Ffortuna schreef:Deels eens. Maar: ik weet niet of je bekend bent met de verdeling van de financien bij (semi)overheidsinstellingen? Vaak is daar 1 potje voor salarissen van het bestuur, 1 potje met salarissen van de uitvoerende krachten, 1 potje met geld voor het kopen van medicatie (gezien we het hier over de zorg hebben)...
Ik heb al ergens (maar dat is een stuk terug) aangegeven dat deze manier van berekenen zeer kwalijke gevolgen kan hebben. Het zou veel nuttiger zijn om een meer algemene visie te hebben op wat je wilt en kunt bieden. Het potjesdenken nodigt namelijk ook uit om ondoordachte bezuinigingen te doen die elders meer geld kosten, omdat het geheel niet gezien wordt.
Citaat:
Dát vind ik pas krom, maar ik heb het zelf meegemaakt: de instantie waar ik voor werkte gaf vaak een miljoen ´te weinig´ uit, en wilde dat teruggeven aan de burgers.
Dat is ook krom, maar toch geen reden om het dan maar aan bestuurders uit te keren.
Citaat:
Overigens denk ik dat het wel héél lastig wordt om de salarissen van topbestuurders die niet goed hebben gepresteerd met terugwerkende kracht aan te pakken.
Oplossing: gewoon niet zo'n topsalaris geven, hoef je ook niets terug te vorderen. Normale mensen kunnen ook gewoon goed werk leveren voor normale salarissen, waarom zou men dat in de top niet kunnen? En dan volgens de normale regels gewoon ontslaan: dan krijg je als werknemer bijvoorbeeld geen ontslagvergoeding mee als je ontslagen wordt wegens ernstige wanprestatie.
Overigens kunnen werknemers voor fraude en diefstal van bedrijfsgegevens wel degelijk worden vervolgd, en volgens mij ook voor het opzettelijk schade toebrengen. Voor nalatigheid weet ik niet zeker, zo thuis ben ik er niet in, maar je kunt natuurlijk wel verdedigen dat bij extra verantwoordelijkheden (die men toch steeds weer noemt als reden van de hoge salarissen) ook werkelijk meer aansprakelijkheid hoort.
Verder is het promoveren naar strafrecht een prima idee. Een flinke naheffing en eventueel celstraf voor mensen die nadrukkelijk incapabel of zelfs frauduleus gehandeld hebben lijkt me heel zinvol.
Citaat:
Bij directeuren? Wat doe je dan met een adjunct? En met de rest van de raad van toezicht bij een groot bestuursorgaan, waar alle salarissen vergelijkbaar zijn? etc. etc. etc.
Je kunt inderdaad ook gaan voor de weg van de minste weerstand: moeilijke vragen uit de weg gaan, op voorhand al beredeneren dat het echt-echt-echt niet anders kan en het nooit iets kan worden. Om dan verbaasd te zijn dat de onderwijskosten of zorgkosten zo hoog zijn terwijl de prestaties toch tegenvallen. En dan verhoog je de premie van mensen die zo dom waren om ziek te worden, of je probeert het af te wentelen op studenten. Kan allemaal.
Maar wat daarvan is dan precies die grote 'verantwoordelijkheid' die de bestuurders dragen?