Bokt.nl

Citaat:

Borrelpraat? Ik heb het zelf meegemaakt met een kind van me. School EISTE dat er een diagnose gesteld werd, dan kon het kind pas begeleiding krijgen.
Niks borrelpraat.

Pipodipo schreef:

Dat gedoe met die labeltjes is een gevaar op zich geworden, men zou daar eens mee op moeten houden. Het heeft nog nooit iemand iets gebracht en de meeste mensen met zo'n plakkertje zijn er ook niet op vooruit gegaan. De negatieve opdruk alleen al is een probleem.

Zoolgangster schreef:

Lepeltje schreef:

Nouja het probleem is dat het grootste deel fysiek niks mankeert, het zijn vooral mensen met ADD, ADHD, PDD-NOS, autisme, persoonlijkheidsstoornissen, etc. En bij veel van die denken kan je niet precies meten hoe goed je nog kan werken dus moet je die persoon maar op zn blauwe ogen geloven dat hij echt niet kan werken.

Hoe die korting gaat helpen snap ik trouwens niet zo goed, ik denk niet dat een heleboel mensen (die het wel konden) ineens full time gaan werken, daar hadden ze eerst ook geen zin in. En parttime werken heeft geen zin, dus je raakt er alleen de mensen die het echt proberen en echt niet fulltime kunnen werken mee.

Ik denk dat we beter kunnen kijken naar de nieuwe generatie en hoeveel invloed het zo enthousiast plakken van labeltjes (en de volgende speciale behandeling) heeft. Ik ben nog net opgegroeid in de tijd dat de labeltjes nog niet populair waren, een kind met ADHD was wat lastig en kreeg bij onacceptabel gedrag een draai om zijn oren, een kind met sociale beperkingen werd aangemoedigd met de anderen te spelen. En in elke klas hadden we wel een aantal van deze kinderen, (bijna) allemaal met een baan nu en een goed salaris.

Het labeltje is nu een soort excuus geworden voor slecht presteren. Het kind heeft ADHD, dus het kan dit en dit niet, en moet een speciale manier benaderd worden. Het liefst nog stoppen we ze op een speciale school waar de lat veel lager ligt. Op zich heb ik niks tegen de labeltjes hoor, ik zie bijvoorbeeld veel mensen van de oude garde, inclusief mezelf, die beter hadden kunnen presteren als ze wisten wat er 'mis' was en hoe ze ermee om moeten gaan. Máár als iemand ons gezegd had dat we vanwege ons label hoe dan ook nooit zo goed zouden functioneren als anderen hadden we nu ook in de bijstand gezeten.
Maar nu lijkt er het tegenovergestelde te gebeuren.
De scholen en ouders leren het kind dat hij niet is als de anderen en nooit zo zou kunnen presteren als anderen. Er wordt niet naar mogelijkheden maar naar onmogelijkheden gekeken.

Ik denk echt dat dit de reden is dat we steeds meer jongeren in de bijstand hebben. Waar ook nog bij komt trouwens dat de meeste bedrijven een soort van wonderwerknemer verwachten, die zoveel mogelijk en zo snel mogelijk kan werken, met zo min mogelijk pauzes en de sociale vaardigheden van een psycholoog. En die kwaliteiten moet je het liefst al bezitten als je 16 bent, als het wat langer duurt om het te leren doe je niet meer mee.

Wat ook nog een reden is dat er zoveel gelabelde personen zijn: voor studiehulp op school moest je ook al een labeltje hebben, anders kwam je er niet voor in aanmerking. Het labeltje zorgde ervoor dat de school een zak geld kreeg voor de "begeleiding" van zo'n kind en de ouders zelf niets (of weinig) hoefden te betalen.

mvdende schreef:

Ygritte heb jij mijn post over Piet gelezen een paar pagina's terug. Dan zie je misschien in dat je echt niet zomaar een labeltje krijgt! Ik word het een beetje zat dat de mensen met Pdd-nos en andere beperkingen in het Autisme Spectrum Stoornis uitgemaakt worden voor het zal wel onzin zijn!

Qerty schreef:

Pipodipo schreef:

Dat gedoe met die labeltjes is een gevaar op zich geworden, men zou daar eens mee op moeten houden. Het heeft nog nooit iemand iets gebracht en de meeste mensen met zo'n plakkertje zijn er ook niet op vooruit gegaan. De negatieve opdruk alleen al is een probleem.

Dat is pertinent onwaar.
Mij heeft het gebracht dat ik van doodongelukkig en voor mijn gevoel altijd en overal tekortschietend met mezelf in onmin levend veranderd ben naar iemand die veel beter snapt wat mijn kwaliteiten zijn en welke dingen ik dankzij mijn label wel zou willen, maar onmogelijk kan veranderen aan mijzelf.
Mij en mijn direct omgeving heeft dat heel erg veel gebracht.
Al sinds jaar en dag zzp'er, dus de belastingbetaler heeft het jaar dat ik dankzij het definieren van de labels (en de depressie die door het niet eerder erkennen van mijn 'stoornissen' veroorzaakte) minder productief was er weinig van gemerkt, maar levert mijn label ook zeker wat (extra belastinginkomsten) op.
Ik vind het eerder problematisch dat er zo negatief tegen labels, plakkertjes en etiketjes wordt aangekeken. En heb ook het meeste last gehad van dat stigma van labels. Want het zijn meestal ook dezelfde mensen die zeggen.. stel je niet zo aan, doe gewoon normaal.

mvdende schreef:

Ygritte heb jij mijn post over Piet gelezen een paar pagina's terug. Dan zie je misschien in dat je echt niet zomaar een labeltje krijgt! Ik word het een beetje zat dat de mensen met Pdd-nos en andere beperkingen in het Autisme Spectrum Stoornis uitgemaakt worden voor het zal wel onzin zijn!

Janneke2 schreef:

Citaat:

Borrelpraat? Ik heb het zelf meegemaakt met een kind van me. School EISTE dat er een diagnose gesteld werd, dan kon het kind pas begeleiding krijgen.
Niks borrelpraat.

We hebben het over wajong.
Iemand sleurt kinderen met een labeltje erbij.
Overigens: op onderwijs wordt ook giga gekort (= grote, drukke klassen, personeel met teveel taken en geen ideale gebouwen) dus dat de school een diagnose WIL hebben, zodat er onderwijsondersteuning betaald kan worden - dat kan.
(In principe is het van de zotte, maar als overal op wordt bezuinigd zul je als school iets moeten.)

Dat is toch echt een ander vaatje dan 'doe mij maar lekker makkelijk gratis ondersteuning - en daarna nog een leuke uitkering ook'.

Het verschil: IRL is er tekort aan van alles en nog wat in het onderwijs, die diagnose krijg je echt niet 'zomaar', maar de school staat ook met de rug tegen de muur. Dat het woord 'eis' zou vallen vind ik heftig, maar met 10 veel te drukke kinderen in de klas doe je alle 30 (!) kinderen tekort.
Krijgen dan een aantal van die 10 druktemakers een diagnose en komt er geld is dat voor iedereen beter.

Borrelpraat: ze doen maar lekker makkelijk van ons geld.

ruitje schreef:

Gewoon leegstaande legerkazernes ombouwen en meldingsplicht invoeren.

Van 09.00 tot 17.00 je daar melden en dan krijg je wajong.

Ik denk dat werken dan weer gaat ' lonen'

ruitje schreef:

Gewoon leegstaande legerkazernes ombouwen en meldingsplicht invoeren.

Van 09.00 tot 17.00 je daar melden en dan krijg je wajong.

Ik denk dat werken dan weer gaat ' lonen'

Qerty schreef:

ruitje schreef:

Gewoon leegstaande legerkazernes ombouwen en meldingsplicht invoeren.

Van 09.00 tot 17.00 je daar melden en dan krijg je wajong.

Ik denk dat werken dan weer gaat ' lonen'

Iemand met een wajong is arbeidsongeschikt verklaard.
Geen idee wat voor Lourdes-wanen jij bij zo'n kazerne hebt?

connie64 schreef:

ruitje, waar staan deze kazernes?
ik woon in zeeuws vlaanderen, stel ik ben arbeidsongeschikt, bv ik zit in een rolstoel, hoe kom ik dan bij die kazerne om 9uur?

gewoon even logistieke vraag, geen aanval...

chevax schreef:

kun je maar beter verhuizen, gezien de reistijd.

Cer schreef:

Ach, toen ik als gewone gezonde maar eigenlijk te oud persoon werkloos, was kon verhuizen ook een verplichting zijn van het UWV als er in mijn regio geen werk te vinden zou zijn binnen een x-periode.

ruitje schreef:

Iemand met een wajong is arbeidsongeschikt verklaard.
Geen idee wat voor Lourdes-wanen jij bij zo'n kazerne hebt?

Cer schreef:

Maar goed, ergens moet toch wel een schifting gemaakt kunnen worden tussen niet kunnen en niet willen werken? Niet iedereen met Wajong kan helemaal niks, of wel?
Volgens mij las ik hier ook al iets over dagbesteding om dingen te proberen. Dus dan het kazerne-idee vervangen voor zoiets, en daar door de juiste mensen laten bekijken hoe het gaat.

(die juiste mensen, die zijn er niet, maar goed, dat even terzijde)