Lusitana schreef:Er wordt in ons gezin niet aan herdenking gedaan. Een ander deel van de familie doet dat weer wel fanatiek. Dat is een keuze, maar als het afgeschaft zou worden, zullen ze een en ander gewoon in hun eigen kamer moeten doen. Gaan ze niet dood aan.
Het is misschien wel goed om te bedenken dat een deel van de herdenking gaat om het herdenken, maar een deel van de herdenking ook gaat over de toekomst: 'dit nooit meer'. Aan de oorlog zelf gingen mensen namelijk wel dood.
Veel mensen zijn gestorven, zowel op het slagveld als in vernietigingskampen, die konden ontstaan omdat daar eerst een uitgebreid proces aan het afschilderen van (onder andere) joodse mensen als slecht, maar vooral ook 'de Ander' - waar je geen verbinding mee hoeft te hebben en die je dus niet op dezelfde manier hoeft te behandelen als je zou doen met mensen waarmee je je wel verbonden voelt.
De herdenking is voor veel mensen niet alleen een vorm van respect naar de mensen die zijn destijds zijn gestorven, maar ook een poging om een herhaling in de toekomst te voorkomen.
De psychiater was voor de joden en anderen die in vernietigingskampen zijn vernietigd in elk geval geen oplossing - maar ook voor dat de oorlog werkelijk begonnen was, was het geen oplossing voor de systematische uitsluiting, het geweld en de discriminatie die ze meemaakten.
Op dit moment is het hier niet zo erg - toch is het goed om af en toe terug te kijken en actief te blijven zorgen dat we niet zulke haat laten ontstaan, richting niemand. En is het ook goed om in onze geschiedenis te bekijken hoe beelden en stereotypen zijn misbruikt door kwaadwillenden om daar heel echt kwaad mee te doen.
Ik vind 'gaan ze niet dood aan' in deze context dan ook niet erg goed gekozen om je punt te maken. Racisme is in extreme vorm namelijk wel degelijk dodelijk, en niet alleen maar 'oh, niet zo leuk voor het slachtoffer, praat er eens over met een psychiater en verder niet zo aanstellen.'