjenië middels een referendum de onafhankelijkheid zou uitroepen, dan staan er morgen gewoon weer Russische tanks in Grozny.
Wat ik met het laatste deel van mijn vorige post bedoelde, is dat een vazalstaat of buurland van Rusland eigenlijk alleen echt onder hun juk uit kan komen als ze zich beschermd weten door een andere machtige partij, en dat gaat dan alsnog vaak met oorlog gepaard.
Weglopen bij Rusland doe je alleen maar als je bij iemand terecht kunt die je tegen de Russische wraak kan beschermen.