Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Barmat schreef:HimYar:
Jouw verhaal had het mijne kunnen zijn en is ook de reden dat ik mijn ouders al 3 maanden niet meer gezien heb - ik heb na 32 jaar eindelijk gedurft "het te zeggen".
Dus ik snap jouw twijfels daarin zeker wel.
odetteke schreef:Barmat schreef:HimYar:
Jouw verhaal had het mijne kunnen zijn en is ook de reden dat ik mijn ouders al 3 maanden niet meer gezien heb - ik heb na 32 jaar eindelijk gedurft "het te zeggen".
Dus ik snap jouw twijfels daarin zeker wel.
Ach, 3 maanden is niets, ik heb ze al 3 jaar niet meer gezien terwijl ze nog geen 10 kilometer bij me vandaan wonen
Himyar schreef:Ik zie die van mij nog wel, maar heb in het verleden wel eens overwogen ermee te kappen.
Citaat:De tijden veranderen dat is logisch en daarin veranderen wij ook dus je moet het denk ik niet vergelijken met toen wij klein waren dat gaat niet meer.
Himyar schreef:Gitta schreef:Himyar: heftig verhaal hoor klinkt al een zware jeugd voor een kind die geen kind kan zijn. en je laatste post bah joh dat komt denk ik erg hard aan
![]()
Het meedragen van dingen uit je verleden telt zeker zwaar door in de rest van je leven en kan me voorstellen dat je dan bewust kiest voor geen kinderen.
quote]
Het probleem is dus dat ik een hele tijd lang mezelf kan zitten wegcijferen en als een lijdend voorwerp door hobbel in een rotsituatie, maar dat onderhuids op een gegeven moment mijn woede en frustratie groeit en groeit. Soms komt die er dan wel een keer uit, soms ook niet. En je voelt je vaak zo machteloos en kwetsbaar of je het nou het werkelijk bent of niet. En dan die eeuwige schuldgevoelens over van alles en nog wat. Poeh, het is nog steeds niet altijd makkelijk nee.
Soms reageer je veel te tam en lijdend en een andere keer kan je wel te fel reageren. En je vraagt je bij alles steeds weer af wat nou wel je recht is en wat niet, waar een ander gewoon simpel doet en niet zoveel na denkt. Ik heb altijd behoorlijk veel stress, zou kunnen dat dat voort vloeit uit mijn verleden. Of misschien zit het in mijn genen, wie weet.
Maar omdat ik dus altijd een heel verlegen, bescheiden kind was wat heel veel aan het tekenen en lezen was, zoveel mogelijk probeerde braaf te zijn, dan kan het soms heel schokkend zijn om kinderen tegen te komen die zo heel anders zijn dan je zelf vroeger was.
Tr3z3l_l0v3r schreef:Ik voel me wel verwend. Heb scooter gekregen voor mijn verjaardag, mijn ouders betalen verzekering, benzine, reparatie kosten enz.. Ook ben ik laatst aangereden en was mijn scooter zowat total-loss.. heb nieuwe gekregen enz.. Heb een paard gekregen, ouders betalen hoefsmid, da enz. Deel van de stalling betaal ik wel zelf. Maar laat ook de honden vaker uit, hoef wel niks te doen in huishouden, maar zou echt geen vregge ( hoe schrijf je dat nou) mond hebben ofzo.. :|
Gitta schreef:Tr3z3l_l0v3r schreef:Ik voel me wel verwend. Heb scooter gekregen voor mijn verjaardag, mijn ouders betalen verzekering, benzine, reparatie kosten enz.. Ook ben ik laatst aangereden en was mijn scooter zowat total-loss.. heb nieuwe gekregen enz.. Heb een paard gekregen, ouders betalen hoefsmid, da enz. Deel van de stalling betaal ik wel zelf. Maar laat ook de honden vaker uit, hoef wel niks te doen in huishouden, maar zou echt geen vregge ( hoe schrijf je dat nou) mond hebben ofzo.. :|
Maar je hebt wel respect voor je ouders en blaft ze niet af of gaat schuimbekken omdat je zin niet krijgt !!
Gitta schreef:
Chans: Dat is zeker waar maar lees hier al in meer verhalen dat die normen en waarden vaak al in hun eigen jeugd ook niet goed is bijgebracht .
Kom je weer op wat ik net zei je geeft toch dingen door vanuit je eigen jeugd dat niet alles meer gelijk is blijft een feit maar als je de normen en waarden niet hebt mee gekregen geef je ze denk ik ook niet door og iig minder dan iemand waarbij daar op gehamerd is .
Dat stukje over dank je ben ik met je eens eerste woordje wat mijn zoontje kenden naast mama papa was dank .
Hoor je nog maar weinig en dat gaat al vroeg mis had hier pas de dochter van mijn vriendin dus geef ze allebei een koekje en ze zegt niks dus ik zeg wij zeggen altijd dank je wel of weg gaan zonder gedag te zeggen .Dat zijn idd wel dingen die vaak vergeten worden !!
superwoman schreef:En ook op school... De leraar wordt geroepen bij de voornaam. Dat is op zich geen probleem, maar bij de meeste leraren die dat goed vinden, mis ik een stukje respect van de leerlingen tegenover die leraar.
Alsof ze samen hebben geknikkerd![]()
Natuurlijk niet bij allemaal, voor men zich gaat verdedigen ofzo.
Je leert beter van iemand waar je respect voor heb, vind ik en dat mis ik nu bij veel kinderen.
U is ook "verleden tijd" helaas. Kinderen voelen zich heilig, omdat de ouders zo
omgaan met hun kinderen, is mijn idee.
Nogmaals niet allemaal!