Geplaatst: 01-05-10 21:05 ik zal gelijk heel eerlijk zijn. ik heb je een tijdje genegeerd omdat ik de discussie tussen ons niet meer vond werken. ik had het gevoel dat mijn mening niet werd gerespecteerd en gehoord (wel gelezen en vervolgens negatief uitgelegd, maar niet begrepen, overigens niet enkel door jou, maar jij was wel de druppel voor mij). ik probeer hier als enige moslim te discusieren met niet-moslims. waarom? omdat ik dat nuttig en belangrijk vind. ik vond dat sommige bokkers hier een mooie bijdrage aan leverde en dat andere mij een nare na-smaak meegaven. ik voelde me niet gerespecteerd door jou en om mijn woede te beheersen heb ik jou even genegeerd.
punt daarachter, ik heb het idee dat je nu weer wél inhoudelijk wilt bijdragen aan deze discussie. dus ik reageer daar graag op. nogmaals, we hoeven het niet met elkaar eens te zijn. ik zou jou niets door je strot drukken (om het zo te beschrijven), maar hetzelfde verwacht ik ook niet van jou.
ik wil nog even een mooi stukje uit de Qoran delen.
komt dus eigenlijk neer op: voor jou jou geloof/overtuiging en voor mij de mijne. leven en laten leven. in dit geval ben jij joods en aanbidden we dus wel dezelfde god, maar ik vond de algemene boodschap hierachter te mooi om dat gedeelte weg te laten.Citaat:Ik bid niet aan wat gij aanbidt, Noch gij bidt aan wat ik aanbid. Noch wil ik aanbidden wat gij aanbidt, Nogmaals gij wilt niet aanbidden wat ik aanbid. Derhalve voor u uw godsdienst en voor mij mijn godsdienst.
waarschijnlijk kunnen wij het als gelovigen (een jood en een moslim, deze religies hebben meer overeenkomsten dan verschillen) vast over heel veel dingen wél eens zijn. dus een punt achter dat negatieve gedoe wat mij betreft
----
als er lichamelijke onderdrukking/belemmering/geweld is dan is er in mijn ogen ook automatisch geestelijke/emotionele onderdrukking, maar waar geestelijke/emotionele onderdrukking is hoeft niet altijd lichamelijke onderdrukking te zijn. alhoewel, dat is ook weer een punt. want ookal wordt je misschien niet letterlijk geweld aan gedaan, kan het niet geven van liefde/tederheid aan iemands lichaam ook erg pijnlijk zijn. deze gaan samen.
---
daar ligt misschien ons verschil. omdat ik rekening houden met, niet direct onderdrukking vind. als ze bang is van haar broers/vader.. waar is de angst dan op gebasseerd? hebben ze haar eerder pijn gedaan, bedreigd, of is ze hier ooit getuige van geweest, dan staat ze inderdaad onder grote druk. maar als ze enkel bang is voor kritiek of een eventuele afkeuring vh idee dan hoeft dat niet direct onderdrukking te zijn.
ik hou net zo goed rekening met mijn familie. ik doe ook mijn best om mijn ouders niet teleur te stellen. uiteindelijk leef je je eigen leven, maar ik vind het vanzelfssprekend om rekening te houden met familie. iedere ouder heeft bewust of onbewust een toekomstbeeld van zijn kind. en met bepaalde keuzes zullen ze heus niet blij zijn. vooral als dit, in hun ogen, abnormaal is.
tot een bepaalde leeftijd kan je je kind 'opvoeden'. hierna kan je haar/hem alleen maar begeleiden.coachen.adviseren en hopen dat hij/zij goed terecht komt. je kleine meid groeit op in de grote boze mensen wereld. vrouwen zijn nu eenmaal kwetsbaarder dan jongens, uiteraard wil je als ouder je kind beschermen.
dit is ook een stukje cultuur, gerelateerd aan gezichtsverlies. helaas, dit is verwerpelijk in de islam maar culturen lijken dit te promoten.
(had het er vanmiddag met mijn man over, waarom er zovaak seks voor het huwelijk plaats vind in islamitische landen, met als gevolg vrouwen en baby's die worden verstoten. onze conclussie, families maken het jongeren te moeilijk om te trouwen, ze willen het beste voor hun kind maar staan op deze manier juist hun geluk in de weg, ze willen persé een geschikte partner en sluiten daarbij dus andere potentiele partners van bepaalde families of uit bepaaldse streken uit. niet met de intentie om hun kind te domineren, maar uit best wil (en ja, dat staat vaak weer in verbinding met gezichtsverlies))
dit is een moraalverandering die moet plaats vinden. maar dat kost tijd. we weten waarschijnlijk allemaal dat er vroeger in holland ook huwelijken werden gearrengeerd of partners werder afgewezen. vroeger(2/3 generaties terug) was gezichtsverlies ook aan de orde. men was bang dat anderen over je sprak, men mocht niets aanmerken op jou gezin. dit merk ik zelfs nog bij mijn oma.
het is een kwestie van tijd. er veranderen momenteel heel veel zaken. allochtonen zijn nu autochtoon. ze zijn vaak al in nederland geboren, zij dragen de volgende generatie. vroeger waren de taken van mannen en vrouwen helder. vrouwen waren thuis en mannen brachten het geld binnen. sinds 2 generaties zijn vrouwen gaan studeren, werken etc. de rollen veranderen dus. er zijn dus heel veel hervomingen en die zorgen ook voor wrijvingen.
ondanks dit alles (want het lijkt zo negatief en uitzichtloos) zie ik de toekomst heel postief in. ik ben erg benieuwd hoever we zijn over 1 generatie.
? leven en laten leven. 
maar ik houd weldegelijk rekening met wat mijn vriend van me verwacht. Hij vraagt hier niet om. Maar het is wel een beetje hoe een relatie werkt. Ik kan wel schreeuwen dat ik vind dat ik seks mag hebben met jan en alleman, maar denk niet dat dat erg op prijs wordt gesteld. Doe je het dan niet, dan hou je dus rekening met de wensen van je partner.
