sflj schreef:Zeker niks mis mee en ik vind t voor jou en alle anderen mooi dat ze daar steun in vinden enz.
Maar als mij gevraagd wordt naar wat ik geloof of als men mij probeert te overtuigen mag ik toch zeggen wat ik 'geloof?'
Ík heb geen God, kerk, gebed, meditatie, geboden enz nodig om fatsoenlijk te leven of om me te steunen in moeilijke tijden.
Fijn dat je zo zeker bent van jezelf.
Maar waarschijnlijk heb je dan nooit tijden meegemaakt dat je je als door iedereen verlaten voelde?
Ik ben getrouwd met een ontzettend lieve, leuke vent.
We hebben 4 kids.
Je zou zeggen dat ik me dan vast nooit eenzaam voel als je het bovenstaande leest.
Maar dat is niet helemaal waar.
Ik ben ook wel eens heel verdrietig als ik ruzie heb met manlief.
Dan voel ik me, net zoals jij dat zou hebben, eenzaam.
Als ik dan tot God bid en ik vraag of Hij me kracht wil geven en inzicht geeft om de ruzie op te lossen dan KRIJG ik ook kracht en rust.
Ik denk dat dat een heel groot verschil maakt tussen jou en mij.