Sirius_ schreef:Ik gebruik in mijn voorlichting wel eens een heel simpel voorbeeld, 2 buurvrouwen, zelfde woning, zelfde (gebrek aan) inboedel, zelfde inkomen, zelfde woonlasten. Ze vragen beiden bijzondere bijstand aan, voor woninginrichting en verhuiskosten. De één krijgt bijzondere bijstand, de andere niet. Waarom?
De één had een compleet appartement, ingericht, gestoffeerd. Wil vervolgens graag een tuintje, en accepteert een eensgezinswoning. Omdat ze er bewust voor kiest om groter te wonen, kosten maakt op basis van wenselijkheid, en niet vanuit noodzaak, is er geen recht op bijzondere bijstand.
De ander is met haar kind onverwacht op straat gezet door haar ex-man. Er is hier sprake van noodzakelijke kosten die gemaakt worden in een bijzondere en onvoorzienbare situatie.
Maar voor de buitenstaander die een half verhaal hoort, is er sprake van een onrechtvaardig besluit en willekeur.
Zie hier dat voorbeeld, ik vrees dat je daar niet onder uit komt. Daarom toetst een rechter ook alleen of beleid in redelijkheid en consequent wordt uitgevoerd, en niet of er in het individuele geval wel naar het oordeel van de rechter wel of geen rechts bestaat op bijstand.
(Althans ik raak nu een beetje in de war, hebben we het over algemene of bijzondere bijstand? De voorwaarden voor algemene bijstand zijn namelijk een stuk ‘simpeler’